9 - 01 - 2021
رویاپردازی دلواپسان درباره تحریمها
نادر کریمیجونی- طی ماههای اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها بر رفع و لغو تحریمهای اعمال شده از سوی ایالات متحده آمریکا علیه کشورمان تاکید کردهاند. در سخنرانی دیروزشان، ایشان باز هم بر ضرورت رفع تحریمهای مذکور تاکید و تصریح کردند که آنچه اهمیت دارد، نه بازگشت آمریکا به توافق هستهای که لغو تحریمهای ظالمانه این کشور علیه ایران است.
تاکید مجدد و صریح رهبری معظم انقلاب اسلامی بر ضرورت رفع و لغو تحریمهای ایالات متحده علیه کشورمان، البته با سخنان دیگر ایشان مبنی بر عبور از تحریمها یا شکست دادن آن، اختلافی ندارد چه، از نگاه داخلی وظیفه صاحبان فن و علم است که بر تحریمها غلبه کنند و نیازهای کشور را با استفاده از توان و امکانات میهنی تامین کنند و در عین حال وظیفه مقامات سیاسی، دیپلماتها و نهادهای دولتی، تلاش برای لغو تحریمها و کاهش فشارهای اعمال شده علیه ایران است.
تاکید چند باره ایشان بر ضرورت رفع تحریمها، پاسخی به آن دسته چهرههای اصولگرا و دلواپس است که درباره تلاش برای رفع تحریمهای ظالمانه ایالات متحده علیه ایران، از حسن روحانی وهمکارانش انتقاد میکردند؛ این چهرههای اصولگرا در توجیه انتقاد خویش رایزنی و فعالیت دیپلماتیک به منظور کاهش تاثیر یا تقلیل تحریمها را نوعی وادادگی سیاسی توصیف میکردند و دولت حسن روحانی را به خاطر کرنش در مقابل غرب مورد انتقاد قرار میدادند.
آنان همچنین با صدای بلند فریاد میزدند که نیازی به رفع تحریمها نیست و اگر دولت و دولتمردان ایرانی عرضه داشته باشند با وجود همین تحریمها نیز میتوانند به ارقام امیدوارکننده رشد و توسعه اقتصادی دست پیدا کنند. طی ماههای گذشته نیز در برنامههای رادیو و تلویزیونی که از صداوسیمای کشور پخش شده، نه فقط کارشناسان دعوت شده که مجریان نیز سعی در تخفیف دادن مشکلات ناشی از تحریمها داشته و بر این معنی پای فشردهاند که بدون لغو تحریمها، نه فقط میتوان کشور را به نحو مطلوبی اداره کرد بلکه اگر مدیران دولتی عرضه و اراده داشته باشند میتوان به ارقام قابل توجه رشد اقتصادی نیز دست پیدا کرد. در توجیه این ادعا، نه فقط کارشناسان و مجریان صداوسیما که برخی نمایندگان دلواپس و مخالفان دولت، دستاوردهای علمی و فناوری داخل را مثال میزنند و میگویند چنانکه توانستیم این دستاوردها را تحصیل کنیم، خواهیم توانست به رشد اقتصادی قابل توجه نیز دست یابیم.
البته نکته مهم آن است که حتی در ساخت تولیدات پیچیده و شگرف همه قطعات ساخت داخل نبوده و اگرچه مهندسان و دانشمندان ایرانی توانستهاند محصولات و تجهیزات پیشرفتهای بسازند اما در ساخت همین تجهیزات و پیشرفتهای فناورانه، نیاز به قطعات خارجی بوده که یا تولید آن در داخل امکانپذیر نیست و یا اصولا ساخت داخلی آن توجیه عقلی و اقتصادی ندارد. در اینگونه موارد اگر امکان تبادل و تجارت وجود نداشته باشد روشن است که پیشرفت علمی نمیتواند به پیشرفت تکنولوژی در ایران منجر شود. نکته دیگر در اینباره صادرات کالا و خدمات به کشورهای دیگر و خلق ثروت است. کاملا قابل درک است که کالاهای تولید ایران فقط در درون کشور مصرف نمیشود بلکه همانگونه که در سند توسعه چشمانداز ۲۰ ساله و نیز سند تبیین اقتصاد مقاومتی ذکر شده، کالاهای ایرانی باید به بازارهای جهانی راه پیدا و بازارهای کشورها را فتح کند. حال اگر با فشارهای خارجی کشورها از خرید کالاهای ایرانی امتناع ورزند و یا پول کالای خریداری شده را پرداخت نکنند، نه فقط اهداف تاکید و تصریح شده در سند چشمانداز و سند اقتصاد مقاومتی محقق نمیشود بلکه روند خلق و ورود ثروت به کشور نیز دچار اختلال جدی و مشکل فراوان میشود.
برای درک بهتر این نکته کافی است توجه شود که نزدیکترین و ثروتمندترین همسایه ایران (عراق) هماکنون حدود هشت میلیارد دلار به ایران بدهی دارد که به بهانه تحریمهای ایالات متحده علیه ایران، تاکنون از پرداخت آن سر باز زده است. البته عراق، نه فقط به جهت بافت اجتماعی و فرهنگی بلکه به طور تاریخی یکی از نزدیکترین روابط را با ایران داشته و در عین حال توانسته است همواره معافیت از رعایت تحریم را از کاخ سفید اخذ کند؛ چنانکه در دسامبر گذشته نیز این معافیت تمدید شد. در واقع سختگیریهایی که کاخسفید علیه اقتصاد ایران اعمال کرده ارتباط اقتصادی میان کشورمان با جهان را تحت تاثیر قرار داده و محدود ساخته است. یعنی حتی اگر ایرانیان در هر رده و با هر مقام بتوانند خود را به انجام کار بیشتر و بهتر موظف کنند و توان خود را برای ارائه کالاهای مرغوبتر افزایش دهند، باز هم نمیتوانند دولتها و ملتهای دیگر را به خرید کالای ایرانی وادار کنند و از آن مهمتر نمیتوانند پول کالای صادر شده را از دولتها و ملتهای خریدار، اخذ کنند.
در واقع وقتی تجارت خارجی یک کشور با هر وسیله مورد هدف باشد و آسیبپذیری آن مضاعف شود، آنگاه کشورهای رقیب، دشمن و یا حتی کشورهای دوست که میخواهند از کشور تحت تحریم جلو بزنند، فرصت پیدا میکنند تا با بهانهتراشی و پنهان شدن در پشت دیوار تحریم، از وضعیت نامناسب کشور تحت تحریم استفاده و یا سوءاستفاده کنند. آیا دلواپسانی که همچنان میخواهند تحریمهای ایالات متحده باقی بماند و یا حتی بیشتر شود، در مقابل این وضعیت، تمهید عاقلانه و عملی دارند؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد