چالشی به نام تولید

ساسان مزینانی، نایب‌رییس هیات‌مدیره شرکت تجارت نوآرنده‌اندیش در ارزیابی نمایشگاه بین‌المللی شیرینی و شکلات به «جهان‌صنعت» گفت: به‌طورکلی نمایشگاه برای ارائه محصول به شرکت‌ها و شناخته شدن محصول خوب است تا بتوان آن را در سطح استان‌ها معرفی کرد. هر چند ضعف‌هایی دارد که ما نادیده می‌گیریم و در کل آن را مثبت ارزیابی می‌کنیم. مزینانی که تولید در ایران را به‌طور کلی یک چالش می‌‌داند، درباره معضلات صنعت شیرینی و شکلات گفت: چالش‌های تولید به شکلی است که اگر کسی بخواهد در ایران سرمایه‌گذاری و با تولیدکنندگان مشورت کند، نظرش عوض خواهد شد، چرا‌که ما در تامین نهاده‌های تولید از کوچک‌ترین موارد تا بزرگ‌ترین آن مشکل داریم؛ درخصوص مواد اولیه صنعت همچون شکر، آرد و گلوکز یا موجود نیست یا به صورت سهمیه‌بندی در اختیار تولیدکنندگان قرار می‌گیرد که نیاز تولید را تامین نمی‌کند. درحالی که همین مواد اولیه را با هر مقداری که بخواهیم می‌توانیم در بازار آزاد با قیمت‌های بالاتر بخریم.
وی ادامه داد: یکی دیگر از مشکلاتی که می‌توانم به آن اشاره کنم، قطعی‌های مکرر برق است؛ در هفته گذشته به مدت ۳ روز برق کارخانه را قطع کردند. در واقع شهرک صنعتی بهارستان با بیش از هزار کارخانه و ۵۰ هزار نیروی کار از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۱ شب روزهای یکشنبه، دوشنبه و سه‌شنبه برق نداشت؛ درحالی که این مساله بسیار پیش‌پاافتاده است. شما فرض کنید یک فردی سرمایه‌گذاری کرده و دستگاه، مواد اولیه و ظروف خریده و نیروی کار استخدام کرده تا محصول تولید کند، ولی در عین حال هم انرژی برای تولید ندارد و هم قبض برق سر تاریخ مشخص صادر شود که موظف است آن را پرداخت کند. اگر با همین شرایط بخواهیم ۳ روز از ۶ روز هفته را تعطیل کنیم، ظرفیت تولید سالانه ما نصف خواهد شد. مزینانی در پایان تاکید کرد: مهم‌ترین چالش در این حوزه مساله تامین است؛ چه تامین مواد اولیه و چه تامین انرژی. دستگاهی که امروز با آن تولید می‌کنیم مدل ۲۰۱۶ است و قرار است دستگاه مدل ۲۰۲۴ وارد کنیم که سرمایه‌گذاری ۴ الی ۵ میلیون دلاری هم برای آن انجام شده‌ است، ولی به هرکسی که این موضوع را می‌گوییم، به ما می‌خندد چون معتقدند سرمایه‌گذاری چنین مبلغی در کشوری که در تحریم قرار دارد، کار اشتباهی است. همین الان به ما پیشنهاد سرمایه‌گذاری در روسیه، ترکیه و امارات را داده‌اند چون به گفته آنها سرمایه در این کشورها امنیت و حمایت خواهد شد و حتی در صورت ایجاد کارخانه، خود دولت شریک می‌شود؛ در حالی که چنین حمایت‌هایی در ایران وجود ندارد.