21 - 12 - 2016
نیم درصد به ایران رسید
وزارت امور اقتصادی و دارایی وضعیت رشد کشورهای مختلف جهان در سال ۲۰۱۶ را اعلام و ۳۰ اقتصاد بزرگ دنیا را معرفی کرد.
معاونت امور اقتصادی وزارت اقتصاد بررسی وضعیت اقتصاد جهان در سال ۲۰۱۶ میلادی (از منظر صندوق بینالمللی پول) را منتشر کرد. بیشترین سهم در جدول ارائه شده مربوط به آمریکا با ۷/۲۴ درصد است و پس از آن نیز چین ۱/۱۵ درصد اقتصاد جهان را در اختیار دارد.
ژاپن ۳/۶ درصد، آلمان ۶/۴ درصد، انگلستان ۵/۳ درصد، فرانسه ۳/۳ درصد، هندوستان ۳ درصد، عربستان ۸/۰ درصد و ترکیه نیز یک درصد در اقتصاد دنیا سهم دارند. ایران در سال ۲۰۱۶ میلادی ۵/۰ درصد اقتصاد کل جهان را دارد.
با وجود اینکه اقتصاد جهان در سال ۲۰۱۶ میلادی ۱/۳ درصد رشد داشته، اقتصاد توسعهیافته ۶/۱ درصد، حوزه یورو ۷/۱ درصد، اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه ۲/۴ درصد، کشورهای مستقل مشترکالمنافع ۳/۰- درصد و آمریکای لاتین و حوزه کارائیب نیز ۶/۰- درصد، کشورهای در حال توسعه آسیایی ۳/۶ درصد، خاورمیانه و شمال آفریقا ۲/۳ درصد و جنوب صحرای آفریقا نیز ۴/۱ درصد رشد داشتهاند.
رشد اقتصادی برزیل در سال ۲۰۱۶ میلادی ۳/۳- درصد بوده و روسیه ۸/۰- درصد، آرژانتین ۸/۱- درصد و نیجریه نیز ۷/۱- درصد سقوط داشتهاند.
فرانسه ۳/۱ درصد، اسپانیا ۱/۳ درصد، هلند ۷/۱ درصد، کانادا ۲/۱ درصد، سوئد ۶/۳ درصد، اتریش ۴/۱ درصد، اندونزی ۹/۴ درصد، کرهجنوبی ۷/۲ درصد و تایلند نیز ۲/۳ درصد رشد اقتصادی داشتند.
ایران چگونه به قدرت اقتصادی منطقه تبدیل خواهد شد
از سوی دیگر درست مثل چندسال اخیر، نشریه اکونومیست در آخرین روزهای سال میلادی ویژهنامهای را منتشر و در آن با کمک دادههای کارشناسی وضعیت اقتصادی «جهان در سال ۲۰۱۷» را پیشبینی کرده است.
اما نکته جالب اینجاست که کارشناس اکونومیست در این ویژهنامه وضعیت اقتصادی ایران سال ۲۰۱۷ را مشابه وضعیت اقتصادی چین در سال ۱۹۹۰ دانسته است. یعنی حدودا زمانی که در چین حرکت از اقتصاد دولتی به سمت کسبوکارهای خصوصی در شهرها گسترش یافت و بسترهای جذب سرمایههای خارجی فراهم شد.
لازم به ذکر است که چین سالها پیش در طرح اصلاحات اقتصادی در مسیری قرار گرفت که به تدریج توانست در دورههای زمانی مختلف، مدل اقتصادی خود را که پیشتر مبتنی بر سرمایهگذاری در صنایع سنگین و تحت مدیریت دولتی بود، به سمت تولید کالاهای مصرفی و با محوریت بخش خصوصی سوق دهد. آنها همزمان به فکر بهبود روابط بینالمللی افتادند تا به نتیجه خارقالعادهای در مسیر تبدیل شدن به قدرت اقتصادی جهان برسند.
نقش کارآفرینی و سرمایهگذاری
کارشناس نشریه اکونومیست در یادداشت تحلیلی خود، نقش توسعه کارآفرینی و سرمایهگذاری در تحول اقتصادی ایران را قابل توجه دانسته و در همین زمینه میگوید: «در سالهای اخیر همزمان با بهبود روابط بینالمللی ایران، روحیه کارآفرینی جوانان این کشور دوباره زنده شده است.»؛ این کارشناس از طرفی «سرمایهگذاری صنعتی» را عامل مهم رشد بینظیر اقتصادی چین میداند یعنی سرمایهگذاری در راستای تولید و توزیع کالاها و خدمات.
در ویژهنامه مذکور نشریه اکونومیست در حالی که ایجاد فرصتها و موقعیتهای بیشتر اقتصادی برای ایران در سال جدید میلادی وابسته به حفظ برجام نشان داده شده، آمده است: «با توجه به گسترش روابط تجاری ایران با شرکای قدیمی (در اروپا) و جدید (در آسیا)، مدرنسازی سریع اقتصادی ایران دور از تصور نخواهد بود.»
جمعیت جوان و سرمایههای انسانی
اکونومیست دلیل رشد اقتصادی چین را وجود توزیع مناسب جمعیتی و نیروی کار عظیم این کشور میداند و وضعیت ایران را نیز مشابه چین توصیف میکند: «۶۰ درصد از جمعیت ایران را جوانان کمتر از ۳۰ سال تشکیل میدهند. این سرمایه نیروی کار باعث میشود افزایش میزان دستمزدها در زمان بهبود وضعیت اقتصادی به شکل مناسبی کنترل شود؛ به ویژه اگر مشارکت زنان در کار نیز بیشتر شود.»
این نشریه با اشاره به روند فرار مغزها در ایران، تاثیر توسعه کسبوکارهای نوپای خصوصی بر معکوسکردن این روند و بازگشت نخبگان به کشور را مهم میداند و میگوید: «معکوس کردن روند فرار مغزها (حدود یکچهارم از ایرانیهایی که مدرک دانشگاهی دارند، خارج از ایران زندگی میکنند) نیز به رشد بهرهوری کمک خواهد کرد».
توسعه استارتاپها؛ نقطه قوت
نشریه اکونومیست توسعه استارتاپها در ایران را نقطه قوت رشد اقتصادی کشور میداند و با مقایسه وضعیت استارتاپی ایران و چین ادامه میدهد: «رشد سریع اژدهای سیلیکونی چین موجب شده است که شرکتهای بومی مانند «علیبابا» بازار داخلی چین را قبضه کنند. از طرفی در حال حاضر جمعیت جوان و علاقهمند به فناوری ایران توسعه روزافزون استارتاپها را رقم زدهاند.»
اکونومیست به عنوان نمونه دیجیکالا که نسخه ایرانی آمازون است، اشاره کرده و میگوید: «این استارتاپ که در سال ۲۰۰۷ راهاندازی شد، نخست در فروش محصولات الکترونیکی تمرکز کرده بود ولی اکنون انواع گوناگونی از محصولات و اجناس را به فروش میرساند».
اکونومیست ادامه چنین مسیری را مشابه روند تاریخی رشد اقتصادی چین میداند و ادامه میدهد: «از زمان پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱، این کشور به سرعت بازار صادرات جهانی را در دست گرفت. با این کار آنها سهم دیگر کشورهای آسیایی را از صادرات گرفتند ولی خود به واردکننده عمده قطعات و اجزا از کشورهای همسایه تبدیل شدند. چنین وضعیت مشابهی ممکن است برای ایران اتفاق بیفتد؛ اگر به مرکز تولید و تجارت خاورمیانه، قفقاز و آسیای مرکزی تبدیل شود. اما این پیشرفت به نوسازی اساسی در زیرساختهای حملونقل (نوسازی ناوگان حملونقل هوایی، زمینی و دریایی) احتیاج دارد».
اعتدال بین اقتصاد خصوصی و دولتی
نشریه اکونومیست از دشواری مسیر حزب کمونیست چین در توسعه اقتصادی این کشور صحبت کرده و میگوید: «این حزب از طرفی به بخش خصوصی اجازه رشد میدهد و از طرف دیگر میخواهد رهبری اصلی اقتصاد را در چنگال خود نگه دارد. به این ترتیب در این کشور از سرمایهگذاران خارجی استقبال میشود ولی بخشهای زیادی از اقتصاد به روی آنها بسته باقی میماند و در بخشهای دیگر نیز فقط میتوانند به طور مشترک سرمایهگذاری کنند».
اکونومیست با مقایسه وضعیت سیاسی چین و ایران اعتدال را راهحل مناسب برای اقتصاد ایران میداند و میگوید: «حسن روحانی، رییسجمهور اعتدالطلب ایران اگر در انتخابات سال آینده نیز مجددا پیروز شود، نیاز خواهد داشت تا تعادلی میان رویکرد بازار برای سرمایهگذاران و راضی نگه داشتن گروههای ذینفوذ ایجاد کند.»
اکونومیست با مقایسه وضعیت چین و ایران اینگونه تحلیل میکند که برپایی اقتصاد حول محوریت دولتی مانع رشد اقتصادی مناسب ایران است و در پایان تحلیل اقتصادیاش میگوید: «در سال ۲۰۱۷، شرکتهایی که در بازار چین موفقیتهایی را کسب کردهاند، احتمالا تبدیل به الگوی رشد برای شرکتهای مشابه در ایران خواهند شد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد