15 - 06 - 2022
ناگفتههایی از زندگی سیدمحمود دعایی
«جهانصنعت»- آیین یادبود مرحوم حجتالاسلام سید محمود دعایی نماینده ولیفقیه و سرپرست موسسه مطبوعاتی اطلاعات، دیروز با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و اصحاب رسانه فرهنگ و هنر در تالار وحدت برگزار شد. حجتالاسلام سیدمحمود دعایی، مدیرموسسه اطلاعات ایران ظهر یکشنبه- ۱۵ خرداد ماه- در ۸۱ سالگی بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.
وزیر ارشاد در این مراسم رمز ماندگاری مرحوم دعایی را در ایستادگی و پایمردی وی بر عهدی که با امام بسته بود دانست و گفت: ایشان انسان بزرگ و خاص و ویژهای بودند و امیدواریم خداوند امکان بهرهمندی از اندیشههای ایشان را فراهم کند. اسماعیلی افزود: مرحوم دعایی، سرافرازانه در مسیر انقلاب حضور داشت، سبقت در حضور و مجاهدت مرحوم دعایی از مواردی است که باید هر کدام از ما به آن توجه کنیم و بر ما لازم است که نسبت به سابقین نهضت امام ابراز علاقه و از زحماتشان تجلیل کنیم. وزیر ارشاد ادامه داد: امر ولایت و امامت برای ایشان حکم پایان علایق را داشت و یکی از ویژگیهای بارز ایشان در کنار همه خصلتهای خوب، جنبه اعتقادی ایشان نسبت به نهضت امام بود.
در این مراسم، محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرشاد مهدیپور معاون امور مطبوعاتی، محمدمهدی فرقانی استاد علوم ارتباطات، سیدعباس صالحی سرپرست جدید موسسه مطبوعاتی اطلاعات، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی و جمعی از اصحاب فرهنگ و رسانه حضور دارند.
حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی با ابراز تسلیت برای از دست دادن حجتالاسلام دعایی، خاطرنشان کرد: همه آنهایی که دعایی را یک بار دیدند حتما شیفته او هستند. یک مغناطیسی در وجود این مرد بود. دعایی روحانی مردمی بود. من به یقین باور داشتم دعایی اگر برای کسی دعا کند خدا میشنود و دوست داشتیم دعایی در وقت رحلت برای ما دعا بخواند. شجریان هم گفته بود دوست دارم نمازم را دعایی بخواند. باورمان بود که اگر دعایی در محضر الهی شهادت بدهد، حتما خداوند میشنود. روح این مرد بزرگ شاد که حتما در بهترین جای هستی نظارهگر ماست.
نوربخش سپس با یادآوری خاطرهای از سیدمحمود دعایی گفت: یک روز استاد داود گنجهای که اینجا هستند به دلیلی از بعضی دوستانشان قهر کرده بودند. در خانه موسیقی این مسائل پیش میآید. آقای دعایی وقتی فهمیدند، گفتند به گنجهای بگو من چه کنم که تو برگردی و قهر نکنی. اگر لازم است برویم به خانهشان که این پیام را من به استاد عزیز دادم و مساله حل شد.
سیدحسین دعایی، فرزند مرحوم دعایی در مراسم یادبود پدرش گفت: از طرف خانواده وظیفه دارم از همه عزیزان تشکر کنم. عزیزانی که در این چند روزی که از فقدان پدر میگذرد ما را شرمنده خودشان کردند. اگر این همدردیها نبود قطعا تحمل داغ پدر برای ما سخت بود. نکتهای که باعث شده این جمع فرهیخته خود را عزادار بدانند فضای مهربانی حاج آقا بوده است. اگر بخواهیم چکیدهای از پیام سراسر مهر مقام معظم رهبری را بیان کنیم صفا و مهری بود که در وجود حاج آقا همواره جاری بود و همین صفا و مهر بود که ایشان را به حلقه وصل تبدیل کرده بود. حلقه وصل این نظام برای کسانی که آغوش باز دیگری نمیدیدند و این از اعتقاد راسخ به امام (ره) و انقلاب و عهدی که با امام بسته بودند، میآمد. عزیزانی را میدیدم که جز روزنامه اطلاعات پناهی نداشتند. بزرگانی مثل دکتر کدکنی و بزرگان دیگر هر که مشکلی برایشان پیش میآمد، پناهشان محل روزنامه اطلاعات و شخص حاجآقا بود و این برمیگردد به همان حلقه وصل دانستن خودش. برای همین است که میبینیم حاج آقای خمینی خودشان را عزادارتر از ما میدانند. برادرمان آقای خاتمی آنگونه پیام میدهند و خودشان را عزادار میدانند. اگر بخواهیم مسیر پدر را ادامه دهیم، همان مهر و صفایی که در وجودشان بود را باید ادامه دهیم. در این مراسم همچنین سید علی موسویگرمارودی شعری به نام مهربانی را در توصیف سیدمحمود دعایی خواند.
در این مراسم همچنین حجتالاسلام حجتیکرمانی از دوستان قدیمی مرحوم دعایی، درباره گذشته او چنین یادآور شد: حیف است که از همه چیز سخن رود غیر از گذشته دعایی؛ از زمان تولد تا ۲۰ سالگی. این درخت پرثمر که میوههای گوناگون داشت کسی نگفت ریشهاش کجا بود. این را من میدانم. کسی نگفت این درخت تا ۲۰ ساله شد کجا پرورش پیدا کرد. دعایی از مادری متولد شد که با بافندگی و با روزی ۹ ریال این بچه را پرورش داد. پدر بعد از ازدواج با مادر آقای دعایی گذاشت و رفت یزد. تنها مادر بود و سید محمود دوساله. این مادر با چه مشقتی این بچه را پرورش داد. دعایی اگر اینقدر خدوم بود و به درد مردم میرسید و عاشق مردم بود، چون خودش درددیده بود. از دو سالگی فقر و گرفتاری و ناراحتی دیده بود. این ریشه این درخت است. شب که رفتیم منزل آقای دعایی، وقتی رسیدم نتوانستم خودداری کنم و پر از اشک و آه گفتم که هیچکس در این جلسه عزادارتر از من نیست؛ برای اینکه هیچکدام از شما در کرمان و در سنین ۱۷- ۱۸سالگی دعایی که پا طلبه بودیم و با هم بودیم، با او آشنایی نداشت؛ با شاکله دعایی و کیفیت پرورش دعایی. من میدانم دعایی که بوده است. همه شما از این درخت پربار بهره گرفتید. من میدانم که ریشه این درخت چه بود. مادر و تنها مادر، پدر داشت اما در یزد بود به کلی در تربیت دعایی ابدا دخالت نداشت. من میدانم که این مادر در چه غربتی این بچه را پرورش داده بود.
او سپس با طرح این پرسشها که «چرا سید محمود دعایی تا این حد معتدل بود و چرا مظهر اعتدال بود» خاطرنشان کرد: شما میدانید شاکله افراد از سنین ۹سالگی تا ۲۰سالگی شکل میگیرد. شخصیت دعایی در کرمان شکل گرفت. به کرمان میگویند دارالامان. کریمخان زند از شر آقا محمدخان قاجار به کرمان پناهنده شد. آن شاهزاده خاندان زند به کرمان پناهنده شد. در آن زمان بسیاری از افراد به کرمان تبعید میشدند. برادر رضاشاه هم تبعیدی کرمان بود. نوه ناصرالدین شاه هم همینطور. کرمان محیط تعادل بود.
علمای کرمان هم متعادل بودند و با هم رفیق بودند. این شهر، محیط پرورشی دعایی بود. واجب بود به عنوان کسی که سابقهدارترین آدم نسبت به دعایی هستم و کمشانسترین آدم نسبت به مجالس آقای دعایی هستم از ریشه آقای دعایی، این درخت پربار صحبت کنم.
دعایی؛ قیصر آخوندها
سیدعباس صالحی در آیین بزرگداشت مرحوم دعایی که در تالار وحدت برگزار شد، اظهار داشت: شخصیت دعایی را میتوان با توجه به دو پیام شناخت: نخست پیامی که رهبر معظم انقلاب برای فوت ایشان دادند و دومی پیامی که ایشان برای انتصاب جانشین آقای دعایی صادر کردند.
صالحی افزود: رهبر انقلاب به واسطه معاشرت دیرینی که با مرحوم دعایی داشتند و تیزبینیای که در شناخت افراد دارند در این دو پیام تصویر جامعی را از مرحوم دعایی ارائه کردند. با توجه به تسلط حضرت آقا بر لغات و گزیدهگویی و پرهیز ایشان از اغراقگویی، از چهار زاویه به شخصیت آقای دعایی پرداختهاند.
وی گفت: رهبر انقلاب ۱۰ خصلت را برای مرحوم دعایی شمردهاند و در پیام دوم یک واژه پسندیده خصال را به آقای دعایی نسبت دادهاند که همه این صفات پسندیده را در برمیگیرد که من به برخی از این ویژگیها اشاره میکنم. ویژگی اول سلامت نفس است. انسانها از این نظر به چهار گروه تقسیم میشوند. قسیالقلبها، منافقین، تیرهدلها و زلالها. دعایی مثل آب پاک، زلال و شفاف بود.
صالحی ادامه داد: ویژگی دوم دعایی قناعت و سادهزیستی بود. ما مدیران جمهوری اسلامی سه دستهایم. یکم آنهایی که زندگی اشرافی و تجملاتی دارند. دوم آنهایی که زندگی برخوردار و متوسط به بالا دارند یعنی مدیرانی که صدای طبقات پایین جامعه را میشنوند ولی آنها را درک نمیکنند. سوم مسوولانی که زندگی قانعانه و سادهزیستانهای دارند. دعایی جزو دسته سوم بود.
نماینده ولیفقیه در موسسه اطلاعات گفت: نکته سوم پاکدستی است. مسوولان جمهوری اسلامی چند دستهاند. نخست آنهایی که از اموال بیتالمال سوءاستفاده میکنند. دوم مدیرانی که اهل سوءاستفاده نیستند اما نسبت به بیتالمال سختگیر نیستند و تساهل در مصرف بیتالمال دارند. متاسفانه این در بین مسوولان شایع است. سوم پاکدستها که نسبت به اموال بیتالمال سختگیر هستند که دعایی جزو این دسته آخر بود.
صالحی ادامه داد: دعایی فروتن بود. فروتنی هم سه نوع است. یکی فروتنی متظاهرانه و مردمفریبانه. دوم فروتنی متکلفانه، یعنی شخص از روی ناچاری و با تکلف تواضع میکند و سوم فروتنی ذاتی و نجیبانه، که فروتنی دعایی جزو این دسته آخر بود. او افزود: ویژگی دیگر دعایی که در پیام رهبری آمده است پایداری و وفاداری در دوستی و رفاقت است. دوستی ۳ نوع است. دوستی منفعتطلبانه. دوستی سیاسی و جناحی. دوستی انسانمدارانه. دوستی دعایی، دوستی نوع سوم بود. من دعایی را از بابت وفاداری در رفاقت، قیصر روحانیون ایران میدانم. رفاقت او فارغ از گرایشهای سیاسی بود.
در دوران غربت، حواری امام بود
سپس وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر خصلت تواضع مرحوم دعایی گفت: آخرین باری که او را دیدم در یکی از همین جلسات بود. ایشان طبق معمول و بنا بر تواضع ذاتیشان در ردیفهای آخر سالن نشسته بودند که با خواهش من به ردیف جلو آمدند.
محمدمهدی اسماعیلی افزود: ایشان خصائل نیکی داشتند و همه آن را روایت کردهاند ولی یکی نکته مهم اعتقاد ایشان به نهضت امام خمینی(ره) است. امام در نجف و در سالهای غربت، حواریونی داشتند که عاشقانه کنار ایشان مانده بودند، یکی از ایشان مرحوم دعایی بود. دعایی از نظر سبقت در مجاهدت قابل تجلیل و احترام است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: آنچه دعایی را ماندگار کرد پایمردی ایشان بر عهدش با امام خمینی تا آخر عمر است. دعایی هیچگاه جایگاه ولایت و پایمردی در راه انقلاب اسلامی را رها نکرد.
کم نبودند اتفاقاتی که در سر راه دعایی ایجاد شدند و او را در معرض امتحان قرار دادند ولی ایشان از امر ولایت اطاعت کردند و آن را بر نظر شخصی خود مقدم دانستند. افراد متعددی بودند که سابقه مجاهدت داشتند ولی نتوانستند این امر را به پایان برسانند.
اسماعیلی ادامه داد: همچنین ایشان مداومت زیادی در نماز جمعه داشتند و کمتر نمازجمعهای بود که آقای دعایی متواضعانه در آن ننشسته باشد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد