چالش‌های برنامه سلامت خانواده در شهرها

«جهان‌صنعت»- دیروز در نشست شورای‌آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت که با حضور رییس شورا و معاون بهداشت وزارت بهداشت برگزار شد، موضوع اجرای برنامه سلامت خانواده و چالش‌ها و راهکارهای این برنامه مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در این نشست، حسین فرشیدی معاون بهداشتی وزارت بهداشت در سخنان خود به شرایط کنونی بهداشت در کشور و مسائل مرتبط با آن اشاره کرد و اظهار داشت: طرح مراقبت‌های بهداشتی اولیه PHC همواره برای ما سرمایه عظیمی از دانش و تجربه در ایران بوده است.
وی افزود: در بازدیدی که اخیرا از روستاهای طرح به همراه نمایندگانی از تونس، پاکستان و کنیا داشتیم، متوجه شدیم که حدود یک سوم از جمعیت ۱۵۰۰نفره یک روستا به عنوان نمونه از اتباع افغانستان بودند و بیشترین خدمات مربوط به واکسیناسیون، تست مالاریا و حتی مراقبت بارداری تا زایمان را این افراد دریافت می‌کردند و از ۲۳ زایمان در آن روستا، ۱۸ مورد مربوط به اتباع افغان بود که برخورداری کامل اتباع افغانستان از خدمات رایگان شبکه بهداشت ما برای مهمانان خارجی جالب و شگفت‌آور بود.
فرشیدی ادامه داد: با توجه به اهمیت مراقبت‌های بهداشتی اولیه PHC و آثار آن ارزشمند آن، دولت فعلی و وزارت بهداشت، به دنبال توسعه این مدل هستند و در حال حاضر با توجه به عدم پوشش مناسب خدمات سلامت خانواده در سطح شهرها، طرح پزشک خانواده در شهرها برای ما اهمیت دارد و متاسفانه پزشکان ما کوریکولوم درسی مناسب در این زمینه با محتوای آموزشی لازم را نداشته‌اند.
در ادامه این نشست علیپور مشاور فنی معاونت بهداشت وزارت بهداشت گفت: تقویت، بازسازی و توسعه نظام شبکه بهداشتی مدنظر وزارت بهداشت است که با برنامه‌های راهبردی ارتقای نظام ثبت، تامین منابع پایدار و تمرکز بر سلامت خانواده پیگیری می‌شود و با بازسازی و تجهیز واحدهای شبکه‌های بهداشتی موفق شدیم شرایط بهتری را ایجاد کنیم.
علیپور افزود: اساس این برنامه آن است که هر شهروند ایرانی یک مراقب سلامت و هر خانم ایرانی نیز یک مامای مراقب داشته باشد و هر شهروند و خانواده‌اش، علاوه بر مراقب سلامت سطح اول، یک پزشک خانواده نیز داشته باشند که در صورت نیاز ارجاع به وی انجام شود و در صورت نیاز نیز به سطوح بالاتر ارجاع داده و پیگیری‌ها صورت می‌گیرد.
مشاور فنی معاونت بهداشت وزارت بهداشت گفت: در این طرح، مراقب سلامت به عنوان رکن اصلی است که می‌تواند کارشناس بهداشت یا پرستاری باشد و باید یک کارشناس مامایی نیز در ازای هر بلوک ۳۰۰۰نفره در نظر گرفته شود و رکن دیگر این برنامه، یک پزشک خانواده با حداقل مدرک پزشکی عمومی و گذراندن آموزش‌های لازم است و در مرکز جامع سلامت دندانپزشک، کارشناسان ناظر، کارشناس سلامت روان، کارشناس تغذیه و دیگر حرفه‌های مورد نیاز نیز حضور دارند. در ادامه این نشست اعضای فرهنگستان علوم پزشکی ایران به طرح دیدگاه‌های خود پیرامون این برنامه پرداختند. محمدجواد کبیر عضو شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت در این نشست گفت: حدود ۶۳درصد بیمه‌شدگان کشور تحت پوشش تامین اجتماعی هستند. اجرای یکپارچه این طرح به نظر می‌رسد که قابل تحقق نباشد، زیرا بیمه‌شدگان همگانی بیمه سلامت به خوبی قابل پوشش هستند، اما بیمه تامین اجتماعی تکلیفش روشن نیست.
وی افزود: اگر به نظام ارائه خدمت در PHC توجه کنیم، به نقش عوامل محیطی مانند سالم‌سازی آب و… نیز پرداخته می‌شد که در شهرها قابلیت اجرا ندارد. همچنین اگر بخواهیم بر خانواده متمرکز شویم باید در شهرها به اختیارات و خواسته‌های مردم هم با توجه به گستردگی انتخاب‌های آنان در مقایسه با روستا توجه کنیم.
امیدوار رضایی عضو پیوسته فرهنگستان و عضو شورای آینده‌نگاری نیز گفت: در نظام جمهوری اسلامی باید همه اقدامات و برنامه‌ها براساس سیاست‌های کلی نظام باشد و از ابلاغ سیاست‌های کلی سلامت ۱۰سال می‌گذرد و در مجمع تشخیص مصلحت روی آن کار شده و در بند ۷ این سیاست‌های کلی آمده است که قانون به صورت مصوبات مجلس یا لوایح وزارتی باید زیربنای اصلی هر برنامه‌ای باشد که تاکنون در برنامه سلامت خانواده این نکته دیده نشده است.
در ادامه معاون بهداشت وزارت بهداشت در جمع‌بندی پایانی خود از دیدگاه‌های مطرح شده اظهار داشت: استفاده از تجربیات ارزشمند استادان حاضر که برخی خود نیز مسوولیت معاونت بهداشتی را داشتند برای ما فرصت مهمی است. در حال حاضر با تاکید وزیر بهداشت روی مراقبان سلامت به عنوان نیروهای اصلی، به‌کارگیری این نیروها بهتر از پزشکان با روش برون‌سپاری است که اساسا برای طب جامعه‌نگر آموزش ندیده‌اند، بلکه در بیمارستان‌ها با رویکرد تخصصی و علم روز آموزش دیده‌اند و واقعیت این است که پزشکان کنونی ما در مدیریت بهداشت عمومی توانایی ندارند و باید ۶ سال آموزش بدهیم تا افراد مناسب این فضای کاری تربیت کنیم.
وی گفت: شهرهای زیر ۲۰ هزار نفر در حال حاضر از ساختار پزشک خانواده و نظام ارجاع بهره‌مند هستند و مراقب سلامت از نظر ما باید در حیطه سواد سلامت آموزش لازم را ببیند و این الزاما مربوط به دانش تخصصی نیست، زیرا به عنوان نمونه ما جراحان فوق‌تخصصی داشته‌ایم که با برنامه‌های غربالگری همین مراقبان سلامت، پرفشاری خون آنها مشخص شده است و خودشان دنبال سلامت خود نبودند.
فرشیدی افزود: بحث سلامت روان برای این مراقبان اولویت دارد و در مراکز سراج با کمک روانشناسان به دنبال تمرکز روی وجوه اجتماعی سلامت روانی هستیم که اغلب مغفول می‌ماند و برنامه ما آغاز شده است و در ۱۹۴شهر و ۶منطقه حاشیه‌ای تهران، مراقبان ما مشغول کار هستند و راهنماهای این برنامه مختصر و کوتاه است و برای پرفشاری خون و غیره نیاز به اطلاعات تخصصی نداریم.
وی ادامه داد: در سال ۱۴۰۳، وزارت بهداشت چندین برنامه مهم شامل تقویت شبکه با رویکرد برنامه سلامت خانواده، جوانی جمعیت، کنترل بیماری‌های غیرواگیر، پویش کنترل سرطان را در اولویت کاری خود دارد. در این نشست فاطمه درخشانی عضو پیوسته و عضو شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت در بیان دیدگاه خود گفت: در این طرح به بحث پرداخت بیمه‌ها در مقایسه با دوره‌های گذشته که پزشک خانواده را اجرا می‌کردیم کمتر توجه شده است.
وی همچنین افزود: در اجرای طرح پزشک خانواده در تجربه‌ای که ما داشتیم، مردم به پزشک عمومی اعتماد کافی نداشتند. اکنون که قرار است مراقب سلامت با مدرک کارشناسی، مسوولیت این برنامه را داشته باشد، باید ببینیم اعتماد مردم تا چه حد است.
دیگر اعضای نشست شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت نیز در این جلسه نکاتی را برای اجرای بهتر برنامه سلامت خانواده گوشزد کردند.