یادگاری برای کودکان

مهدیه بهارمست- تقریبا سال 1401 بود که کلنگ احداث دبستان و دبیرستان دخترانه با مشارکت خیرین و اداره کل نوسازی مدارس استان هرمزگان به زمین زده شد. از همان دوران 400 کودکی که اطراف آن منطقه زندگی می‌کردند، امیدشان برای ادامه تحصیل بیشتر شد اما حالا سه سالی است که دختران و پسران اهالی حاجی‌آباد چشم به راه تکیه بر صندلی‌های مدرسه هستند. حاجی‌آباد یکی از شهرهای جنوب ایران و شمال استان هرمزگان است؛ یکی از مناطقی که با کمبود مدرسه و درمانگاه مواجه است. در چنین شرایطی خیرین مدرسه‌ساز با شریک دولتی خود یعنی سازمان نوسازی مدارس هرمزگان نیز درخصوص اتمام ساخت مدرسه مشکلات فراوانی دارند. خیرین با اینکه 90‌درصد هزینه‌های ساخت مدرسه را پرداخت کرده‌اند اما اداره نوسازی بعد از دو ‌سال توانایی اتمام دیوار فضای بیرونی را ندارد! مسوولان سازمان بر این عقیده‌اند که هر طور شده مدرسه اول مهر تمام می‌شود اما دکتر لعلی‌نیا یکی از خیرین این مدرسه اینگونه نصفه ‌و ‌نیمه کار کردن را بیهوده و اشتباه می‌داند زیرا این دو مدرسه باید سال‌های سال برای کودکان منطقه ماندگار بمانند، نه اینکه دردسری تازه برای ساکنان شود.
با این حال حدود یک ماهی می‌شود که پیمانکار این پروژه در محل حضور پیدا نکرده است و حالا بیم آن می‌رود که بار دیگر افتتاحیه به سال دیگر موکول شود. این در حالی است که خیرین مدرسه با جدیت کامل در برابر کم‌کاری‌ها و بی‌نظمی‌ها ایستاده‌اند تا هر چه سریع‌تر مدرسه برای شروع سال تحصیلی جدید آماده شود و دانش‌آموزان منطقه با خیال راحت در آن به تحصیل
مشغول شوند.
آغاز سال تحصیلی افتتاحیه است!
در حالی مهدی باوقار‌زعیمی، مدیرکل نوسازی مدارس استان هرمزگان در پاسخ به سوال «جهان‌صنعت» درخصوص چرایی کم‌کاری سازمان در تکمیل مدرسه اعلام کرده که در حال حاضر پیمانکار در حال تکمیل پروژه است اما به خاطر دلایل متفاوت مانند کمبود بودجه افتتاحیه کمی عقب افتاده است.
وی بیان کرد: قطعا مهرماه دانش‌آموزان به کلاس درس می‌روند. به هر طریقی باید این مدرسه تا پایان تابستان تمام شود. دیوار و محوطه به عهده ما است که به زودی پیمانکار این کار را انجام می‌دهد.
خیرین درمانده
این در حالی است که دکتر بابک لعلی‌نیا، از خیرین احداث دو مدرسه حاجی‌آباد با انتقاد از عملکرد ضعیف مسوولان اداره نوسازی استان به «جهان‌صنعت» گفت: تقریبا بهمن سال 1401 کلنگ دو باب مدرسه، یکی دبیرستان دخترانه به نام محمدحسن فراستی که پدربزرگ بنده‌اند و دیگری مدرسه دبستان دو‌شیفته دخترانه و پسرانه داودی‌فر و یوسف بیگی‌ زده شد. ارثی از پدر‌بزرگ بنده برای دایی بزرگم که در حال حاضر ایران نیستند، به جا مانده بود. ایشان در همان دوران تصمیم گرفتند تمام ارث را برای ساخت مدرسه‌ای در یکی از مناطق محروم اهدا کنند. این مبلغ حدود 14میلیارد در هزار و صد متر بنا هزینه شده است. من هم پیشنهاد ساخت مدرسه در حاجی‌آباد را دادم. قبل از اینکه کلنگ اولین مدرسه به زمین زده شود، مقدار پول دیگری برای احداث یک مدرسه دیگر دبستانی به اسم خانواده همسرش اهدا کرد. البته یک درمانگاه هم پشت این مدارس به نام فرزندان دایی‌ام در حال ساخت است.
وی افزود: در آبان سال 1402 ساختمان اصلی تکمیل شد و قرار بود همان سال این دو مدرسه افتتاح شود اما اداره نوسازی استان که وظیفه تکمیل پروژه مانند ساخت دیوار و محوطه فضای خارجی، نصب درب اصلی و تابلوی عنوان مدرسه را بر عهده داشتند اما تاکنون مدرسه تکمیل نشده است.
پیمانکار از مهرماه سال 1402 برای تکمیل پروژه ورود کرد. اوایل کار بسیار خوب پیش رفتند اما بعد از مدتی به خاطر عدم پرداخت پول از سوی اداره نوسازی استان کار تعلیق شد و در حال حاضر هم به طور کلی خوابیده است. این در حالی است که برخی مسوولان در مصاحبه‌ای با صدا و سیما رسما افتتاحیه آن را در سال 1402 اعلام کردند اما حالا زمان دقیق بهره‌برداری از آن مشخص نیست. 400دانش‌آموز چشم انتظار این مدرسه هستند ولی مسوولان هر روز کار را به تعویق می‌اندازند.
این خیر مدرسه‌ساز با اشاره به اینکه بارها با ارسال تصاویری از کوتاهی مسوولان منطقه گلایه خود را به گوش ذی‌ربط‌ها رساندم، بیان کرد: در ماه گذشته حتی یک فرد هم برای تکمیل پروژه به اینجا نیامده بود، به همین خاطر تصاویر متعددی از وضعیت مدرسه گرفتم و برای مسوولان ارسال کردم. از درب اصلی که با میلگرد درست شده بود تا وضعیت دیوارهای فضای حیاط، اما اینگونه رفتارهای مسوولان با خیرینی که قصد ساخت مدرسه یا بیمارستان را در مناطق محروم دارند، نوعی بی‌انگیزگی و دلسردی را در افراد ایجاد می‌کند.
متاسفانه جناب پیمانکار فکر می‌کنند این بار نیز مانند ساخت و سازهای دیگر می‌توانند کار را نصفه‌ونیمه تحویل دهند. این در حالی است که این دفعه پیمانکار با اداره پلیس تماس گرفت چراکه جلوی کار ایشان را گرفتم و گفتم تا پروژه به صورت اصولی اجرا نگردد اجازه بازگشایی مدارس را نخواهم داد. به نظرم یکی از مهم‌ترین علت‌های کوتاهی اداره نوسازی و پیمانکار عدم نظارت کافی و جامع بر ساخت مدرسه‌هاست. پیمانکار محترم کار را رها کرده است و قصد دارد همین‌گونه مدرسه را تحویل دهد.
این در حالی است که من به هیچ‌وجه اجازه این کار را نمی‌دهم زیرا ورودی به‌ گونه‌ای درست شده که ماشین آتش‌نشانی و اورژانس به راحتی نمی‌توانند به مدرسه ورود کنند. چنین وضعیتی خلاف مقررات بوده، به همین دلیل پیمانکار از من شکایت کرده است اما من در برابر این ناعدالتی خواهم ایستاد و اجازه نمی‌دهم حق و حقوق کودکان منطقه تضییع شود. 400‌کودک چشم‌انداز افتتاحیه این دو مدرسه هستند تا با خیال راحت به تحصیل خود ادامه دهند. من برای تک‌تک این کودکان مقابل هر فردی که در ساخت مدرسه کوتاهی کند،
ایستادگی می‌کنم.