18 - 10 - 2020
درباره جنگ داخلی و اقتصاد
«جهانصنعت»- اقتصاد ایران هر روز که بر عمر تحریمها افزوده میشود نفس کم میآورد و این روزها در سرازیری با شیب تند قرار گرفته است. اقتصاد کلان با متغیرهایی مثل نرخ تورم فزاینده، کاهش رشد سرمایهگذاری، نرخ رشد پایین اقتصادی، ریال، سقوط صادرات و واردات و ازهمگسیختگی بازارها و سقوط هراسناک ارزش ریال در برابر ارزهای معتبر مواجه است و به نظر میرسد راهی برای متوقف کردن شرایط بدتر شدن نیز وجود ندارد. اقتصاد خانوارها در ایران با کاهش قدرت خرید شهروندان و …
… از دست رفتن صدها هزار شغل در ماههای تازه سپری شده و نیز چشمانداز تیره آینده روزگار ناخوشی دارد. از سوی دیگر وضعیت بنگاههای ایرانی در بدترین موقعیت از نظر صادرات و نیز دریافت مواد اولیه قرار دارد و برخی از رشتههای صنعتی با افت فروش مواجه شدهاند.
در این روزگار تلخ اقتصاد ایران که ایران باید راههای تازهای برای نفس کشیدن بیابد تا از بلای نازل شده بر کسبوکار ایرانیان با کمترین آسیب عبور کند، اما به نظر میرسد برخی افراد و احزاب و گروههای سیاسی دنبال این هستند که ببینند مقصر کیست؟ در مسیر مقصریابی برای انداختن توپ به زمین مقصر اما سخنانی شنیده میشود که ژرفای تنگناها و گرههای کور را نشان میدهد. یکی از این حرفها را هم حسین کنعانیمقدم دبیر سیاسی جبهه ایستادگی زده و خواسته یا ناخواسته به یک واقعیت ترسناک اعتراف کرده است. او گفته است: روحانی نباید به بهانه اینکه جنگ اقتصادی با خارج داریم وضعیت بد مدیریت اقتصادی را لاپوشانی کند و تاکید کرده است: «ما دو نوع جنگ داخلی و خارجی در مسائل اقتصادی داریم.» این فعال سیاسی با تاکید بر اینکه در زمینه مسائل اقتصادی بیشتر باید به جنگ داخلی توجه داشته باشیم، میگوید: «متاسفانه ما در جبهه داخلی بیشتر با مشکل مواجه هستیم و ضرباتی که در داخل میخوریم و تحریم داخلی که از سوی خودمان بوده به نظر خیلی بیشتر از جنگ اقتصادی بیرونی اثر گذاشته است.»
بخشی از واقعیت همین است که این فعال سیاسی میگوید. سهم سیاستگذاریهای ناکارآمد اقتصادی در پدیدار شدن روزگار ناخوش اقتصاد ایران را نباید فروکاست و جنگ داخلی نیز یک واقعیت است. در این جنگ داخلی متاسفانه منتقدان دولت مستقر نیز سهم بالایی داشته و دارند و یادشان میرود که در برخی از بسترهای کار و فعالیت دست دولت را بستهاند و با رویکرد تضعیف رقیب روزنههای امید و چشمانداز آینده را تیرهتر و تاریکتر میکنند. کاش این سیاستمدار ارجمند در یک فرصت مناسب، هر گاه توانست ابعاد این جنگ داخلی را باز کند و بگوید که آیا طرف دیگر جنگ داخلی در اقتصاد را میتوان به شهروندان معرفی کرد. به نظر نمیرسد جنگ داخلی در اقتصاد فقط به نهاد دولت منحصر شود و در برابر دولت طرفهای دیگر وجود دارند. آیا این سوی میدان جنگ داخلی شهروندان بیپناه هستند که دستشان به جایی بند نیست و با بدبختی روزگار میگذرانند؟ آیا طرف دوم جنگ داخلی در اقتصاد مدیران بنگاههایی هستند که با سلامت کار میکنند و با ایجاد اشتغال و درآمد و ارزشافزوده به اقتصاد ایران کمک میکنند؟
طرف دوم و هماوردجو و جنگجوی مقابل دولت در جنگ داخلی اقتصادی را باید با شفافیت بیشتر به مردم معرفی و تا جایی که ممکن است راه را برای آشتی در داخل باز کرد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد