پایان امپراطوری کرونا با «کرونایاب!»

محمدرضا ستوده- روی مبل دراز کشیده بودم که تلویزیون یه خبری پخش کرد. خبر پتک در آینه بود. ما دستگاه «کرونایاب» رو اختراع کردیم. دوتا چشمام رو دوختم به صفحه تلویزیون که ببینم اون دستگاهی که می‌تونه کرونا رو پیدا کنه چه شکلیه. بعد از چند لحظه یه آقایی که اوپراتور دستگاه بود اومد جلوی دوربین. یه چیزی دستش بود شبیه الکترود جوشکاری. با یه چیزی شبیه دیش ماهواره ولی کوچیک‌تر که پشتش یه چیزی شبیه کِش داشت و دست می‌رفت توش و حالت سپر می‌شد. طرز کارش این‌طوری بود که اوپراتور می‌رفت نزدیک انسان‌ها و اگه کسی کرونا داشته باشه، علی‌الظاهر دستگاه باید بوق بزنه. چیزی که شنیدم این بود که این دستگاه می‌تونه از فاصله ۱۰۰ متری طی ۵ ثانیه فرد حامل کرونا رو تشخیص بده.
می‌دونم که الان انگشت حیرت به دهان گذاشتین ولی باید باور کنین.
تموم شد. دوران جولان کرونا تموم شد. ما از این به بعد فقط ۵ ثانیه وقت و ۱۰۰ متر فاصله نیاز داریم تا پوزه کووید۱۹ رو به خاک بمالیم.
اگه این اختراع درست باشه و واقعا کار کنه از فردا صبح بیش از ۱۰۰ کشور پشت مرزهامون صف می‌بندن و هر کدومشون هزاران فقره از این دستگاه رو سفارش میدن و ما صاحب میلیاردها دلار ثروت می‌شیم. چی از این بهتر؟!
ماسک و دستکش‌هاتونو بندازین دور… از فردا اونایی که کرونا دارن طی چند روز در کل کشور شناسایی و جمع‌آوری می‌شن.
از همین حالا خودتونو آماده کنین که بمالین به جاهای مختلف. تاکید می‌کنم به جاهای مختلف. در مورد جانداران حرفی نزدم! الکل‌های طبی‌تون رو هم بریزین دور. تاکید می‌کنم طبی‌ها رو!