وضعیت وخیم سقف آرامگاه پادشاه هخامنشی

یک کنشگر میراث فرهنگی ریزش بخشی از سقف آرامگاه اردشیردوم هخامنشی در میراث جهانی پارسه یا همان تخت‌جمشید را گزارش کرد و گفت: این یادگار هخامنشیان با تهدیدی جدی روبه‌رو است.
به گزارش ایسنا، بر سینه کوه‌مهر (رحمت) دو آرامگاه مشرف به محوطه تخت‌جمشید (پارسه) منسوب به اردشیر دوم (۴۰۴-۳۵۸ قبل از میلاد) و اردشیر سوم (۳۵۸-۳۳۷ قبل از میلاد) هخامنشی حجاری شده است. پیشتر درباره نفوذ رطوبت در آرامگاه اردشیرسوم هشدار داده شده بود و اینک سیاوش آریا، کنشگر و فعال میراث فرهنگی براساس عکس‌هایی که چندماه پیش از داخل آرامگاه اردشیردوم گرفته شده است، وضعیت سقف آن را وخیم اعلام کرد.
این کنشگر میراث فرهنگی وضعیت آرامگاه اردشیردوم در تخت‌جمشید را این‌گونه تشریح کرد: این روزها خبرهای ناگوار و تلخی از میراث جهانی پارسه (تخت‌جمشید) به گوش می‌رسد که سبب دل‌نگرانی عمیق کنشگران و کارشناسان میراث فرهنگی و باستان‌شناسان شده است. از جمله می‌توان به راه‌اندازی دوباره کارخانه سنگ‌شکن در حریم درجه دو پایگاه جهانی پارسه، پدیداری نم و رطوبت در آرامگاه اَردشیرسوم هخامنشی و شکستن حریم درجه‌یک میراث جهانی پارسه به بهانه توسعه گردشگری اشاره کرد. همین موضوع، انگیزه نگرانی‌های شدیدی در میان دوستداران میراث فرهنگی شده است.
در پی بارندگی‌های شدید بهار گذشته بخشی از سقف آرامگاه اَردشیردوم هخامنشی در جنوب کوه مهر (رحمت) از درون ریزش کرده و یادگار هخامنشیان را با تهدید جدی رو به رو کرده است.
سخن درخُور نگرش و نکته شگفت‌انگیز و پرسش‌برانگیز داستان آن است که این ریزش بر پایه شواهد و بررسی‌ها در بهار امسال رخ داده و مسوولان پایگاه جهانی پارسه تاکنون درباره آن سخنی به‌میان نیاورده و آگاهی‌رسانی نکرده‌اند. بدتر از همه اینکه تاکنون هیچ‌گونه عملیات مرمتی و حفاظتی روی آن انجام نداده و یادگار هخامنشیان را به حال خود رها کرده‌اند.
آنچه نیاز به یادآوری و ضروری بوده، این است که با آغاز نخستین بارندگی‌ها در پاییز و زمستان پیش‌رو، بی‌گمان بخش‌های دیگری از سقف آرامگاه اَردشیردوم فرو خواهد ریخت و آب به درون آن رخنه کرده و چالشی بزرگ برای یادگار هخامنشیان به‌شمار می‌آید و خطری بزرگ در کمین آن خواهد بود. همچنین کارشناسان میراث فرهنگی و باستان‌شناسان بسیار دل‌نگران آسیب دیدن و خدشه‌دارشدن میراث هخامنشیان در این محوطه جهانی هستند.
هم‌اینک باید چشم به‌راه بود و دید که آیا این‌بار مسوولان پایگاه جهانی پارسه، فکری به حال دشواری‌های فراوان پدیدآمده در این مجموعه بی‌همتا و بسیار ارزشمند جهانی خواهند کرد.
به هر روی، یکی از با ارزش‌ترین و بزرگ‌ترین یادگارهای سنگی کشور که نگین هنر، معماری و تمدن ایران به‌شمار می‌آید، با وجود همه حساسیت‌ها در خطر قرار گرفته است و جا دارد مسوولان میراث فرهنگی استان و کشور چاره‌ای ریشه‌ای و درمانی بلندمدت را برای آن درنظر بگیرند تا در برابر آیندگان خدای ناکرده سرخورده و سرافکنده نباشیم.