جایگاه ایران در دنیای دیوانه

«جهان‌صنعت»- تجربه جهانی پس از جنگ دوم جهانی نشان می‌دهد کشورهایی که آزادی در آنها دیده شده و رفتار سیاستمداران و شهروندان را زیر چتر گرفته راه‌های ورود به جنگ را تا جایی که می‌شود بسته است. در این کشورها به ویژه کشورهای اروپایی گفت‌و‌گوی سازنده و انتقادی جای مجادله جنگ‌آور را گرفته و گره‌ها با دست باز می‌شوند. این وضعیت در داخل دو دسته کشورها نیز به طور روشن دیده می‌شود. سیاستمداران برای به دست آوردن قدرت همه راه‌ها را جز راه جنگ تجربه می‌کنند. در سوی دیگر جهان اما کشورهایی که نهاد آزادی را کالایی لوکس و برای زینت کشور نگاه می‌کنند و به الزام‌های آن تن نمی‌دهند همیشه برای جنگ آماده هستند. کشور سوریه نماد کشورهایی است که رزمندگانش برای به دست آوردن قدرت با هم می‌جنگند و این جنگ 10سال است ادامه دارد. در سودان نیز در بر همین پاشنه می‌چرخد. در سطحی بالاتر می‌توان به جنگ بزرگ اوکراین و روسیه نگاه کرد که از سوی رهبران خودشیفته و الیگارشی روسی پدیدار شده و جهان را در بهت و شگفتی فرو برده است.
به نظر نمی‌رسد نبرد دو کشور که به نوعی جهان را به دو بخش تقسیم کرده است به این زودی و در فضایی مناسب به پایان برسد. از طرف دیگر جنگ غزه نیز در جریان بوده و این منطقه را زیر تیغ گرفته است. روزهای سختی در خاورمیانه در جریان است و پیامدهای این جنگ تا همین جا بسیار تاریک بوده است.
در چنین وضعیتی است که شوربختانه جمهوری‌اسلامی در هر دو جنگ به اندازه‌ای درگیر است. نظام جمهوری اسلامی خواسته یا ناخواسته در جنگ اوکراین کنار روسیه و چین ایستاده و دست‌کم از نظر فضاسازی‌های جهانی در ذهن‌ها و نیز در جریان دادو‌ستدها درهایش را روی شرق گشوده است. در جنگ غزه نیز جمهوری اسلامی به‌طور صریح در کنار فلسطینی‌ها و نیز در کنار حزب‌الله لبنان ایستاده است. این ایستادن در کنار فلسطینی‌ها، روسیه و چین، ایران را در جایگاهی نشانده است که کشورهای درگیر جنگ به طور مستقیم و کشورهای هوادار و پشتیبان اوکراین و اسرائیل به ایران چنگ و دندان نشان می‌دهند.
نکته بسیار دردناک این است که در چنین وضعیتی کسب‌وکار ایرانیان و معیشت گروه‌های کم‌درآمد و حتی طبقه متوسط در خطر قرار دارد و زیرساخت‌های ایران در وضعیت فرسودگی است. ناترازی‌های انرژی و ناترازی‌های حکمرانی در کنار ناترازی‌های مالی و ارزی و محاصره اقتصاد ایران روزهای خوشی را نشان نمی‌دهد. حالا شاید وقت آن است که ببینیم ایران در جایی که ایستاده بهترین نقطه است یا باید با جابه‌جا شدن میان غرب و شرق عالم در جای
دیگری بایستد.