20 - 12 - 2022
داربی یخی
احتمالا تماشاگران و بینندگانی که ۹۴ دقیقه شاهد و ناظر یکی دیگر از سردترین بازیهای تاریخ داربی بودند و امروز ۶۰ سالگی را پشتسر گذاشتهاند پس از این بازی به یاد ۱۶ فروردینماه ۴۷ و اولین رودررویی سرخابیها افتادند. سرد، یخ و به شدت محافظهکارانه… احتمالا در آن روز هم غیر از یکی دو موقعیت که نصیب نسل اولیهای داربی شد چیز دیگری اتفاق نیفتاد و تاریخ غروب دیروز باز هم تکرار شد و نتیجه داربی ۴۴ سال پیش مجددا هویدا شد…
قهرمانی و دیگر هیچ
درباره نیمه اول چه میتوان گفت، غیر از اینکه ماحصل زد و خورد نهچندان جدی بچهمایهدارهای قلعهنویی و گلمحمدی فقط خطای تمارض محمد نوری و رضا حقیقی که روی دومی خیلیها مشکوک به پنالتی بودند، در ذهنها بر جای مانده… هرچند پرسپولیس که غیبت علی کریمی در این تیم بدجوری به چشم میخورد پراشتهاتر به نظر میرسید اما حملات آنها روی دروازه رحمتی کمخطرتر از آن بود که قابل بحث باشد. این دیگر اپیدمی شده که در داربیها هر تیمی که مهرههای اسمی کمتری دارد برای بردن حریصتر است اما پرسپولیس گلمحمدی کجا و پرسپولیس پروین دهه ۸۰ کجا که در عین فقیر بودن خود را برای پیروزی بر حریف به آب و آتش میزد. یکی از جلوههای این دیدار حرکات منحصربهفرد محسن قهرمانی در لحظات تصمیمگیری بود و بسیاری از ابتدای بازی معطوف او بودند و حرکاتش را زیرنظر داشتند، چه اینکه قهرمانی و تصمیماتش رقم زننده صحنه تقریبا مهم نیمه اول شد که هر دو نیز به سود استقلال بود. اگر از پرکار بودن تقریبی قهرمانی در نیمه اول بگذریم باید به مهدی مهدویکیا اشاره کرد که با زدن یکی دو استارت کمی تا قسمتی ناموفق درصدد اثبات خود در سال پایانی فوتبالش بود. مهدی اما در نیمه دوم بهتر بود، جایی که چند بار و از مقابل حریف مستقیمش اقدام به سانتر کرد به هوای اینکه هنوز ادموند بزیک و رضا ترابیان در پرسپولیس مشغول بازی هستند! اما… در استقلال با یک قضاوت منصفانه باید گفت همه در روز معمولیشان به سر بردند. رحمتی، نکونام، حیدری و برهانی و مهمتر از همه جباری که مغز متفکر آبیها بود چیزی فراتر از اصلشان نشان ندادند چه اینکه خیلیها با وجود غیبت کریمی در پرسپولیس خط میانی استقلال را حاکم توپ و میدان میدانستند…
به نام مجیدی
نیمه دوم را باید تمام و کمال به نام مجیدی نوشت. نه اینکه موفق بود یا کار خارقالعادهای از او سر زد! بلکه به خاطر ورودش به زمین در ۲۰ دقیقه پایانی و آب کردن یخ بازی! از ابتدای این نیمه بود که هواداران استقلال در تب و تاب ورود مجیدی به زمین بودند و قلعهنویی پس از ۲۵ دقیقه صبر کردن برای خسته شدن مدافعان پرسپولیس او را به میدان فرستاد تا فرشته نجات آبیها لقب بگیرد اما گویا او نیز کمرمقتر از آن بود که خطری متوجه نیلسون کند، چه اینکه در فرصتی که نصیبش شد و میتوانست با استپ توپ ذخیره طلایی لقب بگیرد، آن را با بیدقتی به بیرون فرستاد.. محمد نوری نیز در این سو و در تنها فرصتی که به دست سرخها افتاد با شوتی ناگهانی لرزه بر اندام رحمتی انداخت اما فشار حملات بینتیجه و نسبتا کور پرسپولیس در اواسط این نیمه و همچنین پنج دقیقه پایانی را هم باید به شناسنامه این بازی الصاق کرد. به گمان خیلها حضور یک علی کریمی حتی ناآماده هم میتوانست کمک حال گلمحمدی در این لحظات باشد اما یحیی نشان داد که تیمش میتواند در غیاب ستارهای مثل کریمی در برابر حریفی تا بن دندان مسلح چون استقلال که عجیب برای قهرمانی در این فصل نقشه کشیده، دوام بیاورد…
استقلال شجاعت بردن نداشت
امیر قلعهنویی برای این بازی خوابهای زیادی دیده بود. اینکه با فرستادن مجیدی در موقع گره خوردن جریان بازی و گلزنی احتمالی او بیش از پیش نامش را بر سر زبان استقلالیها بیندازد. اینکه شکستناپذیریاش را در داربی تداوم بخشد. اینکه فاصلهاش را با تعقیبکنندگان پشتسر زیاد کند… او که همیشه شعار فوتبال هجومی میداد در سرعت دادن به جریان بازی قافیه را به پرسپولیس باخت. واقعیت ملموسی که در هر دو نیمه اتفاق افتاد و نکونام که ذاتا بازیکن ایستایی است سردمدار این حقیقت عیان نام گرفت… ظاهرا برخلاف سالهای گذشته که تیمهای قلعهنویی در داربیها برنده سرعت و هجومی بودن جریان بازی نام میگرفت رفتهرفته به ورطه احتیاط افتاد و این در داربی دیروز مشخص بود. جایی که پیش از بازی و به خاطر نبود مهرهای به نام علی کریمی و دست پرتر قلعهنویی در میانه میدان و همچنین خط حمله، همه استقلال را برنده بازی میدانستند اما وقتی محسن قهرمانی در سوت پایان بازی دمید باز هم مشخص شد که این مهرهها نیستند که رقم زننده نتیجه یک بازی هستند بلکه فاکتورهای دیگری نیز برای موفقیت لازم است که جرات و جسارت از آن جمله است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد