22 - 12 - 2019
«تاگور» نخستین ادیب از قاره آسیا که جایزه نوبل گرفت
رابیندارانات تاگور ادیب، شاعر، نویسنده، موسیقیدان و فیلسوف شهیر هند هفتم آگوست ۱۹۴۱ درگذشت. وی در ماه می ۱۸۶۱ در کلکته به دنیا آمده و تحصیلات عالی خود را در دانشگاه لندن به پایان برده بود. این ادیب بنگالی که مبلغ یک فرقه برهمایی بود در سال ۱۳۱۱ هجری خورشیدی (۱۹۳۲) از ایران دیدن کرده و با اندیشمندان ایرانی به مذاکره و تبادل نظر پرداخته و در مجلس شورای ملی نیز حضور یافته بود.
تاگور نخستین ادیب آسیایی بوده است که برنده جایزه ادبی نوبل (جوایز سال ۱۹۱۳) شده است. از تاگور تالیفات متعدد ازجمله مجموعههای شعر، داستانهای کوتاه و نیز فرضیههای فلسفی متعدد باقی مانده است.
وی سرنوشت انسان را به مصداق این شعر پارسی در دست خودش (خودِ فرد) میداند:
تو که میکنی اختر خویش را بد ــ مدار از فلک چشم نیک اختری را
تاگور که در این زمینه یک رساله دارد نوشته است که اگر یک انسان از جوانی با محاسبه و تعقل و در نظر گرفتن ایام پیری خود پیش برود هیچگاه پشیمان و درمانده نخواهد شد و به زمین و زمان بد نخواهد گفت و ستارهاش را متهم به سیهروزیاش نخواهد کرد. نیکبخت شدن و پیروزی و شادی در دست خود افراد است. در جوانی و دوران توانمندی نباید از اندیشه کردن برای آینده گریز زد. زندگی همانند یک رشته زنجیر است که اگر یک حلقهاش ضعیف باشد که خود فرد آن را ضعیف ساخته، دوام و استحکام نخواهد داشت. تاگور در عین حال گفته است که جوان را نباید بدون اندرز و آموزش رها ساخت و از اینجاست که به اهمیت مدرسه، کتاب و نشریات (رسانهها) و چه کسانی آنها را اداره میکنند پی میبریم. به یک جوان باید تفهیم شود که لذت پیروزی و «افسوس نخوردن» پایدار و شیرین است و خوشگذرانی شبانه زودگذر است و خستگی روز بعد را به دنبال خواهد داشت.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد