27 - 10 - 2024
در اقتصاد مه‌آلود سرمایه‌گذار وارد نخواهد شد
صنعت پلیمر در سال‌های اخیر رشد نسبتا خوبی داشته است اما توسعه آن خیلی خوب نبوده است. در گذشته هیجانات زیادی در بورس برای تامین مواد پلیمری بود ولی اکنون آرامش نسبی برقرار است و تامین مواد اولیه نسبت به گذشته آسان‌تر انجام می‌شود.
از نظر بازار فروش، بازار در حال رکود است و آن‌طورکه من در نمایشگاه ایران‌پلاست متوجه شدم، بسیاری از واحدهای تولیدی از رکود بازار لطمه دیده‌اند و فروششان کاهش پیدا کرده است.
از نظر صادرات، با توجه به قیمت پایین مواد اولیه بخصوص پلی‌اتیلن، در سال‌های اخیر یک صادرات کاذب مواد پلیمری شکل گرفته بود. اخیرا با بخشنامه جدید که تعریف کامپاند را می‌کند، کمی این صادرات کاذب کم شده است اما هنوز به‌طور کامل برطرف نشده است. اگرچه مقررات جدید به احتمال زیاد باعث کاهش صادرات کامپاندهای پلیمری خواهد شد.
اگر بخواهم درباره مشکلات این صنعت صحبت کنم، باید بگویم که مقدار قابل‌توجهی از مشکلات، مشکلات عمومی صنعت است. یعنی فقط به صنعت پلیمر مربوط نمی‌شود، بلکه مربوط به همه صنایع مربوط است. این مشکلات را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد.
مشکل تامین برق
امروز مهم‌ترین مشکل واحدهای صنعتی قطع برق بین دو تا سه روز در هفته است. این مشکل بهره‌وری واحدهای صنعتی را پایین آورده و قیمت تمام‌شده کالاها را هم بالا برده است. قدرت رقابت کالاهای ایرانی در مقایسه با رقبای خارجی پایین آمده است. از سوی دیگر وزارت نیرو تعهدی برای انجام قراردادی که در مورد تامین برق با مشترکان بسته ندارد. این وزارتخانه نه برق تامین می‌کند، نه چشم‌انداز روشنی درباره چگونگی برطرف کردن مشکل برق می‌دهد.
تنها چیزی که به ما گفته‌اند این است که مشکل برق یک مشکل کوتاه‌مدت نیست، بروید یک فکری برای کار خودتان در بلند‌مدت بکنید. این پاسخ‌ها نگران‌کننده است. اکنون تعداد زیادی از واحدهای صنعتی دنبال خرید ژنراتور هستند که بازده خوبی ندارد. از آن گذشته تامین گازوئیل آن بسیار گران است و قیمت تمام‌شده برق با گازوییل آزاد سر به فلک می‌زند. برای تاسیس نیروگاه‌های تجدیدپذیر هم کار اساسی انجام نشده است و صنعت هم توان مالی سرمایه‌گذاری ندارد. کسانی که روی تاسیس نیروگاه‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند، طلب قابل‌توجهی از وزارت نیرو دارند که به آنها پرداخت نمی‌شود و انگیزه‌ای هم برای توسعه نیروگاه‌ها ندارند. اینکه هرساله شعار سال می‌دهند یا سال را در مورد تولید نام‌گذاری می‌کنند، تبدیل به طنز شده است. چطور ممکن است دنبال تولید یا توسعه اقتصادی برویم درحالی‌که در هر هفته دو یا سه روز قطع برق داریم؟
دولت آقای دکتر پزشکیان هم هیچ نشانه‌ای از خود نشان نداده که چه برنامه‌ای برای تامین برق و انرژی دارد. هیچ کشوری در منطقه، حتی افغانستان از نظر تامین انرژی به خرابی وضعیت ایران نیست. این وضعیت انگیزه هر نوع سرمایه‌گذاری داخلی یا خارجی در صنعت را از بین برده است.
وضعیت ارز
سال‌ها ست که فعالان اقتصادی خواستار یک‌نرخی شدن ارز شده‌اند. مشاوران اقتصادی آقای دکتر پزشکیان هم این درخواست را تایید کرده‌اند اما هنوز هیج برنامه مشخصی برای اجرای تک‌نرخی شدن ارز ارائه نداده‌اند. هیچ‌کس نمی‌داند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. آیا قول تک‌نرخی کردن ارز برای بستن دهان فعالان اقتصادی بوده است، یا واقعا قصد آن را دارند؟
اگر واقعا قصد آن را دارند، چگونه قرار است این کار انجام شود؟ چرا از فعالان اقتصادی و تشکل‌های آنها نظرسنجی نمی‌کنند یا فکر خودشان را به آنها نمی‌گویند؟
آیا می‌خواهند مثلا شوک‌درمانی کنند؟ مثل زمان آقای جهانگیری که یک‌بار اعلام کردند ارز تک‌نرخی و 4200تومان است می‌خواهند عمل کنند؟ یا مثل زمان آقای رییسی می‌خواهند یک‌باره بگویند که ارز 285000ریال است؟ یا روش دیگری را در نظر دارند؟
خیلی واضح است که در شرایط مه‌آلود یا دودآلود سرمایه وارد اقتصاد نخواهد شد. سرمایه‌گذار در جایی که چشم‌انداز روشنی وجود ندارد، حاضر به سرمایه‌گذاری نیست. بدون سرمایه‌گذاری هم توسعه‌ای در کار نخواهد بود.
پایان جنگ با دنیا؛ پایان محدودیت‌های اینترنتی
در شرایط فعلی که کشور در تحریم قرار دارد، بهFATF نپیوسته‌ایم، ارتباط بانکی با دنیا نداریم و با بسیاری محدودیت‌های دیگر مواجه هستیم، امکان صادرات محصولات و امکان جذب سرمایه به شدت محدود است. کالای وارداتی هم حدود 20درصد برای کشور گران‌تر در می‌آید.
دکتر پزشکیان هم چندبار گفته است که می‌خواهد روابط کشور را با دنیا تغییر دهد اما هیچ برنامه مشخص و هیچ استراتژی روشنی ارائه نشده است. تعداد کشورهای دوست جمهوری اسلامی در حد انگشتان دست و گذرنامه ایرانی جزو بی‌اعتبارترین گذرنامه‌های دنیا است. در چنین شرایطی وضع صادرات واحدهای صنعتی بسیار دشوار است و چشم‌انداز روشنی را در آن نمی‌توان دید. از ملزومات کسب‌وکار داخلی و بین‌المللی، در دسترس بودن اینترنت پرسرعت است که فعلا فعالان اقتصادی از آن محروم هستند. همچنین علاوه بر موانع و مشکلات عمومی صنعت، فعالان صنعت پلیمر به نظر من در معرض مشکلات زیر قرار دارند.
تغییر ناگهانی دستورالعمل صادرات کامپاند
تغییر مقررات و قوانین مقرر بود که با هماهنگی با فعالان اقتصادی و با اطلاع از قبل (نه به‌صورت خلق‌الساعه) انجام شود اما در بخشنامه جدید به گمرک این کار اجرا نشده است، به این دلیل تعداد قابل‌توجهی از محصول شرکت‌های صادر‌کننده در گمرک توقیف شده است و به تعزیرات هدایت شده‌اند. در این شرایط تصمیم‌های خلق‌الساعه و بدون مشورت با فعالان اقتصادی ادامه دارد.
بی‌اهمیتی خودروسازان به مطالبات قطعه‌سازان
بخشی از مصارف قطعات پلیمری مربوط به قطعه‌سازان خودرو است. خودروسازان بدهی خود به قطعه‌سازان را با قلدری نمی‌پردازند و آنها هم در پرداخت تعهد خود به کامپاندسازان دچار مشکل شده‌اند. اگر قرار است بازار به رونق برگردد، لازم است خودروسازان هم به تعهدات مالی خود عمل کنند.
محدودیت منابع مالی
محدودیت اعمال‌شده از سوی بانک‌ها در پرداخت تسهیلات به واحدهای تولیدی از مشکلات دیگر واحدهای پلیمری است.
در این ارتباط لازم است که دست بانک‌ها در دادن تسهیلات باز شود. از طرف دیگر می‌توان از پتروشیمی‌ها که منابع مالی زیادی در اختیار دارند، خواست که فروش اعتباری مواد پلیمری را چه از لحاظ مقدار و مبلغ و چه از لحاظ مدت، توسعه دهند.
منبع: آینده‌نگر
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد