23 - 11 - 2021
دست ایران خالی است
کارشناس حوزه قفقاز گفت: برداشت از ذخایر خزر بیش از آنکه اقتصادی باشد، سیاسی است و روسها، آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان به خوبی این مساله را درک کرده و سرمایهگذاری کرده و در حال اکتشاف هستند و تنها دست ایران خالی است.
میرقاسم مومنی در گفتوگو با ایلنا درباره امکان همکاری گازی ایران- جمهوری آذربایجان در حوزه خزر اظهار کرد: یکی از مشکلات در این حوزه ما رژیم حقوقی بر بستر دریا بوده که هنوز تفاهمنامه کامل و جامعی نداریم، توافقنامهای بین روسایجمهور کشورهای این حوزه امضا شده اما تفاهمی در زمینه تقسیم منابع و ذخایر صورت نگرفته است.
وی افزود: اکنون روسیه، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان از این بستر استخراج دارند، ایران هم قبلا تعدادی چاه با همکاری یک شرکت برزیلی احداث کرد اما به دلیل عمق خزر مقرون به صرفه نبود زیرا از جنوب نفت و گاز را با هزینه کمتر استخراج میکردیم. دومین مساله ما در تعلل برداشت از این ذخایر، انتقال انرژی است، ما از خط لوله باکو- تفلیس-جیحان که قرار بود پنج درصد آن متعلق به ایران باشد به دلیل اعمال نفوذ آمریکا کنار گذاشته شدیم و ترکیه جای ما را گرفت.
این کارشناس حوزه قفقاز تصریح کرد: در هر حال برداشت از ذخایر خزر بیش از آنکه اقتصادی باشد، سیاسی است و روسها، آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان به خوبی این مساله را درک کرده و سرمایهگذاری کرده و در حال اکتشاف هستند و تنها دست ایران خالی است و بیشتر روی مانور و تبلیغات کار میکنیم.
وی گفت: ما به دو دلیل تحریم و سوءمدیریت در حوزه انرژی مشکل داریم؛ منافع ملی را فدای منافع مقطعی، سیاسی و حزبی کردهایم در حالی که جنگهای دنیا بر سر انرژی است. روسها برای اینکه جلوی ورود انرژی به اروپا را بگیرند در سوریه میجنگند تا کسی جایگزینشان نشود؛ در قرهباغ با همین هدف جنگ راه میافتد، اما ما از منابع خودمان استفاده نمیکنیم و این در حالی است که چند سال دیگر بحرانی به نام انرژی خزر با همسایگان خواهیم داشت چراکه همسایگان سرمایهگذاری میکنند و شرکتهای کلان را ذینفع میکنند و اگر بخواهیم رقابت کنیم به جای کشورها، کنسرسیومهای بینالمللی با ما درگیر میشوند درواقع وارد چالش بزرگتری میشویم، به طوری که شاهدیم اکنون آذربایجان به شرکتهای بزرگ اروپایی، آمریکایی و اسراییلی و حتی به پاکستان سهم میدهد و یارگیری میکند، بنابراین ما مجبوریم به جای اینکه با آذربایجان درگیر شویم با چندین شرکت کوچک و بزرگ بینالمللی طرف شویم؛ شرکتی که سرمایهگذاری کرده کوتاه نمیآید، با ما درگیر میشود و در نهایت بدهکار میشویم و مجبوریم جریمه هم بپردازیم، مثل آنچه در کرسنت رخ داد.
مومنی درباره امکان صادرات انرژی با همکاری آذربایجان در حوزه خزر گفت: بیشترین صادرات به اروپا دست روسیه است و برای این منظور دو خط لوله نورداستریم۱ و ۲ را راهاندازی کرده است، اکنون اگر به بحران منطقه نگاه کنیم قرار بود گاز ایران از طریق بنادر سوریه به اروپا برود اما روسها در سوریه حضور پیدا کرده و مانعتراشی کردند. در حوزه قفقاز هم زمانی که زیرساختها در حال آماده شدن بود مشکل قرهباغ به وجود آمد، بنابراین هر زمانی که اروپا بخواهد نفت و گاز خود را خارج از روسیه تامین کند بحران ایجاد میشود مثل بحران قفقاز و خاورمیانه.
وی خاطرنشان کرد: حتی اگر هزینه سرمایهگذاری در خزر بالاتر از دیگر مناطق بود ما باید این کار را میکردیم، حتی برای سرمایهگذاری میتوانستیم بخش خصوصی را وارد کنیم. هر روز نفت و مشتقات نفتی گرانتر میشوند اما کوتاهی شد، در حالی که میتوانستیم در حوزه خزر با قدرت حضور داشته باشیم.
این کارشناس حوزه انرژی بیان کرد: اکنون آذربایجان با جمعیت ۱۰ میلیون نفری به شدت به دنبال اکتشاف، جذب سرمایه و انعقاد قراردادهای جدید با کنسرسیومهای دنیاست، ما نیز باید در نظر داشته باشیم منابع پارس جنوبی و همه میادین مشترک روزی به پایان میرسند؛ باید استراتژی سیاسی، اقتصادی و حتی امنیتی به کار ببندیم حتی با کشورهای منطقه از جمله آذربایجان در حوزه انرژی همکاری کنیم تا عقب نمانیم.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد