7 - 11 - 2017
انجمن صنفی پاسخگوی نیاز امروز روزنامهنگاران نیست
علی گرانمایهپور- پیشنویس لایحه سازمان نظام رسانهای در سال ۱۳۹۲ منتشر شد. در آن زمان روزنامهنگاران لایحه را مطالعه کردند و نسبت به آن انتقاداتی داشتند. از نظر آنها لایحه چند جنبه گنگ داشت. عمده مخالفت روزنامهنگاران با لایحه مطرح شده در آن سال حیطه و اشراف دولت بر انجمنهای صنفی بود و دخالت دولت در امور رسانهها.واقعیت آن است که من در این چند سال جنب و جوشی از طرف روزنامهنگاران برای پیگیری معضلات صنفیشان ندیدم. اهالی رسانه در مورد همه چیز صحبت میکنند و نسبت به آن حساسند؛ از زندانیهای سیاسی تا وضعیت کارگران، موضوعات مربوط به حصر، وزرای کابینه و… اما وقتی نوبت به خودشان میرسد سکوت میکنند. وقتی وضعیت مثلا نظام مهندسی یا پزشکی را با مطبوعات مقایسه کنید شاهد تفاوت بسیاری در عملکردها خواهید شد. آنها تا آخر پای همکارانشان میایستند اما در حیطه مطبوعات اینطور نیست.به نظر من با توجه به شرایط روز، انجمن صنفی پاسخگوی نیازهای روزنامهنگاران نیست. امروز ما در مطبوعات ۱۰، ۱۵ انجمن صنفی پراکنده داریم که هیچکدام نتوانستهاند کارکرد مثبتی داشته باشند. از طرف دیگر با توجه به سبقه انجمن صنفی روزنامهنگاران شاید دولت هم زیاد مشتاق نیست تجربه گذشته را تکرار کند. در این شرایط شاید یک نظام صنفی کارگشا باشد.هرچند باید در مورد شرایط این سازمان بررسی صورت گیرد. در لایحهای که به تازگی توسط دولت منتشر شده چند نکته منفی و مثبت دیده میشود. اولین نکته سوالبرانگیز صدور پروانه حرفهای خبرنگاری است. قرار است چه امتیازاتی برای کسانی که پروانه دریافت میکنند قائل باشند؟ مهارتها شامل چه چیزی است؟
این لایحه توسط چند حقوقدان نوشته شده است. سوال این است که آیا آنها از عدم امنیت شغلی روزنامهنگاران باخبرند؟ در این لایحه آمده که در صورت بروز تخلف پروانه خبرنگاری باطل میشود. حقوقدانانی که زحمت نگارش این لایحه را بر عهده داشتند چقدر حقوقشان تضییع شده است. به نظر میرسد از نظر روزنامهنگاران و اصحاب رسانه در نگارشش استفاده نشده است. چرا جای روزنامهنگاران در تهیه این لایحه خالی است. مشخص است که اگر قرار باشد قوانینی مثلا برای صنف شیشهبرها تهیه شود این قوانین باید توسط خودشان نوشته شود پس چرا وقتی نوبت به روزنامهنگاران میرسد این اصل بدیهی رعایت نمیشود؟
در این لایحه تعریف درستی از روزنامهنگار داده نمیشود. مثلا تفاوت روزنامهنگار مقیم و غیرمقیم چیست؟ تکلیف عکاسها چه میشود؟ کاریکاتوریستها بعد از تصویب این لایحه در کجای مطبوعات میایستند؟ باید تعریفها درست ارائه شود. از طرف دیگر اعطای پروانه حرفهای باید به رشد روزنامهنگاری منجر شود. ما نظام گزینشی درستی در رابطه با مطبوعات نداریم. مثلا ممکن است شخصی با مدرک فیزیک سردبیر شود و بعد از چند وقت نیز بهعنوان روشنفکر و آزادیخواه مطرح شود. نظام گزینش باعث میشود وضعیت مطبوعات از حال و روز فعلی خارج شود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد