احیای برجام؛ امیدواری در دوردست

نادر کریمی‌جونی- آیا جمله محمدجواد ظریف که گفته بود: «هیچ‌وقت یک ایرانی را تهدید نکنید» توسط حسین امیرعبداللهیان پس گرفته شده است؟ چند روز پس از اعلام ضرب‌الاجل از سوی اتحادیه اروپا برای دریافت پاسخ ایران به طرح پیشنهادی بورل- مالی، ایران در پایان ۱۵ آگوست یعنی مهلت تعیین‌شده از سوی اتحادیه اروپا برای دریافت پاسخ ایران، نظر خویش را در مورد این طرح اعلام و آن را به مقامات اروپایی تسلیم کرد. بدون این ضرب‌الاجل ممکن بود اظهارنظر ایران به هفته‌های آینده موکول و زمان زیادی برای موضع‌گیری رسمی درباره این طرح صرف شود. در نخستین واکنش در مورد محتوای پاسخ ایران، اروپا گفته که در این پاسخ هیچ چیز بسیار تحریک‌آمیز وجود ندارد. این جمله البته امیدها برای حصول توافق میان ایران و ایالات متحده را بیشتر کرده است.
در روزهای اخیر به ویژه موضع‌گیری‌هایی که برخی افراد نزدیک به گروه‌های پرقدرت اتخاذ کرده‌اند، احتمال بروز توافق میان ایران و ایالات متحده را به شدت افزایش داده و به همین دلیل بازارهای مختلف به این احتمال واکنش مثبت نشان داده‌اند؛ واکنشی که شهروندان ایرانی پیش و بیش از دیگران آن را احساس کرده‌اند.
سقوط قیمت دلار در بازارهای آزاد، رشد مثبت بازار بورس، ریزش قیمت جهانی نفت و موارد دیگر، نشانه‌هایی در بازار است که از خوش‌بینی زیاد به حصول توافق میان ایران و ایالات متحده بر سر احیای برجام خبر می‌دهد، موضوعی که اکنون در میان شهروندان ایرانی مطرح می‌شود و خوش‌بینی مذکور به بدنه جامعه ایرانی هم سرایت کرده است.
با این حال هیچ‌کس نمی‌تواند از محتوم بودن توافق در این مقطع خبر دهد؛ جدا از آنکه وزیر امور خارجه ایران مانند همیشه گفته است که اگر توافق حاصل نشود، دنیا به آخر نمی‌رسد. موضع‌گیری‌هایی در دو طرف و یا به عبارت بهتر در سه طرف مذاکره (ایران، ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا) وجود دارد که دست‌کم برقراری توافق را در آینده بسیار نزدیک و یا احتمالا نزدیک، غیرمحتمل کرده است. در این‌باره معلوم نیست که اصرار ایران بر اخذ تضمین اجرای تعهدات از ایالات‌متحده تا کجا ادامه خواهد داشت و چه صورتی پیدا خواهد کرد. قدرمسلم آن است که در واشنگتن علاقه چندانی به دادن این تضمین برای هیچ بازه زمانی وجود ندارد. علاوه بر این نه فقط متحدان عرب آمریکا که تل‌آویو هم به طور جدی مخالف دادن امتیازهای اقتصادی و عادی شدن فعالیت اقتصادی ایران است و از این منظر معلوم نیست که واشنگتن تا چه حد حاضر است تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را متوقف و لغو کند. موضع‌گیری مقامات آمریکایی در این خصوص که واشنگتن تحریم‌های غیرمرتبط با پرونده هسته‌ای ایران را لغو نخواهد کرد، در نگاه ایرانیان بسیار نگران‌کننده ارزیابی شده است، چراکه اکثر تحریم‌هایی که ترامپ و همکارانش علیه ایران وضع کرده‌اند به جز موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران، دارای پیوست‌های حقوق بشر و… نیز هستند و اگر یک موضوع تحریمی علیه ایران که به خاطر مساله هسته‌ای برقرار شده، در این موقعیت لغو شود، همان مصداق تحریم دارای پیوست موضوعی غیرهسته‌ای نیز هست که چنانچه این تحریم، به خاطر موضوع دیگر برقرار بماند، عملا تحریمی علیه ایران متوقف نمی‌شود و کارکردهای تحریمی همچنان باقی خواهد ماند. رفتار دولت بایدن در ضبط و توقیف اموال ایران در کشورهای دیگر و اصرار تندروهای آمریکایی بر منزوی کردن ایران، قرینه‌های مهمی است که طرف ایرانی را نسبت به وجود حسن‌نیت در این مذاکرات و نتیجه آن، بدبین و بی‌اعتماد کرده است. در مورد اتحادیه اروپا نیز، ایران اروپایی‌ها را به طور کلی در جبهه و یا به عبارت بهتر همکار آمریکا می‌داند و به همین دلیل در میانجی‌گری آنان تردید دارد؛ تردیدی که به صورت انتقاد، همواره از زبان مقامات جمهوری اسلامی ایران شنیده شده است.
پس از دریافت پاسخ ایران، دریافت‌کنندگان این پاسخ در اروپا با احتیاط از آن استقبال کرده و گفته‌اند که برای نزدیک کردن مواضع دو طرف تلاش می‌کنند. این پیام از یک‌سو مبین آن است که اروپایی‌ها در مورد نزدیک شدن این مواضع خوش‌بین و امیدوار هستند و تلاش برای حصول توافق را مفید و موثر می‌دانند و از سوی دیگر این گفته نشان می‌دهد که هنوز فاصله قابل درکی میان دیدگاه‌‌های تهران و واشنگتن وجود دارد که برای توافق نهایی، این فاصله باید از میان برداشته شود.
این شرایط به روشنی احتمال امضای توافق و پایان پرونده احیای برجام را دست‌کم در آینده بسیار نزدیک، کمرنگ کرده است.