17 - 03 - 2020
مرثیهای برای سال ۲۰۲۰
فاطمه رحیمی- سال ۲۰۱۹ میلادی با همه فرازونشیبها و اتفاقات خوب و بدی که داشت، به پایان رسید و جهانیان به امید آغاز سالی بهتر به استقبال ۲۰۲۰ رفتند؛ سالی که از نخستین لحظات آبستن خبری هولناک بود که ناگهان تمام جهان را بدون توقف درنوردید و حال بدون خستگی قربانی میگیرد؛ ویروسی مرگبار که از ووهان چین در آستانه سال نو میلادی سر برآورد و مجالی برای ادامه بحرانهای سیاسی در اقصی نقاط جهان نداد.
شیوع گسترده جهانی ویروس کرونا که از آن تعبیر به کووید-۱۹ میشود چنان کشورها و دولتها را درگیر خود کرده که دیگر نه خبری از جنبش جلیقهزردها و اعتصابهای زنجیرهای در فرانسه که میانگاشتی پایانی بر آن نیست، وجود دارد و نه تداوم خیزش بهار عربی را در خاورمیانه به ویژه در عراق و لبنان شاهد هستیم.
دونالد ترامپ، رییسجمهور آمریکا که در سالی که گذشت سردمدار بخش عمده اتفاقات سیاسی بود، با تمام لفاظیهایش در برابر این ویروس قدرت عرض اندام را از دست داده و به گونهای به حاشیه رانده شده، میتوان گفت کرونا گوی سبقت را از بازیهای نمایشی برای مانور قدرت ربوده است، حتی دیگر آزمایشهای موشکی کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی هم تهدیدی برای جهانیان محسوب نمیشود چراکه هر یک با بمب ساعتی کرونا که امکان خنثی کردنش محال به نظر میرسد دست و پنجه نرم میکنند و هر لحظه مرگ را زندگی.
دیگر شاید چندان مهم نباشد که رییسجمهور بعدی آمریکا کیست، انتخابات درونحزبی به کجا میرسد و دوقطبی سندرز- بایدن چه سرانجامی پیدا میکند. اروپای عاری از یک رهبر مقتدر و آینده بدون مرکل آن، بیماری مرموزش و تنهایی ماکرون در عرصه سیاست خارجی اکنون و در این لحظه محلی از اعراب ندارد. آینده قاره سبز بدون بریتانیا یا فردای انگلیس جدا مانده از پرچم اتحادیه اروپا دیگر چه اهمیتی دارد، چه اهمیتی دارد یکهتازیهای بوریس جانسون و ژست پیروزمندانهاش در شکست جرمی کوربین. مهم نیست حسن دیاب در لبنان هنوز درگیر بحران داخلی بوده و از عهده پرداخت اوراق قرضه برنمیآید. مهم نیست آینده عراق با محمد علاوی یا بدون او به کدامین سو میرود. دور افتخار رجب طیب اردوغان در کاخ سلطنتیاش و دسیسهچینیهایش در لیبی و سوریه دیگر به چشم نمیآید.
کودتای محمد بن سلمان در کنار زدن رقبا و حصر شاهزادگان و عموزادههای خاندان سعودی برای تثبیت جایگاه خود بر اریکه قدرت آیا آینده او را تضمین میکند؟ چه ضمانتی برای ادامه حکمرانی ولیعهد سعودی که هنوز دستانش به خون جمال خاشقجی آلوده است، وجود دارد که کرونا پیش از شاهزادهها دست به کار نشود و پایانی بر عصر اصلاحات نباشد.
جنگ و تنش در افغانستان و یقهگیری اشرف غنی و عبدالله عبدالله برای تشکیل دولت حکایت دیگری است که زبان از بیانش قاصر است، تشکیل دولت موازی و در ابهام قرار دادن آینده این کشور با دامن زدن به بیثباتی سیاسی و اقتصادی در گرماگرم اوجگیری کرونا به طنزی تلخ میماند.
تابلوی ۲۰۲۰ ناقص است، جای خیلی چیزها خالی است و وجود اتفاقات و بحرانهای ادامهدار هم حتی نمیتواند رنگ و بوی بحران را از دامانش دور کند. آنچه مسلم است اینکه با ادامه این روند رنسانسی در حال شکلگیری است که این بار بشر را یارای مقابله قطعی با آن نیست، تنها باید دور ایستاد و به نظاره نشست این مرثیه را بر تن ۲۰۲۰٫
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد