واقعیت‌های جامعه

کمال‌الدین پیرمؤذن*
دولت و مجلس شورای اسلامی ایران با سیاست‌ها و بینش‌ها و عملکردهای گوناگون خود در زمینه اقتصادی، امنیتی، تبلیغات و فرهنگ و سیاست داخلی و خارجی، انحصارگرایی و دولت‌گرایی را چنان خودحق‌پندارانه و ثروتمند‌پندارانه ملاک عمل قرار داده‌اند که روند و سرانجام آن جز فشار معیشتی، انزوای بین‌المللی و سلب حقوق شهروندی و کاهش فاحش ارزش پول ملی و سرمایه ارزشمند اجتماعی نیست.
دولت امروز، از یک ضعف روزافزون اقتصادی- سیاسی و بینشی رنج می‌برد. فاصله و شکاف بین د‌ولت و مردم، به برکت حاکمیت یکدست موجود و توجه به دیدگاه جریان تندروی نامهربان با ملت، برحسب ظواهر و آمارهای راست‌نمایی دروغ‌، رو به فزونی است و با این‌گونه مجلس شورای اسلامی و دولت ناتوان و قوانین ناکارآمد کشور هیچ‌گونه دورنما و چشم‌اندازی از حمایت‌های مردمی داخلی یا حمایت‌های خارجی، اقتصادی یا سیاسی کشورهای دوست‌نما (چین، روسیه و‌…‌) وجود ندارد، مگر به بهای عظیم و گزاف فروختن بسیاری از منابع جامعه و مصالح درازمدت آن.
به این ترتیب، دولت را توانی نیست که با زیرسلطه، جریان تمامیت‌خواه چسبیده به انقلاب، بدون مجلس شورای اسلامی توانمند و حداکثری و مشارکت مردم و بهره‌گیری از تمام امکانات و استعدادها، در یک بستر وفاق و اشتراک، موفق به کاری چشمگیر تا حداقل نجات کشور و خود دولت، از انحطاط و تورم و تضعیف وطن باشد.
کاهش سرمایه ارزشمند روز‌به‌روز اجتماعی و منابع و هستی کل سرزمین که مرتبا و با سرعت ذوب می‌شوند و رو به فنا می‌روند، ضرورت تحول در اذهان، تحول در تقنین، تعامل با عالم، مشارکت گسترده مردمی، بها دادن و گزینش شایستگان جریانات فکری جامعه و اقوام غیور ایرانی را مجدانه می‌طلبد. ای‌کاش به فرمایشات رهبر معظم با ذکاوت و عقلانیت، صاحب‌منصبان در میدان عمل بیشتر بها دهند تا تباهی و عقب‌ماندگی و تنگنا، بیش از این متوجه مُلک و ملت نشود.
با این تفاسیر روند کلی جامعه ایرانی را جز با یک تغییر بنیادی در مجلس شورای اسلامی و تقویت دولت و تصویب قوانین کارآمد، نمی‌توان متوقف کرد. آیا ممکن است آفتاب عقلانیت در این سرزمین بتابد و شکل و صورت دیگری از تغییر بنیادی در اندیشه‌ها و بینش‌های مسوولان و مردمان رخ نماید؟ در تاریخ ایران، خیلی از غیرممکن‌ها به عرصه امکان و تحقق درآمده‌اند.
* نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی