تاب‌آوری اندک برخی مسوولان

محمدرضا رسولی- «من ۱۰۰‌درصد فیلترینگ اینستاگرام را تایید می‌کنم. باید قطع بشود؛ اینستاگرام فاجعه است. بدترین شبکه در دنیاست. من کاری به نظر مردم ندارم.» اینها گوشه‌ای از اظهارات آقای سیدمصطفی میرسلیم نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در مورد فیلترینگ اینستاگرام است که چندی پیش در مجلس ایراد شد و انتقادهای بسیاری را علیه او برانگیخت. نماینده مجلسی که بر استفاده از تولیدات داخلی به ویژه «خودروهای وطنی» و مقابله با واردات تاکید داشت اما چندی پیش، انتشار تصویری از او در حالی که با کفش‌های ریباک- از برندهای معروف ورزشی آمریکایی- در صحن علنی مجلس قدم می‌زد، توجه‌برانگیز شد.باید به این دست از مسوولان یادآور شد این‌گونه بی‌اخلاقی‌های کلامی و رفتاری زیبنده کشور ما نیست و نباید به ابهام‌ها و انتقادها در رسانه‌ها و افکار عمومی با کم‌تحملی و اهانت برخورد کرد. این‌گونه ادبیات در شأن یک نماینده مجلس نیست. از آن گذشته، نمایندگان، وکیل مردم و مردم، موکل آنان هستند.
نمایندگان فقط مکلف به برآوردن وظایفی هستند که موکلان آنان یعنی مردم از آنها خواسته‌اند. پرسش دیگر نیز آن است که آیا نمایندگان به‌جای دفاع از حقوق موکلان خود، باید مدافع دولت‌ها باشند؟
در واقع یکی از مشکلاتی که همیشه در رابطه با حاکم و مردم وجود دارد، این است که معمولا کسانی که به قدرت می‌رسند، این حالت ذهنی برایشان پیدا می‌شود که تافته جدابافته‌ای هستند و در فضای متفاوتی زندگی و تنفس می‌کنند و حق دارند هر طور که دلشان می‌خواهد با مردم رفتار کنند! لازم است این دسته از مسوولان در نوع رفتار و کردار خود تجدیدنظر کنند و خدمت به مردم و رفتار اسلامی را سرلوحه کار خود قرار دهند.
حضرت علی (ع) زمانی که مالک اشتر را برای مدیریت به مصر اعزام می‌کردند به ایشان توصیه می‌کنند که «دلت را از رحمت، محبت و نرمش با مردم لبریز کن. مبادا که چونان درنده‌ای شکارشان را غنیمت شماری. در تعامل با مردم مهربان و کوشا باش. چون مردم دو دسته‌اند؛ یا در دین با تو برادرند یا در آفرینش با تو برابر؛ اگر خدمتی برای مردم انجام می‌گیرد و چیزی به آنان عطا می‌شود، بدون منت و خشونت باشد و اگر مسوولی نمی‌تواند در چارچوب اختیارات خود، کاری برای مردم انجام دهد، با روی خوش و در عین حال عذرخواهی از مردم، آنان را از عدم توانایی خود جهت برآورده کردن خواسته‌هایشان آگاه کند!»