وقتی رضا کیانیان «هاپکینز» می‌شود

«پدر» این روزها تماشاگران بسیاری را به چهارراه ولیعصر می‌کشاند تا در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به تماشای نمایشی جذاب بنشینند. آلزایمر یا همان بیماری فراموشی، در حقیقت یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که در اثر آن به مرور زمان توانایی‌های ذهنی بیمار کاهش پیدا می‌کند. به گواه علم، در بیماری آلزایمر حافظه بلندمدت بیمار معمولا دست‌نخورده باقی می‌ماند، اما حافظه کوتاه‌مدت به تدریج مختل می‌شود و رو به زوال می‌رود… این بیماری خوفناک که در عصر حاضر هنوز راه درمانی برای آن پیدا نشده، دستمایه نوشتار نمایشنامه «پدر» شده است. در «پدر» به قلم فلوریان زلر با نگاهی متفاوت‌تر به بیماری آلزایمر مواجه می‌شویم. «آندره» در نقش پدر در این نمایش به عنوان فردی که مبتلا به آلزایمر شده قرار است مخاطب را از آنچه بر او به عنوان بیمار می‌گذرد، آگاه کند.
نکته جالب در بطن این نمایش آن است که گویا نویسنده می‌خواهد بگوید «آندره» دچار فراموشی نیست، او فقط توان یادآوری بعضی خاطرات را ندارد! زلر به آلزایمر به عنوان فراموشی مطلق نگاه نمی‌کند. یعنی همچون اصول اولیه آلزایمر، حافظه کوتاه‌مدت پدر آسیب دیده، اما او هنوز خاطرات خیلی دورتر را فراموش نکرده است. او می‌داند که خانواده‌ای داشته، شغلی داشته، علایقی داشته یا حتی معشوقه‌ای داشته است، اما توان ترسیم ذهنی آنها را در لحظه ندارد. از این روست که به دخترش عشق می‌ورزد یا هنوز به آرزوهای دست‌نیافته‌اش همچون بالرین بودن فکر می‌کند…
این نگاه خاص فلوریان زلر به مقوله آلزایمر، «پدر» را جذاب و قابل اعتنا کرده است…نمایشنامه «پدر» یکی از سه‌گانه‌های فلوریان زلر است. «مادر»، «پسر» و «پدر» سه اثر زلر هستند که اشتراکات زیادی در آنها به چشم می‌خورد. «زلر» در هر سه نمایش مخاطب را در مرز واقعیت و خیال با خود همراه می‌کند. قلم او منحصر‌به‌فرد است. سبک نوشتن «زلر» فقط مختص به خود اوست و به وضوح قابل مشاهده است که او در نوشتن از هیچ کسی پیروی و الگوبرداری نمی‌کند. پیچیدگی‌های آثار او شبیه به هیچ اثر دیگری نیست. به ویژه در «پدر» قرار نیست گره‌افکنی خاص و عجیبی ببینیم، بلکه این نوعِ روایت داستان است که مخاطب را در دالان‌های فکری نویسنده به این سو و آن سو می‌کشاند. کمدی سیاهی در بطن اثر وجود دارد که نویسنده علیرغم ایجاد فضای طنز در لحظاتی از نمایش، آشکارا تلخی و گزنده بودن روایتش را در کام مخاطب می‌ریزد!شاید بشود نوع نگاه او به هنر و ادبیات را مشابه نگاه خاص و ویژه کریستوف کیشلوفسکی کارگردان شهیر لهستانی دانست. کیشلوفسکی کبیر نیز با بهره‌مندی از هوش سرشار و دانش بالایش موفق به خلق سه‌گانه «آبی»، «سفید» و «قرمز» شد. سه‌گانه‌ای نادر و استثنایی که با بررسی اجمالی در سبک آنها -‌بدون ارتباط موضوعی با سه‌گانه زلر‌- و با توجه به شیوه نگارش و نگاه روان‌شناسانه فیلم‌ها می‌شود تشابهات بسیاری را در دیدگاه این دو هنرمند کشف کرد.
روابط خانوادگی در این نمایش به شدت برای نویسنده مهم است. علیرغم اینکه فرجام پدر قابل پیش‌بینی است، اما نویسنده همه عناصر نمایش را ملزم به رعایت آداب و مراقبت از پدر می‌کند حتی اگر دخترش «آن» برای رهایی از شرایط موجود، بارها در خیالاتش پدر را بکشد…
بازیگران این نمایش رضا کیانیان، مارین ون هولک، سعید چنگیزیان، سوگل خلیق، شیدا خلیق، بهزاد کریمی، پریسا شاه‌ولیان و… هستند و سالن اصلی تئاتر شهر از ۱۷مهر تا ۲۶ آبان ساعت اجرا ۱۸:۳۰ عصر (زمان نمایش: ۱ ساعت و ۲۰ دقیقه) میزبان دوستداران تئاتر است.
خلاصه نمایش: «پدر» تجربه‌ دردناک و بکری است از زوال عقل (آلزایمر)، که به وضعیت پدر و ارتباط با دخترش می‌پردازد.