14 - 11 - 2019
تهران، شهر بیدفاع
سالار ایرانزاد – در برههای از زمان به سر میبریم که نهتنها دولتمان دولت تدبیر و امید است که سایر ارگانها و دستگاههایی که زمام زندگی مردم را در دست دارند همه زیر پوشش شعار صرف تدبیر و امید هستند از جمله شهرداریهای شهرهای بزرگ کشور بهطور اعم و شهرداری تهران بهطور اخص. البته در کلیه موارد یادشده وجه امیدش به شدت بر جنبه تدبیرش میچربد. به این معنی که مردم فقط باید امیدوار باشند به آینده و برنامههایی که فقط روی کاغذ جاخوش میکنند و بس.
با روی کار آمدن شهردار کنونی این بارقه امید در دل شهروندان تهرانی جرقه زد که دوران سوءاستفادهها و زمینبخشیها و سایر ناهنجاریهای اخلاقی و اجتماعی شهرداری و شاغلان در شهرداری به پایان رسیده و از این پس شاهد عملکردی شایسته و بایسته از شهردار تهران و شهرداران زیرمجموعه ایشان خواهیم بود. غافل از اینکه چنین خوابی زمانی به واقعیت مبدل میشود که شهردار شهر توسط شهروندان آن شهر انتخاب شده و ناظری قاطع و سختگیر به عملکرد او و دستگاه تحت امرش بهطور روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه نظارت کند. مادامی که شهردار توسط شورای شهر انتخاب شده و خود را وامدار او میداند، تمام تلاشش به جا آوردن دل رییس و اعضای شورای شهر بوده و البته آنکه محلی از اعراب ندارد مردم و سلامتی مردم و رفاه و آسایش مردم است. برای اینکه این حرف خدای ناخواسته یک اتهام محسوب نشود، گواهی واضح و روشن آورده میشود: گواه این ادعا وضعیت اسفبار شهر تهران است که به هیچ عنوان قابل کتمان نیست.
عوامالناس از مفاد تعداد حدود ۴۳ اساسنامه مربوط به سازمان و شرکتهای وابسته به شهرداری تهران بیاطلاع هستند و نمیدانند که آیا شهرداری تهران در مقابل آلودگی تهران هیچ مسوولیتی دارد یا نه؟ در مورد ترافیک کشنده و فرسایشی خیابانها هیچ مسوولیتی دارد؟ در مورد نظافت کوچهها و خیابانها و شستن شیرابههای متعفن کنار سطلهای آشغال هیچگونه تعهدی دارد؟ مردم ممکن است از جزئیات وظایف شهرداری اطلاعات دقیقی نداشته باشند اما عموما این انتظار را دارند که ماحصل این اساسنامهها چیزی باشد که براساس آن مردم بتوانند بهطور مناسب زندگی کنند. مردم در نشریات میخوانند و در فیلمها میبینند که در کشورهای نه خیلی پیشرفته و مترقی هم مردم راحت و بدون ماسک در خیابانها تردد میکنند (به استثنای شهرهای بسیار معدودی مثل بمبئی و پکن و گاها ریودوژانیرو)، خیابانها عموما تمیز بوده و خطکشی دارند، ترافیکی هم اگر دارند ترافیک روان است، شهرداری با پلیس شهر و نیروهای انتظامی در راستای تسهیل زندگی مردم هماهنگی دارد و…. در تهران مردم از خود و از همدیگر میپرسند: آقای شهردار و شهرداران زیرمجموعه ایشان صبحها چگونه سرکار میروند و عصرها چگونه از سرکار خود به خانه میروند که این ترافیک را نمیبینند؟ این عزیزان چگونه تردد میکنند که غلظت آلودگی نفس آنها را نمیگیرد؟ آیا آنها بهصورت نمادین و عوامفریبانه هم که شده با وسایل نقلیه عمومی سرکار نرفتهاند تا ببینند اتوبوسهای شهر از نظر کمیت و کیفیت در چه وضعیت توهینآمیزی قرار دارند؟ آیا آنها هیچگاه پیاده در خیابانها راه نمیروند؟ اگر میروند متوجه بوی گند و تعفنی که از چند متری سطلهای آشغال به مشام میرسد نمیشوند؟
در پی شدت گرفتن آلودگی کلانشهرها از دور و نزدیک شنیده میشود که دوباره دولت به عرضه بنزینهای پتروشیمیایی در جایگاهها روی آورده است. امید است این خبر دروغ باشد اما اگر دور از جان مسوولان این خبر درست باشد چه فرد یا نهادی موظف است با این اقدام منجر به قتلعام تدریجی شهروندان کلانشهرها برخورد کرده و از ادامه آن ممانعت بهعمل آورد؟ مردم از جزییات شرح وظایف شهردارها و شهرداریها بیاطلاعند اما عموما این اصل کلی را باور دارند که شهر دست شهردار است. مردم چنین تصور میکنند که شهردار هر شهر به مثابه رییسجمهور شهر باید قادر باشد شهر را آنگونه که زیبنده شهروندان است اداره کند! نوع و میزانی که شهردار و کل سازمان زیرمجموعهاش به شهر متبوع خود میرسند، شاخص نوع و میزان احترامی است که آنها برای مردم آن شهر قائلند. گذاشتن دوچرخه در میادین و معابر پررفتوآمد در حالیکه مسیر عبور دوچرخه و دوچرخهران وجود ندارد، چیزی نیست جز تقلید ناقص از چند شهری که احتمالا آقای شهردار یا همکارانشان در خارج دیدهاند. اینکه آقای شهردار هرازگاهی با دوستان و همکارانشان بهطور نمادین با دوچرخه سر کار بروند، حرکتی پوپولیستی است که در مقایسه با کمکاریهای گسترده شهرداری حنایش رنگی ندارد. اگر واقعا شهردار محترم و تیم ایشان میخواهند بدانند علاوه بر دود سیاه و غلیظی که بالای سرشان است و ازدحام وحشتناک و پیچیده اتومبیلها در خیابانها، چگونه به مردم خدمت میدهند چند ساعت در هفته وقت خود را به گشتن در حوزه مسوولیت خود اختصاص داده و تنها و پیاده در کوچهها و خیابانهای مربوطه قدم بزنند تا ببینند وضعیت نظافت آن معابر چگونه است. در این چند ساعت سعی کنند از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند تا ببینند چرا مردم تکسرنشین با اتومبیلهای شخصی خود از خانه بیرون میزنند.
خوب است این عزیزان هفتهای یک روز مثل مردم عادی و شهروندان معمولی این شهر بیدفاع زندگی کنند تا ببینند مردم با آلودگی هوا، ترافیک، آلودگی محیط و سایر وظایف انجام نشده شهرداری چگونه بهسر میبرند و دم برنمیزنند.
Salar_iranzad@yahoo.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد