ضرورت خصوصی‌سازی واقعی باشگاه‌ها

… که طی بیش از پنج سال بحث و بررسی به آن رسیده‌اند را ارائه کند تا بتوان با روشی که منطبق با همه قوانین داخلی و بین‌المللی است سهام عمده (۵۱ درصد‌) را به شکل بلوکی و با تعریف یک بسته حمایتی، به اهلش سپرد تا هم با رعایت قوانین داخلی (همان قانون عدم پرداخت) و با رعایت قوانین بین‌المللی (فیرپلی مالی) و همچنین رعایت عدالت اجتماعی برای همه باشگاه‌ها، نه کمک به یک یا دو باشگاه عمل کرد. حتی می‌توان شهامت داشت و فراخوان جهانی داد تا شاید خریداران و سرمایه‌گذاران خارجی پیدا شوند. در یک اقتصاد متزلزل، تداوم اشتباه و هدر دادن منابع محدود امر بخردانه‌ای نیست و باید از الگوهای کارآمد استفاده کرد. درست است که اقتصاد فوتبال باید با وضعیت عمومی اقتصاد جامعه متناسب باشد، اما دولت دیگر نباید منابعی که هیچ ضرورتی ندارد را خلاف قانون برای تزریق مصنوعی به این ورزش ناکام حتی در سطح آسیا تامین کند، بنابراین راهی جز گزینه خصوصی‌سازی واقعی باشگاه‌ها وجود ندارد و باید با استفاده از مدلی که اولا همه باشگاه‌ها را دربر گیرد و دوم هم تضمین بقا و زمینه توسعه آنها را فراهم کند و هم از جرائم و محرومیت‌های بین‌المللی جلوگیری به عمل آورد را برگزیند.
*مدیرعامل سابق باشگاه استقلال و عضو اتحادیه مدیران باشگاه‌های ایران