27 - 07 - 2020
ای گنبد وقفی ای دماوند!
محمدرضا ستوده- قله دماوند یازده بُرش دارد. مثل کیکی که آن را از وسط به یازده قسمت مساوی تقسیم کنید. روزنامه همشهری خبر داده که یکی از این یازده قسمت به نام سازمان اوقاف سند زده شده. راستش را بخواهید من به زور متوجه شدم که سهم بیشتر روسیه از دریای خزر یا تقدیم تمام محتویات خلیجفارس به چینیها چگونه ممکن است اتفاق بیفتد و یک جوری آنها را هضم کردم اما اینکه قسمتی از قله دماوند به نام یک سازمان زده شود، برگ زرین دیگری در تقویم تاریخ خصوصیسازی کشور است!
فیالحال برای عوامالناسی مثل من سوالاتی پیش آمده مبنی بر اینکه ما از قدیم شنیده بودیم وقتی کسی جایی را وقف میکند آن مکان وقفی زیر نظر اداره اوقاف قرار میگیرد. مگر کوه دماوند برای شخص خاصی بوده که در زمان حیاتش آن را وقف کرده و حالا باید برای سازمان اوقاف باشد؟ آیا اداره اوقاف میتواند به طور خودجوش یک جای بیصاحبی را ببرد زیر چتر موقوفات خود؟ من تا آنجایی که اطلاع دارم کوه دماوند متعلق به مردم ایران است و هیچیک از مردم ایران هم تا این لحظه سهم خود را وقف نکردهاند!
سوال مهم بعدی این است که ۱۱ درصد از کوه دماوند به چه درد اداره اوقاف میخورد؟ معمولا مکان وقف شده را در راه رفاه مستمندان و نیازمندان استفاده میکنند. آیا قرار است در دامنه کوه دماوند مدرسه بسازند؟ آیا اداره اوقاف برای ساختن بیمارستان در نوک قله دماوند برنامههایی دارد؟ آیا این امکان وجود دارد که در کمرکِش دماوند و ارتفاع سه هزار متری از سطح دریا خدمتی به مستضعفان انجام شود؟
تا این لحظه هیچکس از پاسخ این سوالات اطلاع دقیق ندارد.
خدا را شکر که ملکالشعرای بهار مُرد و این روزها را ندید وگرنه به جای اینکه بنشیند و قصیده دماوندیه را بسراید، ایرج میرزا را صدا میزند تا او زحمت این کار را بکشد!
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد