14 - 05 - 2024
«همهپرسی» راهحل حقوقی و سیاسی مساله فلسطین
براساس این تقسیم، کشور یهودی ۴۷/۵۶درصد از خاک فلسطین با ۴۹۸هزار نفر یهودی و ۴۹۷هزار نفر عرب و کشور عربی با ۸۸/۴۲درصد از خاک فلسطین و با جمعیتی برابر با ۷۲۰هزار نفر که شامل ۱۰هزار نفر یهودی میشد، تشکیل شد. طبق این تقسیم ۴/۵۶درصد سرزمین به یهودیها که حدود ۳۰درصد جمعیت را تشکیل میدادند و در ۶۷/۵درصد سرزمین که فلسطینیها ساکن بودند اعطا شد. براساس قطعنامه صدرالاشاره ۴۳درصد از سرزمین فلسطین به دولت فلسطین، ۵۶درصد به دولت یهود و یک درصد باقیمانده هم به قدس اختصاص یافت. در بخشی از قطعنامه تصریح شده است که بیتالمقدس باید به صورت یک منطقه بینالمللی، مجزا و غیرنظامی تحت سرپرستی شورای قیمومت سازمان ملل متحد درآید. این وضعیت به مدت ۱۰سال لازمالاجرا خواهد بود و سپس در زمان مشخص از سوی شورای قیمومت با برگزاری رفراندوم نظر ساکنان بیتالمقدس در مورد آینده این شهر جویا میشوند. صهیونیستها به این تقسیمبندی اکتفا نکرده و پس از درگیریهایی که میان اعراب و اسرائیل متعاقب صدور این قطعنامه در گرفت، با حمله به اعراب فلسطین بسیاری از مواضع آنان را به قلمرو خود افزودند و محدوه ۵۶درصدی تصویب شده خود را به ۷۸درصد سرزمین فلسطین گسترش دادند. براساس قطعنامه شماره ۲۴۲ که پس از اشغال باقیمانده سرزمینهای فلسطین در جنگ ۱۹۶۷ صادر شد، باید تمام سرزمینهای اشغالی به فلسطینیان مسترد شود که البته صرفا در چارچوب مقاومت مردم فلسطین و گروههای مبارز و جهادی این کشور و نه تصمیمات و قطعنامههای بینالمللی بخشهایی از سرزمینهای اشغالی به فلسطینیان بازگشت داده شد.
قطعنامه ۱۸۱ مخالف صریح اصول ملل متحد و اصل تعیین سرنوشت است که امروز به «قاعده آمره» در حقوق بینالملل تبدیل شده است. سازمان ملل نمیتواند در حدودی که صلاحیت ندارد تصمیم بگیرد. تصمیم در خصوص آینده یک سرزمین به نظر و رای ساکنان آن سرزمین در قالب اصل تعیین سرنوشت تجلی مییابد و نه سازمان ملل و نه هیچ ارگان بینالمللی حق تصمیمگیری در این خصوص را ندارد. طرح دو دولت قریب ۸۰سال است که از طریق دولتها و در محافل و مجامع بینالمللی طرح شده و آسیبها و چالشهای آن روزبهروز بیشتر و در دورههای کثیری نیز خاکستر آن به کناری رفته و آتش درگیری و نزاعهای منطقهای را فوران کرده است. آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که آزموده را آزمودن خطاست.
قطعنامه ۱۸۱ با وجود نقصهای حقوقی و سیاسی راهحلی برای تعیین سرنوشت بیتالمقدس پیشنهاد کرد که این میتواند الگویی برای کل سرزمین فلسطین باشد. اصل تعیین سرنوشت و مراجعه به آرای عمومی میتواند راهحلی مبتنی بر دموکراسی و خواست مردم باشد. آنچه را اکثریت بپذیرند، اقلیت ولو ناراضی باشند با آن کنار خواهند آمد. امروزه اکثر کشورهای جهان موزاییکی از قومیتها و ملیتهای متفاوت هستند اما براساس خواست و اراده اکثریت، ثبات سیاسی برقرار میشود و اقلیت نیز به قواعد بازی تن خواهند داد. طرح همهپرسی به عنوان اصلیترین راهحل و مطالبه حقوقی کشورهای عربی و مسلمان و بسیاری دیگر از کشورهای همسو، در شرایط کنونی که رژیم اشغالگر قدس تحت فشار افکار عمومی در سطح جهان خصوصا در محافل دانشگاهی آمریکا و اروپاست، فرصت مغتنمی است که حتی اگر به سرانجام نرسد موجب تقویت موضع مردم فلسطین در طرح دو دولت میشود و میتوانند حصه سرزمینی خود را به صورت عادلانهتری دریافت کنند.
* جامعهشناس
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد