15 - 12 - 2019
سرآغاز قیام ایرانیان بر ضد حکومت اعراب
نوشیروان کیهانیزاده- ۲۵ ژوئیه ۶۴۵ (امردادماه)، و چند ماه پس از آغاز خلافت عثمان، مردم «شهر ری» که به تصرف عرب درآمده بود بر ضد حاکم عربِ شهر خود قیام کردند که این بهپاخیزی آنان بعدا به دست نظامیان اعزامی «سعد بن ابی وقّاص» سرکوب شد. در آن زمان هنوز یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی ایران زنده بود و در شمال خاوری کشور (خراسان بزرگتر) مقاومت میکرد.
در همین سال مردم شمال غربی ایران (آذربایجان) بر ضد حکومت عرب قیام کردند که آنان نیز به دست نیروهای «ولید عقبه» سرکوب شدند.
چندی بعد شهر استخر (شیراز) که اعراب را موقتا اخراج کرده بود دوباره به دست نیروهای عرب به فرماندهی «عثمان ابن عاص» افتاد. شهر باستانی استخر بارها بر ضد عرب قیام کرده بود.
در سال ۶۴۵ میلادی نیروهای عرب باز هم موفق به تصرف مازندران نشدند. سه سال بعد مازندرانیها که بعدا بسیاری از آنان به هند مهاجرت کردند و پارسیان هند (زرتشتیان) اعقاب آنان، کرمانیان و یزدیان مهاجر هستند حمله دیگر اعراب را درهم شکستند. مردم شمال ایران سالها بعد خودشان داوطلبانه و به تدریج به اسلام گرویدند و پیرو مذهب شیعه شدند تا بازهم زیر بار حکومت مرکزی عرب (سنیها) نروند. در زمان ساسانیان بیشتر افسران ارتش ایران از میان مردان مازندرانی انتخاب میشدند و از میان آنان، خانواده اسپهبدان مازندران بیشترین افسران را تسلیم ارتش میکرد.
بسیاری از قهرمانان استقلال ایران از جمله مرداویز، بوئیان و دیلمیان دیگر از شمال ایران برخاستند و موفق شدند به هدف برسند. استقلالطلبان دیگر، عمدتا خراسانی (از خراسان بزرگتر) و سیستانی (از سیستان بزرگتر) بودند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد