فرو افتادن سطح منازعه سیاسی

«جهان‌صنعت»- در میان میلیون‌ها شهروند ایرانی با هر جنسیت و با هر میزان دانش و تخصص و ثروت کسانی هستند که علاقه‌مند به کسب قدرت سیاسی نهفته در نهادهای قدرت به‌ویژه نهادهای انتخاباتی مثل مجلس و دولتند. این افراد می‌توانند در چارچوب قانون اساسی و قانون‌های عادی و با روش‌های شناخته‌شده سیاسی برای رسیدن به قدرت سیاسی پای به میدان مبارزه بگذارند. کسب قدرت سیاسی نهفته در نهاد دولت و نهاد مجلس قانونگذاری و شوراهای شهر و روستا برخلاف آنچه ادعا می‌شود تقاضای قابل‌اعتنایی دارد. این تقاضای روزافزون برای کسب قدرت و به دست آوردن آنچه از کف رفته است، پیامدهای ویژه خود را دارد.
تجربه نشان می‌دهد شوربختانه در برابر افزایش تقاضا برای کسب قدرت سیاسی اما روش‌های مبارزه سیاسی و نیز سطح منازعات میان حزب‌ها و گروه‌های سیاسی رشد و توسعه کیفی نداشته است و می‌توان با جرات گفت سطح منازعه سیاسی در ایران با کنار رفتن نسل اول انقلاب به مرور روندی کاهنده را تجربه کرده است. بررسی‌های از سر اشاره به مبارزان سیاسی به‌ویژه در میان برخی طیف‌های سیاسی اصولگرا نشان می‌دهد فرو افتادن مبارزان به دره‌ای که ته آن فروپاشی اخلاق و نیز سیاسی است بیش از پیش آشکار می‌شود.
این داستان تلخ را می‌توان در همین روزها خواند و شنید. شماری از اعضای مجلس قانونگذاری کشور در حالی که ایرانیان درگیر تحریم 10ساله و بیشتر شده و دارایی‌ها و درآمدشان با شتاب گیج‌کننده به مرز فلاکت می‌رسد به جای اینکه نیروی اندیشه‌ای و زور سیاسی خود را در راه‌حل این مساله قرار دهند دنبال این هستند که وزیری را استیضاح و نیز وزیری دیگر را سوال‌پیچ کرده و در انتهای کار خواستار حذف آنها شوند.
رسانه‌ها باید حرف دل شهروندان را که می‌خواهند بدانند سیاسیون تندرو و نیز اصلاح‌طلبان مانده در سطح درباره رد یا قبول و ضرورت «برقراری مناسبات ایران و آمریکا» چه نظری دارند و آیا حاضرند بدون لاپوشانی و هراس نظر خود را به اطلاع افکار عمومی برسانند، بنویسند. حرف‌های کلی مثل تامین اشتغال، کاهش تورم، افزایش رفاه، صادرات بیشتر و… آیا دردی از جامعه دوا می‌کند. اگر سطح منازعه بالا باشد هر گروه می‌تواند و باید صاف و راست بگوید که چرا طرفدار طبقه کارگر یا کارفرماست و اگر رییس دولت شود کدام اقدام‌های روشن و مشخص را برای پیشبرد منافع آن طبقه انجام خواهد داد. سطح منازعه را باید بالا برد تا معلوم شود که آیا سیاست خارجی ایران باید همین باشد که هست یا می‌توان جور دیگری دید و کار دیگری انجام داد. سطح منازعه نباید آنقدر نازل شود که فقط چند چهره مشخص و آزمایش پس‌داده بتوانند همان حرف‌های کهنه را برای چندمین‌بار
تکرار کنند.