پیش‌بینی اشتباه ۱۰۸ اقتصاددان در خصوص نتایج سیاست‌های میلئی در آرژانتین

اقتصاددانان مطرح در اردوگاه چپ جهانی می‌گفتند که اصلاحات بازار آزاد مدنظر خاویر میلئی، رییس‌جمهور آرژانتین فاجعه‌بار خواهند بود. در عوض، اکنون با مشاهده نتایج از سیاستگذاری‌های میلئی به مثابه یک معجزه یاد می‌شود و مورد ستایش قرار می‌گیرد.
نشریه آمریکایی دیلی اکونومی در گزارشی با اشاره به چرایی اشتباه بودن پیش‌بینی بسیاری از اقتصاددانان درباره نتایج سیاست‌های اقتصادی خاویر میلئی رییس‌جمهور آنارکوکاپیتالیست آرژانتین می‌نویسد: در نوامبر ۲۰۲۳ میلادی صدای هشدار‌ها به وضوح به گوش می‌رسید. یک فرد تازه‌کار از نظر سیاسی (میلئی) خیز برداشته بود تا رییس‌جمهور آرژانتین شود. اقتصاددانان زیادی هشدار می‌دادند که او در صورت انتخاب شدن و اجرای سیاست‌های وعده داده شده‌اش ویرانی به‌بار خواهد آورد. آنان می‌گفتند: میلئی در بلندمدت فضای سیاستگذاری را به شدت کاهش خواهد داد. این نظرات علیه یک شاگرد مکتب اقتصادی اتریش بود که می‌خواست در آرژانتین با به قول خود اره برقی اصول اقتصاد بازار آزاد را اجرا کند. با این وجود، ۱۰۸ اقتصاددان با امضای بیانیه‌ای ایده‌های میلئی را نابهنگام خوانده و نوشتند که این نظرات مدت‌ها پیش بی‌اعتبار شده‌اند. در بخشی از آن بیانیه آمده بود: به عنوان اقتصاددانانی از سراسر جهان که از توسعه اقتصادی گسترده در آرژانتین حمایت می‌کنند، به طور خاص نگران برنامه اقتصادی یکی از نامزد‌ها هستیم که به موضوع اصلی بحث در انتخابات سراسری تبدیل شده است. امضاکنندگان بیانیه افرادی، چون توماس پیکتی محقق برجسته جهانی در حوزه ثروت و نابرابری و درآمد بودند. آنان در بیانیه‌شان نوشته بودند که با توجه به تورم افسارگسیخته و بحران‌های اقتصادی که آرژانتین آن را تجربه می‌کند، تمایل به تغییر در آن کشور قابل درک است. با این وجود، هشدار آنان واضح بود. آنان نوشتند: پیشنهادات اقتصادی خاویر میلئی به عنوان یک انحراف رادیکال از تفکر سنتی اقتصادی مطرح می‌شد. ما معتقدیم که این پیشنهاد‌ها که ریشه در اقتصاد بازار آزاد دارند و شامل ایده‌های بحث برانگیزی مانند دلاری شدن و کاهش قابل توجه هزینه‌های دولت می‌شوند مملو از خطرات هستند.
شوک درمانی میلئی
این نشریه اقتصادی مستقر در آمریکا که از سال‌۱۹۹۹ میلادی فعالیت می‌کند در ادامه می‌نویسد: مردم آرژانتین یا این هشدار را نشنیدند یا به آن توجه نکردند. رای‌دهندگان آرژانتینی در تاریخ ۱۹‌نوامبر میلئی را به عنوان رییس‌جمهور بعدی خود انتخاب کردند. او رقیب پرونیست خود را با فاصله‌ای ۱۰‌امتیازی شکست داد. میلئی در تاریخ دهم دسامبر در مراسم تحلیف خود شرکت کرد. او وقت را تلف نکرد و بلافاصله پس از قرارگیری در منصب ریاست‌جمهوری وعده «اره‌ برقی» خود را اجرا کرد: کاهش فوری 5 ‌درصدی مخارج دولت. اقدامات او به اینجا محدود نشد. او برنامه‌های رفاهی کاهش یافت و یارانه‌ها را حذف کرد. شرکت‌های دولتی خصوصی شدند و صد‌ها مقررات لغو شدند. سازوکار‌های مالیاتی ساده شدند و عوارض بر صادرات یا لغو شد یا در مواردی کاهش یافت. قوانین کار تسهیل شدند. همچنین تعداد وزارتخانه‌های دولتی از ۱۹‌وزارتخانه به ۹‌وزارتخانه کاهش یافت و الغای مناصب در حوزه فدرال اجرایی شد. به ده‌ها هزار کارمند بخش دولتی برگه‌های اخراج داده شد. در حوزه سیاستگذاری‌های پولی، ارزش واحد پول ملی آرژانتین به‌شدت کاهش یافت و به بانک مرکزی دستور داده شد تا چاپ اسکناس را متوقف کند. این اقدامات بدون درد نبودند. در واقع، میلئی شخصا از آن تحت عنوان شوک درمانی یاد کرده بود که برای بهبود اقتصاد ضروری به نظر می‌رسید. آرژانتین با نرخ تورم سه رقمی، زوال اقتصادی و فقر گسترده دست‌وپنجه نرم می‌کرد. میلئی پس از پیروزی خود در انتخابات گفته بود: من شوک درمانی را انجام می‌دهم اقتصاد را در وضعیت تعادل مالی قرار خواهم داد. از آنجایی که متعهد شدم مالیات‌ها را افزایش ندهم، این بدان معناست که این کار را با کاهش هزینه‌ها انجام خواهم داد.
نتایج سیاست‌های میلئی یک سال بعد آشکار شد
دیلی اکونومی در ادامه با اشاره به نتایج سیاستگذاری‌های اقتصادی میلئی می‌نویسد: «میلئی اخیرا اولین سال ریاست‌جمهوری خود را به پایان رساند. نتایج سیاست‌های او آن چیزی نبودند که پیکتی و همفکرانش پیش‌بینی کرده بودند. «مایکل مانگر» اقتصاددان در دانشگاه دوک اخیرا گفته بود عملکرد اقتصادی آرژانتین در دوره ریاست‌جمهوری میلئی بهتر از هر انتظار دیگری بود. او حق دارد و درست می‌گوید. نرخ تورم که در ماه آوریل با نرخ سالانه ۳۰۰‌درصدی به نقطه اوج خود رسیده بود در دوره ریاست‌جمهوری میلئی کاهش یافت و در ماه نوامبر به پایین‌ترین حد در چهار سال گذشته رسید. میلئی در اولین ماه ریاست‌جمهوری خود بر نرخ تورم 5/‏25‌درصدی تاکید داشت. نرخ تورم تا ماه نوامبر به 4/‏2‌درصد کاهش یافت. وزارت اقتصاد آرژانتین در پستی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: در این ۱۲‌ماه توانستیم تورم را پودر کنیم! در همین حال، اقتصاد آرژانتین به طور رسمی از رکود خارج شد. تولید ناخالص داخلی در سه ماهه جولای تا سپتامبر پس از ضعف در نیمه نخست، نزدیک به چهاردرصد رشد کرد. صندوق بین‌المللی پول رشد 5 درصدی را برای اقتصاد آرژانتین در سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ پیش‌بینی کرده است. این نشریه در ادامه می‌نویسد: «در آرژانتین، کشوری که دهه‌ها از نظر اقتصادی زیر یوغ پرونیسم دست‌وپنجه نرم کرده، اقدامات بیشتری باید انجام شوند. با این وجود، نتایج سیاست‌های میلئی تا اینجای کار دقیقا برخلاف پیش‌بینی ۱۰۸ اقتصاددان بوده است. حتی مطبوعات و رسانه‌های معتبری مانند نیویورک تایمز نیز از نگرانی در مورد آرژانتین تحت زمامداری میلئی نوشته بودند و از آسیب‌های آن برای سومین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین» خبر داده بودند.
درک سطحی‌نگرانه اقتصاددانان منتقد میلئی از اقتصاد
این نشریه در ادامه با اشاره به برداشت سطحی‌نگرانه اقتصاددانان منتقد میلئی می‌نویسد: جای سوال دارد که چگونه پیکتی و همفکرانش تا این اندازه اشتباه کردند؟ اقتصاد یک علم است. این در حالی است که بسیاری از سرشناس‌ترین و برجسته‌ترین اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کردند که میلئی و سیاست‌های لسه فر (مبنای فکری اقتصاد بازار آزاد که معتقد به لزوم عاری بودن اقتصاد از مداخله دولت است) او فاجعه‌بار خواهند بود. ما با چندین اقتصاددان حرفه‌ای تماس گرفتیم تا فرضیه‌های آنان را در مورد این که چرا همتایان‌شان در پیش‌بینی‌های‌شان در مورد آن چه که سیاست‌های میلئی ایجاد خواهد کرد تا این اندازه اشتباه کرده بودند. یکی از اقتصاددانانی که در مورد پیش‌بینی اشتباه اقتصاددانان درباره میلئی نوشته بود دیوید هندرسون پژوهشگر موسسه هوور است. او در پستی شکست پیکتی و همفکرانش در پیش‌بینی سیاست‌های میلئی را به عدم درک بازار آزاد و نتایج دخالت دولت در اقتصاد از سوی آنان نسبت می‌دهد. هندرسون به چندین ادعای ناقص اشاره می‌کند که نویسندگان آن بیانیه در ذهن‌شان داشته‌اند. هندرسون می‌نویسد: درک آنان از نحوه عملکرد بازار‌ها و نحوه عملکرد دولت‌ها سطحی است. من نمی‌دانم که آیا هیچ یک از آنان با مشاهده موفقیت آشکار سیاست‌های میلئی نظرات قبلی خود را زیر سوال خواهند برد یا خیر. ما همواره می‌توانیم امیدوار باشیم که آنان در نظرات‌شان تجدیدنظر کنند.
این نشریه در پایان می‌نویسد: در حالی که دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا دومین دوره ریاست‌جمهوری خود را آغاز می‌کند می‌تواند درس‌های زیادی از میلئی بیاموزد. این شامل نادیده گرفتن اقتصاددانانی است که ادعا می‌کنند کاهش هزینه‌های دولت، مقررات و بوروکراسی منجر به ویرانی اقتصادی می‌شود. شاید مهم‌ترین درسی که ترامپ بتواند از میلئی بیاموزد این باشد که میلئی به درستی به چاپ اسکناس برای جلوگیری از تصمیم‌گیری‌های سخت بودجه‌ای روی نیاورد به افزایش نقدینگی دامن نزد.