«‌چالش‌های صنعتی شدن ایران»

آنچه در این جمع شریف می‌گذرد‌، گامی بزرگ و ارزشمند در تحقق رویای همه عمر كسی است كه خود را «اسبی از ارابه توسعه صنعتی كشور» می‌داند. رویایی صنعتی شدن این سرزمین‌، ایران عزیز‌، همواره مایه حیات و امید به زندگی این ارادتمند بوده است.
پس بر این مبنا بر خود می‌بالم كه در این لحظه و از طریق «بنیاد توسعه صنعتی محسن خلیلی»‌، سهمی در این واقعه مهم علمی و پژوهشی دارم و اگرچه به سبب كسالت و سالخوردگی‌، كمی دور از شما فرهیختگان و سروران بس عزیز و گرامی در منزل به سر می‌برم‌، اما با تمام وجود خود را در كنار شما بزرگواران
احساس می‌كنم.
سلام و درود فراوان بر همه شما عزیزان و نازنینان و علی‌الخصوص دكتر مسعود نیلی‌، دانشمند گرانمایه و برجسته كه وجودش نعمتی بزرگ برای این مرز و بوم و حضورش در «بنیاد توسعه صنعتی» در كنار سایر اعضا و دست‌اندركاران محترم برای این خدمتگزار اقتصاد ملی‌، مایه مباهات و افتخار بسیار است.
«بنیاد توسعه صنعتی» با هدف «پشتیبانی و حمایت از مطالعات و پژوهش‌های کاربردی اقتصادی و صنعتی و تشکل‌های فعال در این زمینه» و انجام فعالیت‌هایی شكل گرفت که «منجربه ارتقای تولید ناخالص ملی کشور از طریق بهبود برنامه‌، سیاست و تصمیم‌گیری‌های مرتبط با توسعه صنعتی» شود. نهادی كه اكنون نهالی تازه‌پاست و بارآوری و دوام و بقای آن نیازمند كمك و حمایت همه كارشناسان و محققان و پژوهشگران و كارآفرینانی است كه عشق و درد میهن و پیشرفت و توسعه آن را در سر دارند.
عزیزی از یاران بنیاد اقدام این ارادتمند در تاسیس بنیاد توسعه صنعتی در اواسط نهمین دهه زندگی‌ام را، به رمان «پیرمرد و دریا» تشبیه می‌كرد‌، پیرمردی كه قصد دارد برای صید ماهی تا دل آب‌های دور برود چراكه به باور او «برنده كسی است كه به جای دور می‌رود!»
آری شاید اینچنین باشد. صید ماهی درشت «توسعه صنعتی» از دریای فرصت‌های جهان امروز اگرچه سخت و توانفرسا می‌نماید اما به گمانم «شدنی» و «ضروری» است. شدنی است با توجه به مزیت‌های عظیم فرهنگی و تمدنی‌، نیروی انسانی جوان و تحصیلكرده بسیار با استعداد‌، منابع عظیم انرژی و معدنی‌، موقعیت بی‌نظیر جغرافیایی، زیرساخت‌های نسبتا مناسب و چند دهه تجربه فعالیت صنعتی‌. اما توسعه صنعتی امری «ضروری» برای میهن‌مان است به سبب انواع ناترازی‌ها و فقر و بیكاری كه چهره خشنش در گذر هر روزه از كوچه و خیابان‌، دل هر فرد انساندوست و میهن‌پرستی را می‌آزارد و ترس به چهره می‌آورد؛ «من از بیهودگی اینهمه دست و بیگانگی اینهمه صورت می‌ترسم»
به گمان این ارادتمند و از پس حدود هفتاد سال كار صنعتی‌، تحقق «توسعه صنعتی» و بالفعل شدن توان بالقوه این مردم و سرزمین با «آزادی» امكان‌پذیر است. این «آزادی» است كه امكان خلق ایده و اندیشه را به عنوان گام اول هر توسعه‌ای برای انسان فراهم می‌آورد و برداشتن گام‌های دیگر را ممكن می‌سازد. اینكه نظام آموزشی امكان خلاقیت و كسب مهارت‌های واقعی را فراهم آورد‌، افراد خلاق امكان ثبت ایده‌ها و حق مالكیت بر آن را به تمامی دارا باشند و در ادامه‌، نهادهای اقتصادی امكان دهند تا این افراد به آسانی و بدون موانع برطرف نشدنی شركت‌هایی را راه اندازی كنند‌، همچنین نهادهایی برای تامین مالی پروژه‌های نوآورانه و حمایت از بنگاه‌های نوآور وجود داشته باشند و بازار كار امكان استخدام نیروهای با كیفیت را فراهم سازد و در انتها فضای اقتصاد رقابتی‌، ظرفیت و امكان عرضه و جذب محصولات این شركت‌های نو آمده و خلاق و پیشرو را داشته باشد. بر این اساس تاریخ «توسعه صنعتی»‌، به گمان اینجانب‌، چیزی جز تاریخ «آزادی» نیست. تاریخی كه با عشق و صلح و دوستی و نه تضاد و دشمنی‌، گره خورده و رقم زده شده است.
پیام محسن خلیلی به همایش