1 - 10 - 2024
کپی برابر اصل نیست …
گروه فرهنگ و هنر- پلتفرمهای نمایش خانگی این مهم را مورد توجه قرار دهند که هر قصه یا هر موضوعی که یک بار موفق شده است هیچ تضمینی وجود ندارد تکرار آن با چند بازیگر دیگر یا حتی همان تیم منجر به موفقیت شود.
توجه به شبکه نمایش خانگی در ایران از زمان کرونا به بعد با یک جهش مواجه شد و در روزگار امروز تبدیل به یکی از پایههای ثابت سبد فرهنگی خانوادهها شده است. مخاطبان یا از طریق خود پلتفرمهای نمایش خانگی یا از طریق دانلود این محصولات را پیگیری میکنند حال ممکن است سریال داستانی باشد یا برنامههای گفتوگومحور، مسابقهمحور و … آنچه در این روزها به چشم میآید این است که بیشتر تولیدات در حال تکرار سریالها یا برنامههایی هستند که در گذشته موفق عمل کردهاند و به نوعی پرچمدار بودهاند. برای مثال پربیننده شدن سریال پوست شیر باعث شده است تعداد زیادی سریالهای پلیسی (جنایی – معمایی) تولید شود که همگی سعی دارند همان راه سریال پرچمدار را دوباره طی کنند یا سریال جیران توجه به دوران قاجار و علیالخصوص حرم و دربار ناصرالدینشاه قاجار را پیش کشید که البته محصولات بعدی هیچگاه نتوانست به آن توجه و اقبال بینندگان دست پیدا کنند. در سینمای ایران هم ما هر چند سال به شکل دورهای فیلمهایی را داشتهایم که براساس موفقیت فیلمهای دیگر ساخته شدند، مثلا دوره تقلید از فیلمهای عباس کیارستمی و اصغر فرهادی که به دلیل موفقیتهای جهانی که در جشنوارههای جهانی به دست آورده بودند تعداد زیادی فیلمساز سعی کردند که از آنها کپی کنند ولی الان که دوباره به آن مقطع نگاه میکنیم میبینیم که آن فیلمها فقط کپیبرداری بودند و حتی فیلمسازان زیادی بودند که بعدتر کاملا رویکردی متفاوت با آن فیلمها پیدا کردند.
الان هم در نمایش خانگی همین رویه در حال تکرار است و برای مثال از همین الان میتوان حدس زد بنابر موفقیتی که اخیرا مثلا سریال در انتهای شب به دست آورد چند ماه دیگر حتما تعداد معتنابهی سریال خواهیم دید که براساس همان فرمول و متکی بر روابط بین زن و شوهر در مرز جدایی خواهند بود.
حتی این قضیه بر تولیدات محصولات تلویزیون هم اثر گذاشته است و مثلا سریال طوبی که همین الان در حال پخش است در چارچوب داستان و روند ماجراها نیمنگاهی به سریال زخم کاری داشته است اما واقعیت این است که در نمایش خانگی به دلیل اینکه مانند تلویزیون بودجه آن از بیتالمال تامین نمیشود و به هرحال حیات آن به بینندگان و ادامه جذب مخاطب بسیار وابسته است، هر برنامه یا سریالی که توانایی جذب مخاطب را نداشته باشد از گردونه رقابت حذف خواهد شد. چه بسا سریالهایی که حتی تولید شدند و دیگر ادامه پیدا نکردند یا حتی بعد از چند قسمت با یک سرهم بندی عجیب و غریب پایان آنها را اعلام کردند به دلیل اینکه نتوانسته بودند با مخاطب ارتباط برقرار کنند و ادامه دادن به آن به هیچ عنوان از طرف پلتفرم سازنده به صرفه نبود. حسن این اتفاق این است که سازندگان مجبور خواهند شد در تولیداتشان دقت عمل بیشتری به خرج دهند والا به سرعت با عکسالعمل مخاطب مواجه خواهند شد. به هرجهت مهمترین قضیه این است که پلتفرمهای نمایش خانگی این مهم را مورد توجه قرار دهند که هر قصه یا هر موضوعی که یک بار موفق شده است هیچ تضمینی وجود ندارد تکرار آن با چند بازیگر دیگر یا حتی همان تیم منجر به موفقیت شود. برای مثال سریال داریوش که در شاکله اصلی آن همان بازیگران و تیم سازنده پوست شیر قرار دارند اما اصلا نتوانست آن تجربه را دوباره تکرار کند. در جهان امروز که از طرف پلتفرمهای بزرگ جهانی مانند نتفلیکس، آمازون، اچ بی او، اپل، اف ایکس، هولو و… هر روز یک سریال جدید در دسترس هر مخاطبی در هر جای جهان قرار میگیرد واقعا توانایی رقابت بسیار سخت است. در پایان باید این را گفت که مخاطب ایرانی همیشه نشان داده است که نسبت به آثار داخلی بسیار توجه بیشتری دارد و اگر سازندگان سریالها و برنامهها یک موضوع جذاب و غیرتکراری با ساختاری استاندارد را به او عرضه کنند حتما از آن استقبال میکنند برای مثال در این اواخر برنامههایی چون صداتو، گل یا پوچ، جوکر، شبهای آهنگی و… یا سریال «در انتهای شب.» سازندگان داخلی هرچه مخاطب امروزی را جدیتر و باهوشتر فرض کنند و برای بینندهای که سریالها و برنامههای مختلف جهانی را رصد میکند، محصول تولید کنند، شانس موفقیتشان بیشتر میشود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد