کارگزاران شرایط مناسبی ندارند

یک فعال بازار سرمایه گفت: باید در نظر داشت که کارگزاری‌ها عملا نهادهای اصلی در بازار سرمایه هستند که در مواجهه مستقیم با مشتریان و مردم قرار دارند، بنابراین وضعیت کارگزاری‌ها جلوه‌ای است از وضعیت کلان بازار سرمایه نزد مردم و این امر موجب شده از قدیم‌الایام بورس با نام کارگزاری‌ها نزد عموم شناخته شود.
به گزارش صدای بورس، امین سهل‌البیع اظهار کرد: کارگزاران در سال‌های اخیر، پس از جهش سال ۱۳۹۹، تحت فشار مالی شدیدی متاثر از وضعیت بازار قرار داشته‌اند، چنانکه وضعیت سودآوری کارگزاری‌ها به ‌شدت مورد تحدید قرار گرفته است. علاوه بر این، مصوباتی که ناشی از رونق بازار در آن دوره وضع شد، باعث شده ۳۰درصد از کارمزد کارگزاران عملا از حالت نقدی خارج و به سرمایه‌گذاری‌ها اضافه شود و اگر از این جهت که این سودها تقسیم نشده و در دل کارگزاری‌ها مانده و توان مالی آنها را افزایش داده می‌توان از آن دفاع کرد، اما این ایراد اساسی وارد است که کارگزاری‌ها را به لحاظ نقدینگی در مضیقه قرار داده است.
او ادامه داد: در این میان مساله مهم مطرح در کشور ما این است که با وجود کارمزد بالای معاملات برای کارگزاری‌ها، همچنان صنعت کارگزاری، وضعیت مناسب و جالب توجهی ندارد. با توجه به این شرایط، به نظر می‌رسد بازنگری‌ای کلی در فرآیندها، دستورالعمل‌ها و سیاست‌های مربوط به کارگزاری‌ها الزامی باشد.
از آنجا که اساسا ذی‌نفع چنین تغییرات و بازنگری‌هایی کارگزاران هستند، طرح این مسائل باید از میان کارگزاران یا کانون‌های صنفی کارگزاران برآید. مسائلی مانند اُردرهای چاپی، نامه‌نگاری‌های مداوم، قوانین و مقرراتی که بنا به مصالح و اقتضائاتی ایجاد شده و اکنون فاقد کاربرد هستند و صرفا جنبه بوروکراتیک دارند و همچنین وضعیت قراردادهای اعتباری و رسیدگی به موضوعات اعتباری کارگزاران همه از مسائلی هستند که روندهای مربوط به آنها نیاز به بهبود دارد.
این فعال بازار سرمایه گفت: علاوه بر این درخصوص ارتباط کارگزاران با نهادهای ناظر و نهادهای حاکمیتی که تکالیف قانونی برعهده دارند، مثل بیمه تامین اجتماعی یا مالیات، مسائل مشترکی وجود دارد که راه‌حل و فصل آن از طریق اجماع کلی میان کارگزاری‌ها حاصل می‌شود. نکته حائزاهمیت دیگر که باید به آن اشاره کرد، نقش مهم کانون کارگزاران در شکل‌دهی و ساماندهی ترجیحات صنفی بوده که به منظور توسعه صنف کارگزاری‌ها و در نهایت بازار سرمایه است. باید توجه داشت هر نهادی دغدغه‌های مربوط به خود را دارد، چنانکه نهاد ناظر دغدغه‌های مربوط به رگولاتوری را دارد، کارگزاران و صنف کارگزاران باید دغدغه‌های مربوط به صنف و کسب‌وکار خود را داشته باشند. وجود نهادهایی مثل کانون کارگزاران موجب ایجاد زبان مشترک بین دغدغه‌های کارگزاران و تبدیل آنها به پیشنهادهایی برای مقررات و دستورالعمل‌ها به نهادهای ناظر با رعایت مسائل مورد ملاحظه نهادهای ناظر است.
او افزود: در واقع باید در نظر داشت اگر کارگزاران خودشان مسیر توسعه خود را نیابند، انتظار توسعه کسب‌وکار از سوی سازمان بورس یا سایر نهادهای ناظر بجا نیست. از دیگر مسائلی که کارگزاران را تحت فشار قرار داده، مدل تک‌درآمدی کارگزاری‌هاست که می‌توان راهکارهای خوبی برای اصلاح و بهبود آن پیشنهاد داد. باید گفت تمام مسائل مربوطه در این خصوص نیازمند مطالعات تطبیقی است. مطالعه بازارهای بزرگ دنیا و تطبیق آن با شرایط کشور و در نهایت تهیه و ارائه پیشنهاد به نهاد قانونگذار برای خروج از مدل تک‌درآمدی لازم به نظر می‌آید.