حسین علیزاده: فرهاد فخرالدینی به‌جای غصه خوردن اثر خلق کرد

در دومین روز از جشنواره موسیقی صبا، جمعی از هنرمندان موسیقی در فرهنگسرای موسیقی گردهم آمدند و از فرهاد فخرالدینی به پاس سال‌ها فعالیتش در عرصه موسیقی تقدیر کردند. مراسم بزرگداشت فرهاد فخرالدینی(آهنگساز و رهبر ارکستر ملی ایران)، با حضور جمعی از استادان و اهالی موسیقی در سالن خلیج‌فارس فرهنگسرای نیاوران تهران برگزار شد.
بابک خضرایی(مدرس موسیقی) در ابتدای این مراسم با قرائت متنی گفت: فرهاد فخرالدینی نیازی به معرفی ندارد او هنرمندی است که همه مردم او را می‌شناسند. او به معنای واقعی نقاش موسیقی است که در طول عمر پربار هنری توانسته حلقه پیوست سلسله موسیقی ایرانی باشد. او زمزمه و چیکیده ایرانیت است که همواره خدمات قابل‌توجهی را در عرصه‌های مختلف موسیقی ارائه داده است. اجرای ساز و آواز با خوانندگی و نوازندگی قیچک پوریا اخواص، ازجمله بخش‌هایی بود که در این مراسم پیش‌روی مخاطبان قرار گرفت. حسین علیزاده(آهنگساز) هم در این مراسم که به جهت برگزاری سومین جشنواره موسیقی دانشجویی صبا برگزار شده بود با قدردانی از تلاش دانشجویان در برگزاری این رویداد موسیقایی گفت: چهره این سالن بسیار شاداب و جوان است که عمده آنها از دانشجویان موسیقی هستند، شرایطی که برنامه را برای ما ویژه‌تر کرده است. هنرمندانی چون فرهاد فخرالدینی ثابت کردند که این موسیقی همیشه جاودانه است. او با بیان خاطراتی از دوران حضور فرهاد فخرالدینی در هنرستان موسیقی گفت: من اولین‌بار در هنرستان موسیقی با فرهاد فخرالدینی به‌عنوان یک شاگرد آشنا شدم و در این ۶۰‌سالی که از
آشنایی ما می‌گذرد همیشه دیدم او مشغول نت‌نویسی و خواندن کتاب‌های مختلف است. او هیچ‌گاه فراغتی پیدا نکرد و به غیر از معدود دفعاتی که مشاهده کردم همواره در حال کار بود. ما تمام استادانی که در هنرستان بودند را خدایان خود می‌دانستیم و فرهاد فخرالدینی گل سرسبد آنها بود. او همواره هنرمندی ثابت‌قدم بود که عاشقانه برای موسیقی کار می‌کرد. به اعتقاد من او را می‌توان در همان دوران مطالعه و قصه تاریخ و روزگار را در او مشاهده کرد. علیزاده ادامه داد: وقتی این سال‌ها را مطالعه می‌کنم می‌بینم‌ هیچ‌کدام از ملودی‌های او نیست که برای دربرگیرنده خاطرات ارزنده‌ نباشند. خاطراتی که در دل و ذهنم به‌درستی شنیده شد. آهنگ‌های فخرالدینی مثل عاشقانه‌هایی بودند که در همه ابعاد مختلفش دربرگیرنده جذابیت‌های زیادی بود. این زیبایی‌ها از کجا می‌آمد؟ به‌طور حتم از هنرمندانی چون وزیری و صبا که استاد فخرالدینی نه‌تنها ادامه دهنده راه آنها بود بلکه با اصالت خاص خود فضای متفاوتی را برای موسیقی رقم زد. وی تصریح کرد: یک موسیقیدان و یک آهنگساز باید دارای جهان‌بینی و پیام باشد. او مانند شاعری است که اشعارش باید دربرگیرنده پیام باشد. استاد فخرالدینی هم همیشه انسانی بوده که تاریخ و فرهنگ را همواره مطالعه می‌کرده است. من یادم می‌آید وقتی محمدعلی نجفی سریال سربداران را می‌ساخت از من سراغ آهنگساز اثر را گرفت. من قاطعانه گفتم فخرالدینی. چون او تاریخ می‌داند و به‌نظر من بهترین کسی است که می‌تواند در این بستر آهنگسازی کند. این مدرس موسیقی بیان کرد: استاد فخرالدینی یک موسیقی‌شناس تمام‌عیار و محققی است که به‌واسطه چنین رویکرد درستی در موسیقی، پژوهش‌های زیادی انجام داده است. او هنرمندی است که علاوه بر آگاهی و دانش، احساس را هم وارد کار خود می‌کند. فضایی که متاسفانه برخی دانشجویان وقتی وارد فضای پژوهشی موسیقی می‌شوند، احساس آن را فراموش می‌کنند و دائم در حال نقد یک پروژه موسیقایی هستند. علیزاده تاکید کرد: آن چیزی که با وجود فخرالدینی احساس شوق می‌کنم، شناخت و تحقیقاتی است که در عرصه موسیقی دارد. او نگاه بسیار پژوهشگر و عمیقی دارد که همواره در حال کشف کردن است. البته اگر او فقط جذب تحقیق و پژوهش می‌شد، دیگر از او یک آهنگساز خلاق به جامعه موسیقی نمی‌شناختیم و من به همه دانشجویان و دانشگاهیان توصیه می‌کنم که هیچ‌گاه احساس و دانش را جدا از هم نبینید چراکه این اشتباه بزرگی است. این آهنگساز و مدرس موسیقی تصریح کرد: فرهاد فخرالدینی هنرمندی است که در این سال‌ها به پشتوانه بهره‌مندی از آموزه‌های هنرمندانی همچون صبا، وزیری، دهلوی و دیگر هنرمندان پیش‌روی موسیقی ایرانی با یک نگاه بسیار معتبر و ارزشمند و با دیدگاه امروزی که بسیار هم شجاعانه است تلاش کرده به موسیقی برسد که زبان احساس امروز است. شما هیچ‌وقت شعاری در آثارش نمی‌بینید. او سختی‌ها و بی‌حرمتی‌هایی را تحمل کرده که در تمام این چند دهه باید او را روی سرمان بگذاریم. او دورانی را از سرگذارند که به‌جای غصه خوردن، اثر می‌آفریند. وی در پایان گفت: مسیری که از مکتب صبا شروع شده اکنون به مکتب فخرالدینی رسیده است که می‌توان او را گل سرسبد موسیقی ایران نامید.