10 - 06 - 2021
عامل موفقیت هر سازمان، شناخت عمیق نیروی انسانی است
زکیه حسینور*- زمانی مدیران تصور میکردند که هرچقدر انسانهای سازمانشان را در فشار و استبداد مدیریتی قرار دهند، موفقتر عمل خواهند کرد. متاسفانه هنوز هم این نگاه در مدیرانمان وجود دارد. آنها گمان میکنند هر قدر نیروی خود را تحت فشار قرار دهند یا او را تحقیر و کارش را زیر سوال ببرند، او بهتر میتواند رشد کند و به جبران این رفتار و عمل مدیرش، بهتر عمل کند. بخشی از این رفتار اشتباه، نشات گرفته از عدمشناخت کافی از نیروهای یک سازمان است. مدیران، نیروهای خود به خصوص نسل جدیدی که وارد عرصه کار شدهاند را به خوبی نمیشناسند یا نمیدانند خواستهها و علایقشان چیست، از چه سبک ارتباطی با آنها باید استفاده کرد، چقدر زمان و انرژی بگذارند تا آنها متکی به توانمندیهایشان شوند و… در اصل باید بدانیم در هر نوع ارتباطی، ماهیت رابطهها و مسوولیتهای طرفین در شکلگیری و تقویت و استمرار آن ارتباط کمک بسزایی میکند. به هر میزان برای رابطهای وقت و انرژی صرف شود، آن ارتباط موفقتر و پایدارتر است.
اگر شناخت درستی از نیروهایمان نداریم، نباید انتظار همراهی و همکاری همهجانبه را از او داشته باشیم. اگر وقت کافی را برای شناخت آنها سپری نمیکنیم، نباید انتظار بهرهوری بیشتر را از او داشته باشیم. مادامی که نگاهمان به مدیریت، نگاه چماق و هویجی است، مادامی که ارزش پول و سرمایهمان در اولویت بالاتری از انسانهایمان است، مادامی که توجه کافی به آنها نداریم و نگاهمان به آنها ابزاری است برای رسیدن به اهدافمان، نباید منتظر رسیدن میوه تغییر و تحولات اساسی در سازمانمان باشیم و یا خواهان دستاوردی در عرصه رقابتی باشیم. برای شناخت عمیق انسانهای سازمانمان باید به چند نکته توجه کنیم:
به آنها نزدیک شویم و رابطه دوستانه و مبتنی بر اعتماد ایجاد کنیم. در صورت داشتن نقد و هر گونه انتقادی، فقط با همان شخص و در حضورش نقدمان را بیان کنیم.
آزادی عمل به او بدهیم. قدرت یکطرفه و خودبرتربینی را کنار بگذاریم. کمالگرایی افراطی خود را کنار بگذاریم و انتظارات عجیب و غریبی از آنها نداشته باشیم.
خواستههای مبهمی از نیروهای خود نداشته باشیم. در مورد خواستهها و نظراتمان با آنها شفاف باشیم. هنر معاشرت و خوشوبشگویی را در تیم افزایش دهیم. زمانهایی را خارج از سازمان، صرف ارتباط بیشتر با اعضای تیم کنیم.
به حریمهای یکدیگر احترام بگذاریم. بگذاریم احساسات واقعی خود را در فضای کاملا همدلانه و مبتنی بر اعتماد ابراز کنند. باید مانند یک دوست و همراه در کنار انسانهای سازمانمان باشیم تا بتوانیم مدیریت راهبرانهای را با آنها داشته باشیم.
* روانشناس صنعتی و سازمانی
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد