سکوت معنادار

مهدیه بهارمست- دیروز بار دیگر پرستاران بیمارستان مسیح دانشوری
به دلیل عدم پرداخت صحیح معوقات مزدی خود تجمع کردند. قطعا دستمزد، کارانه، اضافه‌کار و هر پول دیگری که به حسابشان باید واریز شود، حقشان است و برای کادر درمان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد اما چرا در برابر اتفاقات اخیر سکوت کردند!؟ با اینکه همواره از جامعه پزشکی، مشکلات رزیدنت‌ها، پرستاران و به‌طور کلی تمام اعضای کادر درمان حمایت کرده‌ایم و می‌کنیم اما نباید چشم‌هایمان را روی اشتباهات و زیرمیزی گرفتن آنها می‌بستیم تا آنها هم چشمشان را روی قصورات همکاران خود نبندند. اشتباه پشت اشتباه. برخلاف تصورات، اهمیت نظام سلامت نه‌تنها در ایران بلکه در تمام جهان همسطح حوزه امنیت است و چه بسا، حساس‌تر از آن تلقی شود. در واقع، اینطور می‌توان گفت اگر سلامت جامعه‌ای به خطر بیفتد و تهدید شود، آن جامعه دچار التهاب و نابسامانی خواهد شد بنابراین حوزه سلامت در هیچ کجای این سیاره خاکی، شوخی‌بردار نیست. به‌ همین دلیل است که بارها از فرار پزشکان به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نوشتیم تا پنج سال دیگر بیمار به دوبی صادر نکنیم. پس حوزه سلامت یک حوزه استراتژیک در هر جامعه‌ای تلقی می‌شود که تضعیف این حوزه، منجر به تهدید امنیت جامعه خواهد شد. آشکارترین مثال در باب اهمیت حوزه سلامت بحث داروست. با کوچک‌ترین کمبود و نبود داروهای مهم در یک جامعه، به یک‌باره شرایط آن جامعه بحرانی خواهد شد تا جایی که می‌تواند امنیت آن جامعه را تهدید کند. موضوعی که می‌توان به آن از جنبه آسیب حوزه سلامت نگاه کرد، تخلفاتی است که در این حوزه رخ می‌دهد و منجر به تهدید سلامت جامعه می‌شود. این تخلفات می‌تواند از سوی کادر درمان، پزشکان، رزیدنت‌ها یا هر فردی که در بیمارستان کار می‌کند صورت بگیرد. هر کدام از آنها می‌توانند در کسری از ثانیه باعث بر هم خوردن نظام سلامت شوند اما شکل دیگری از تضعیف سلامت در قالب قصور کادر درمان رخ می‌دهد که باز هم تهدید‌کننده سلامت جامعه است. در واقع، هر دو شکل تخلف و قصور، تهدید‌کننده سلامت افراد و جامعه هستند. تخلف یا قصور پزشکی، موضوعی نیست که انتظار داشت هرگز رخ ندهد یا اتفاق نیفتد اما بعضا شاهد اتفاقات و تخلفاتی هستیم که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت زیرا شدت آنها به قدری است که مجال سکوت را از آدمی می‌گیرد و لاجرم باید در مقابل آنها واکنش نشان داد. این قبیل تخلفات در حوزه سلامت که ارتباط مستقیم با جان مردم دارد به هیچ‌وجه قابل چشم‌پوشی نیست و انتظار می‌رود در وهله اول، صاحبان صنف نسبت‌به آن موضع‌گیری کنند و واکنش نشان بدهند. این در حالی است که در چند وقت اخیر، بعضا شاهد بروز تخلف و قصور در حوزه درمان ایران بوده‌ایم که انتظار می‌رفت با واکنش شدید جامعه پزشکی همراه شود. اما به نظر می‌رسد که برخی اهالی صنف سلامت فقط در مواقعی که پای اهداف صنفی مانند افزایش قیمت تعرفه‌های پزشکی در میان است، لب به اعتراض می‌گشایند و در این قبیل موارد که تخلفی یا قصوری رخ می‌دهد، سکوت پیشه می‌کنند. چرا اجازه می‌دهیم تخلف یا قصور رخ دهد و بعد بدون اینکه واکنش نشان دهیم در سکوت خبری از کنار آنها عبور می‌کنیم. این در حالی است که در موضوعاتی مثل تعرفه‌ها، مطالبات و… شاهد فریادهای صاحبان صنف هستیم. حادثه بیمارستان چشم پزشکی نگاه، بعد از گذشت سه ماه از وقوع آن، به تازگی در رسانه‌ها سروصدا کرده و همین امر باعث واکنش مسوولان مربوطه شده است در حالی که انتظار می‌رود این قبیل واکنش‌ها، در زمان خودش صورت بگیرد البته با شدت و حدت بیشتری که بتواند مردم را قانع کند. تخلفی که در یکی از بیمارستان‌های تبریز صورت گرفته، نشان می‌دهد که حوزه سلامت کشور، بیش از هر زمان دیگری نیاز به مراقبت از سوی صاحبان صنف دارد و لاجرم، سکوت در این قبیل اتفاقات ناگوار، جایز نیست.