مجلس آراستند‌، نشستند و برخاستند

«جهان‌صنعت»- این بیت از دانای زمانه خویش و امروز ابوالقاسم فردوسی البته در بالا و به عمد کوتاه و چیزی شده است که خواندید. شهروندان ایرانی که شاهنامه خوانده‌اند یا گوشه‌هایی از آن گنج بزرگ را این‌سو و آن‌سو شنیده‌اند از این سروده فردوسی در برخورد با رخدادهای گوناگون بهره می‌برند. نگارنده نیز این یادآوری فردوسی سترگ را برای نشان دادن شماری از نشست‌های تکراری‌شده در نهادهای گوناگون به کار می‌گیرم. یکی از این نشست‌ها که دیگر بسیار تکراری شده نشست‌های نمایندگان اتاق بازرگانی ایران است. نگارنده سال‌های درازی است که این نشست‌ها را دنبال می‌کنم و سال‌های سال در نقش رسانه‌نگار در آنها حاضر بوده‌ام. روش به کار گرفته در این نشست‌های هر یک‌ماه، یک‌بار یا به مناسبت‌های خاص این است که در بهترین وضعیت یک مقام بلندپایه اقتصادی به این نشست دعوت می‌شود. در شروع نشست رییس اتاق ایران متنی را که برایش تهیه شده یا با نگاهی به مسائل روز و به‌ویژه با توجه به اینکه مقام عالی‌رتبه اقتصادی یا سیاسی کدام مقام است گفتنی‌ها را می‌گوید. پس از آن شماری از اعضای هیات نمایندگان، یا روسای کمیسیون‌ها، یا روسای اتاق‌های سراسر کشور و نیز اعضای کمیته‌های ویژه نکاتی را می‌گویند و پس از آن مقام عالی‌رتبه حاضر در نشست نیز دیدگا‌‌ه‌ها و گلایه‌های خود را به گوش می‌رساند. نشست تمام می‌شود و حاضران برمی‌خیزند و می‌روند تا نشستی دیگر.
مقام عالی‌رتبه حاضر در نشست‌هایی از این دست وعده‌هایی می‌دهد و به حاضران یاد‌آور می‌شود اگر چنان تصمیمی گرفته شده که سد راه کسب‌و‌کار بنگاه‌ها شده به این دلیل است و کوشش می‌کنیم بخشی از آنها را برطرف کنیم‌. این نشست‌ها از شدت تکراری‌بودن شکل و ماهیت به آستانه آزار ذهنی رسیده است و باید راهی تازه برای کارآمدی‌ها پیدا کرد.
باید دید آیا اینگونه نشست‌ها تا امروز به کجا رسیده و کدام‌یک از خواست‌ها در دستور کار مقام عالی‌رتبه و سازمان تحت امر او رسیده است‌. اگر چنین بوده و کاری شده است بازگو شود و اگر پشت گوش انداخته شده نیز مطرح شود. در این وضعیت است که می‌توان به فایده این نشست‌ها و همچنین به بیهوده بودن آنها پی برد.