23 - 02 - 2023
روزنامهنگار در صف مردم یا دولت
محمدصادق جنانصفت
رسانهنگاری از روز زایش تا امروز کاری سخت و فرسایشی بوده و تا روزی که رسانهنگاری به هر شکل جان دارد و زندگی میکند همان ویژگیها را دارد. روزنامهنگاری البته در جامعههایی به دلیل داشتن سندیکا، فدراسیون و دیگر نهادهای قدرتمند و به ویژه وجود آزادی اطلاعرسانی و پیوندهای گسستناپذیر با شهروندان پیچیدگیهایش کمتر شده است.
با این همه در همان جامعهها با وجود نهادهای قدرتمند به ویژه نهاد دولت باز هم رسانهنگاری سخت است. در کشورهای دارای دولتهای نیرومند که از سوی نهادهای بالادستی حمایت میشوند و نیز نداشتن نهادهای مستقل و قدرتمند صنفی و بریده شدن نسبی پیوند با شهروندان به دلیل تیراژهای اندک، کار روزنامهنگاران بسیار دلهرهآور شده است. روزنامهنگاران در چنین جامعههایی که ایران نیز در میان آنها قرار گرفته یک دغدغه همیشگی دارند: باید در صف شهروندان و مردم بایستند یا اینکه در پشت دولت و نهادهای قدرت ایستاده و پشت به شهروندان کنند. برخی باور دارند میتوان وسط ایستاد و هم با شهروندان بود و هم اینکه با دولت کنار آمد. این وضعیت شاید در روزهایی که حال کشور و شهروندان و نهادهای قدرت خوش است راهی باشد برای زندگی روزنامهنگاران، اما در روزهایی که حال کشور و شهروندان به دلایل گوناگون خوش نیست با نگاهی از سر اشاره به هر بخش آن، میتوان نزار و لاغر بودن شهروندان و استیصال دولت را دید. روزنامهنگار نمیتواند وسط بایستد و باید انتخاب کند که تا روزگار خوشی از راه برسد پشت به مردم باشد یا زبان گویا و گوش شنوا و چشم بینای آنها باشد.شوربختانه ایرانیان امروز دستکم و به اعتراف مدیران ارشد ادارهکننده کشور در بخش اقتصاد و نیز از نظر معیشت و کسبوکار روزهای غمانگیزی را تجربه میکنند. کاهش قدرت خرید شهروندان به دلیل تورم شتابان و ناتوانی دولت در تامین منابع پایدار درآمدی برای بودجه کشور، رشدهای با نوسان و بیکیفیت و پایین برخی از نشانههای اقتصاد بدحال ایران است. در این وضعیت روزنامهنگاری که مدام با پرسش شهروندان ناراضی روبهرو میشود که چرا حرف و گلایه ما را به گوش بالاییها نمیرسانید و چرا آمارهای نادرست منتشر میکنید و فعالان اقتصادی که میپرسند چرا واقعیتهای تلخ کسبوکارهای روبه خاموشی را با صدای بلندتر نمینویسید چه باید کند؟ دولت و سایر نهادهای قدرت و به ویژه گروهی از رسانهداران که بیشتر از خود دولت از دولت هواداری میکنند به جان رسانهها افتادهاند که چرا هراسافکنی میکنید و چرا مردم را امیدوار نمیکنید. روزنامهنگاران چه باید کنند؟ باید واقعیتهای سرسخت فقیرتر شدن شهروندان را ننویسند و فقط وعدههای به واقعیت تبدیلنشده دولت را در هرجای روزنامه بنویسند و همین میزان پیوند با مردم را نیز از دست بدهند؟ روزنامهنگار باید برای مردم بنویسد و واقعیتها را بیان کند و این به منفعت نهادهای قدرت است که ببینند و توجه کنند جامعه چه میخواهد و به کدام سو میرود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد