15 - 03 - 2021
لابیگری برای توقف طرحهای صنعتی!
«جهانصنعت»- یک فعال صنعتی با انتقاد از لابیگریهای سازمان منطقه آزاد چابهار اعلام کرد سیاستهای سلیقهای رغبت مشارکت را از سرمایهگذار خارجی گرفته و سرمایهگذار داخلی را نیز وادار کرده بدون توجیه پروژههای تعریفشده در این منطقه را رها کند. این در حالی است که در سند جامع لجستیک کشور منطقه آزاد چابهار به عنوان یک نقطه حساس تعریف و عنوان شهر لجستیکی بر آن اطلاق شده است اما روند کند پیشرفت طرحهای تعریفی در این منطقه به معمایی پیچیده برای سرمایهگذاران در این منطقه تبدیل شده است.چابهار یکی از مناطق آزاد کشور است که فرصتهای بیبدیلی را پیشروی سرمایهگذاران قرار داده اما با وجود پتانسیلهای ممتاز این ستاره درخشان در خطه سیستانوبلوچستان، سنگاندازیها برای اجرای پروژههای صنعتی- تولیدی- تجاری تمامی ندارد. از اوایل دهه ۹۰ پروژههای متعددی در این منطقه تعریف شد تا با همکاری سرمایهگذاران داخلی و مشارکت سرمایهگذاران خارجی گامهای کوچک اما مستمر برای توسعه اقتصادی این قطب تجاری کشور برداشته شود ولی مانعتراشیهای عجیب سازمان منطقه آزاد چابهار در طول این سالها به قدری آزاردهنده بوده که باعث خروج سرمایهگذاران از این بخش استراتژیک اقتصاد کشور شده است.این در حالی است که جدیدترین آمار وزارت صنعت، معدن و تجارت نشان میدهد تا پایان آذرماه امسال ۷۲ هزار و ۳۳۵ طرح در کشور در دست اجرا بوده که بیش از ۷۳ درصد آنها کمتر از ۲۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. از این تعداد طرح، منطقه آزاد چابهار تنها شش طرح در دست اجرا دارد که مقام کمترین تعداد طرحها را به خود اختصاص داده است.
تا اطلاع قانونی سرمایهگذاران حقی در چابهار ندارند
سپنتا دانشمند یکی از دهها سرمایهگذاری است که با لمس تناقضهای کلامی و رفتاری سازمان منطقه آزاد چابهار، نزدیک به چهار سال میشود که بلاتکلیف و سرگردان، تمام امید و توانش را به کار بسته تا یکی از پروژههای صنعتی- تولیدی را در چابهار به ثمر برساند اما عدم تمدید قرارداد از سوی سازمان منطقه آزاد چابهار، طرح این کارآفرین و سرمایهگذار داخلی را همچنان بدون پیشرفت و مسکوت باقی گذاشته است.این فعال صنعت سنگ در سال ۱۳۹۶ تصمیم گرفت با هدف توسعه صادرات باکیفیت و برندسازی کیفی محصول ایرانی، اشتغال و درآمدزایی برای منطقه، با احداث کارخانه سنگبری در منطقه آزاد چابهار نام ایران را در میان پنج تولیدکننده برتر صنعت سنگ قرار دهد اما پس از واگذاری زمین و به نتیجه نرسیدن این طرح، اعلام کرده منطقه آزاد چابهار به صورت لفظی قرارداد را فسخ کرده است.این در حالی است که به گفته دانشمند، تاکنون بیش از ۳۱ میلیارد تومان سرمایه بدون هیچ ارزشافزودهای از دست رفته است. با این حال مسوولان این منطقه تجاری تکیه بر طرف خارجی و انصراف از پروژه را عامل اصلی زمینگیر شدن طرح عنوان میکنند!
این فعال اقتصادی میگوید: طی سالهای اخیر سرمایهگذاران داخلی و خارجی متعددی در منطقه آزاد چابهار طرح ارائه کرده و موفق به دریافت مجوز فعالیت شدهاند اما متاسفانه سازمان منطقه آزاد چابهار با آنها همکاری لازم را نداشته و تمامی پروژهها را معلق و مسکوت گذاشته است.وی تصریح کرد: اهمال مسوولان این منطقه، میل و رغبت سرمایهگذاران داخلی و خارجی را برای ورود به طرحهای اقتصادی این منطقه لجستیک و حساس از بین برده و این موضوع باعث شده پیشرفت پروژهها کمتر از انگشتان دست بماند.
دانشمند میگوید: با وجود پیگیریهای متعدد حتی موفق نشده از نزدیک با مسوولان عالیرتبه سازمان منطقه آزاد چابهار ملاقات کند. وی میگوید: در سال ۱۳۹۶ پروژه ما در چابهار کلید خورد و طبق زمانبندیها و برنامهریزیهای صورت گرفته باید تا پایان سال ۹۸ به بهرهبرداری میرسید اما در حال حاضر به جای یک کارخانه تولیدی، تنها یک زمین خاکی با فنسهای فلزی پوشانده شده، حاصل سرمایهگذاری در این منطقه صنعتی – تجاری است.
این کارآفرین یادآور شد: در خوشبینانهترین حالت ۷ تا ۱۰ درصد پیشرفت این طرح در جدول عملکرد منطقه آزاد چابهار لحاظ شده که با تامل در این سهم ناچیز آماری ارائهشده، کملطفی به طرح و سرمایهگذار قابل رویت است.
به گفته وی، حتی سرمایهگذاران خارجی که در این طرح مشارکت داشتهاند امروز دیگر حاضر به ادامه همکاری نیستند و به راحتی اقتصاد کشور چنین فرصتی را به دلیل سیاستهای سلیقهای و به دور از طرحهای توسعهای از دست داده است.
آتش بیتدبیری به جان سرمایههای مردم
این در حالی است که سرمایهگذاران از دوگانگی رفتاری و کلامی مسوولان منطقه آزاد چابهار انتقاد دارند هر چند با مجوز سازمان منطقه آزاد چابهار سرمایهگذاران با دریافت مجوزهای اولیه زمین خریدهاند و با سرمایهگذاران خارجی تفاهمنامه همکاری امضا کردهاند اما در عمل اجازه فعالیت از آنها سلب شده است!
با وجود شعارها و وعدههای حمایتی در راستای تلاش برای قطب تجاری- صنعتی شدن این منطقه، نهتنها هیچ حمایتی از سرمایهگذار و تولیدکننده صورت نمیگیرد بلکه با مانعتراشیهای غیرقانونی و توجیهناپذیر، فرآیند اجرایی شدن پروژهها به یک کابوس بدل شده است.
لابیهای درونسازمانی و مسائل پشت پرده، به قدری سرمایهگذاران را دلسرد کرده که باعث شده آنها از سرمایهگذاری روی برگردانند و سرمایههایشان را پس بگیرند اما آنها حتی در بازپسگیری سرمایهها نیز با شکست مواجه شده و هیچکس پاسخگویشان نیست.
فریادرسی نیست!
به اعتقاد دانشمند، برای استفاده از کلیه ظرفیتهای بالقوه موجود در بخش صنعت، نیاز مبرم به سرمایهگذاری خارجی وجود دارد. تحقق این امر مستلزم تصویب قوانین و مقررات جامعی است که ضمن رعایت منافع مالی ملی، منافع سرمایهگذاری خارجی را در حد معقولی تامین کرده و زمینه را برای جذب سرمایه آنها فراهم میسازد.
تامین مالی واحدهای صنعتی فعال در مناطق آزاد از نیازهای اساسی تولید و اشتغالزایی و توسعه است. قوانین و مقررات مناطق آزاد پس از تصویب مجلس شورای اسلامی و هیاتوزیران به مناسبتهای مختلفی با توجه به ضرورت تامین مالی طرحها تلاش کرده است ضمن تعیین راهکار مناسب برای سرمایهگذاری خارجی و داخلی، مشوقی برای سرمایهگذاران بخش خصوصی در این مناطق باشد.
وی میگوید: شگرد عجیب دیگری که مانع حرکت و توسعه در این منطقه شده، اتهامزنی به سرمایهگذاران مبنی بر زمینخواری است! طبق قانون سرمایهگذار برای ایجاد واحدهای تولیدی- صنعتی زمین را از مناطق آزاد خریداری میکند و طبق آییننامه نحوه استفاده از زمین و منابع ملی در مناطق آزاد هر گونه استفاده از زمین در چارچوب طرح جامع مصوب و آییننامههای داخلی سازمان امکانپذیر است و بهای فروش هر متر مربع زمین با در نظر گرفتن موقعیت اقتصادی و کاربری زمین به علاوه هزینه آمادهسازی از قبیل تفکیک، تسطیح، خاکبرداری، خیابانبندی و زهکشی توسط سازمان تعیین میشود. پس چرا بعد از واگذاری زمین به سرمایهگذار جهت ایجاد و راهاندازی واحدهای تولیدی- صنعتی مانع اجرا و تکمیل پروژهها در این منطقه میشوند؟!
به گفته این سرمایهگذار بخش خصوصی، موضوع دیگری که به عنوان مانع اصلی برای سرمایهگذار مطرح شده برای توسعه سرمایهگذاری صنعتی باید علاوه بر رفع محدودیتهای عوامل تولید، به تامین نیازهای مالی این واحدها توجه کرد که متاسفانه چنین اتفاقی هنوز نیفتاده است چراکه سرمایهگذار باید در صف دریافت تسهیلات آن هم با بهره بانکی بالا قرار گیرد و هیچ استثنایی در راستای حمایت از بخش سرمایهگذار انجام نمیشود.
وی تصریح کرد: نامشخص بودن نرخ ارزی که باید به سمت این مناطق سرازیر شود هم یکی دیگر از ابهامات سرمایهگذاران در این مناطق است که تحت هیچ شرایطی وضعیت تعیین نرخ ارز مشخص نیست و تنها فشار نوسان و گرانی نرخ ارز گریبان سرمایهگذار را گرفته است.
به اعتقاد این فعال اقتصادی، این همه مشکل نشان از یک چیز دارد، آن هم عدم حمایت از بخش خصوصی سرمایهگذار در منطقه چابهار است! اما متاسفانه نه گوش شنوایی هست نه بهایی برای این قشر چراکه هر زمان درخواست ملاقات با مسوولان و دبیر شورایعالی این منطقه در راستای طرح مشکل و به دنبال آن همفکری جهت رفع آن درخواست میشود بدون هیچ جوابی باید چشمانتظار تهدید جدیدی مبنی بر پسگیری زمین و ابلاغ فسخ قراردادها باشند.
چرا مانع پیشرفت طرحهای اقتصادی میشوند!
با نیمنگاهی به وضعیت پروژههای ناتمام در منطقه آزاد چابهار بیرغبتی سرمایهگذاران خارجی و داخلی به راحتی قابل مشاهده است. طبق آمار به دست آمده از وضعیت برخی از طرحهای داخلی و خارجی در منطقه آزاد چابهار حجم پیشرفت فیزیکی این پروژهها بسیار کند و در برخی شرایط کاملا متوقف باقی مانده است. با فروش ۲۴۰ میلیارد تومان زمین در این منطقه به سرمایهگذاران خارجی و داخلی انتظار میرفت این منطقه طی سالهای اخیر طبق فرمایشات مقام معظم رهبری به قطب تجاری- صنعتی تبدیل شود.
این در حالی است که جمع سرمایهگذاری کل اظهاری خارجی در این منطقه از سال ۹۶ تاکنون رقمی معادل ۵۴ میلیارد تومان بوده که باید تا سال ۹۸ هر یک از این پروژهها به بهرهبرداری میرسیدند که متاسفانه هر کدام از این طرحها در نهایت با پیشرفت ۱۰ درصدی هنوز خاک میخوردند. از سوی دیگر جمع کل سرمایهگذاری کلاظهاری داخلی نیز رقمی معادل شش هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان است که این حجم از سرمایه بدون بهرهبرداری با پیشرفتهای صفر تا ۱۰ درصد همچنان بر زمین ماندهاند.
از سال ۹۰ تاکنون ۳۸ پروژه سرمایهگذار داخلی در این منطقه تعریفشده و مجوز فعالیت گرفتهاند که متاسفانه تنها سه طرح از کل به بهرهبرداری رسیده و ۳۵ پروژه نیمهتمام نتیجه سنگاندازیهای متولیان در این منطقه است. همچنین در مدت یادشده ۲۳ پروژه خارجی نیز در این منطقه مجوز فعالیت گرفتهاند که متاسفانه هیچیک از این طرحها به بهرهبرداری نرسیدهاند. بر اساس آنچه گفته شد، منطقه آزاد چابهار تنها با یدک کشیدن نام تجاری- صنعتی همچنان جزو مناطق محروم کشور محسوب میشود در حالی که قرار بود با بهرهبرداری از طرحهای مختلف تولیدی- صنعتی اشتغالزایی در این منطقه به نقطهای برسد که دیگر بیکاری باقی نماند و نام محرومیت از مردم این منطقه پاک شود اما گویا برخی چنین نمیخواهند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد