هزار بار «گوزن‌ها» را با همکلاسی‌هایم دیدم

تهمینه میلانی در مراسم بزرگداشت فرامرز قریبیان گفت: من با آقای قریبیان کار نکرده‌ام اما افتخار داشتم که در ۱۶‌سالگی، هزار بار فیلم «گوزن‌ها» را با همکلاسی‌هایم ببینم، در ۱۹‌سالگی وقتی با آقای کیمیایی کار می‌کردم، او را از نزدیک دیدم و فکر می‌کردم پاسخ تمام سوال‌هایم درباره چریک‌های ایران را می‌توانم از او بپرسم.
بیست و هشتمین ماه ‌نشست در آستانه، به بزرگداشت فرامرز قریبیان به پاس یک عمر فعالیت مستمر و اثربخش در حوزه بازیگری و کارگردانی سینما و آثار ادبیات‌محور اختصاص داشت.
سجاد عزیزی‌آرام در ابتدای بیست و هشتمین ماه‌ نشست از محمدعلی بهمنی، شاعر تازه درگذشته یاد کرد که پیش از این در برخی نشست‌های کانون زمستان حضور داشت و به نقد آثار می‌پرداخت. او از حاضران خواست تا یک دقیقه به احترام این هنرمند سکوت کنند. سپس از کتاب‌های «شب رویایی» و «من ناصرالدین شاهم» آثار علیرضا مرتضی‌قلی رونمایی شد.
در ادامه ویدئویی از صحبت‌های علیرضا مرتضی‌قلی پخش شد، او روی صحنه آمد و یکی از غزل‌هایش را برای حاضران خواند.
سپس با پخش ویدئویی درباره فرامرز قریبیان، آیین تجلیل از این هنرمند پیشکسوت آغاز شد.
داریوش فرهنگ در این آیین درباره فرامرز قریبیان گفت: بازیگری توانا که در همه کارها روش و منش دارد؛ بدون حاشیه. او به هر قیمتی حاضر نشده در هر کاری حاضر شود؛ با اخلاق است و دیسیپلین خاص خودش را دارد. مهم‌ترین ویژگی‌اش این است که استایل دارد؛ در راه رفتن، نشستن، برخاستن، اعتراض، عکس‌العمل و مهم‌ترین نکته‌ او، چشم‌هایش است که هنوز هم در خود او می‌درخشد. وی ادامه داد: توجه به هنرمندان بسیار کار پیچیده‌ای است. هنرمندان کارشان پرسیدن است، مسوولان کارشان پاسخ ندادن است. آیا هنرمندی می‌شناسید که کشور و مردمش را دوست نداشته باشد یا نخواهد کار کند؟ آقای قریبیان گفته بودند خداحافظ، اما آقای قریبیان! حرفه ما بازنشستگی و سن و سال ندارد. حرفه ما به تو، بازی تو و چشمان پرفروغ تو نیاز دارد.
در بخش دیگری از مراسم گوهر خیراندیش عنوان کرد: پس از اینکه آقای داودی فیلمنامه «مرد بارانی» را نوشت، من گفتم چرا باید در فیلم‌ها هر بار یک آقایی یک عشقی داشته باشد و وقتی همسری دارد او را ببیند؟ گفتم من دوست ندارم اینطور باشد و فیلم را قبول نکردم، آن زمان من اجرای نمایش «عروسی خون» را به کارگردانی استاد علی رفیعی داشتم، دعوت کردم که خانم رویا تیموریان را ببینند و اینطور شد که من نقش را از دست دادم. وقتی همسرم هم‌بازی ایشان شد، هر روز از اخلاق، ادب، استایل و چشم‌هایشان می‌گفت. آقای قریبیان گوهری در نگاه‌شان دارند و این نگاه یک داستان کامل را نشان می‌دهد. هر وقت زنده‌یاد اسماعیل‌خانی از نظم، ادب، احترام و صبوری آقای قریبیان می‌گفت، من به خود می‌گفتم که چه نقشی را از دست دادی! هنوز امیدوارم ایشان برگردند و در کنار هم بتوانیم بازی کنیم.
سپس ایرج راد بیان کرد: هیچ‌کس را برای حضور در این مراسم مجبور نکردند، همه با عشقِ دیدن آقای قریبیان آمدند؛ سپاسگزاری مردی که سال‌ها در سینما درخشید، زحمت کشید و افتخار آفرید، نه‌تنها در زمینه بازیگری و کار خودش بلکه توانست به سینمای ایران شخصیت دهد. جایگاه ویژه‌ای از نظر منش و شخصیت و اعتبار دارد. هنرمندی که شاخص باشد، فقط به شکل یک چهره خودش را در سینما نشان نمی‌دهد، بلکه خودش یک فرهنگ و جایگاهی ویژه از انسانیت، منش، اخلاق، رفتار و تاثیر عمیقی که روی جامعه دارد، باشد. آقای قریبیان! شما افتخارآفرین بودید و افتخار می‌کنیم که توانستیم در کنار شما کار کنیم. به وجود شما افتخار می‌کنیم. نام شما در تاریخ سینمای این مملکت همواره جاودان خواهد ماند.
در بخش دیگری از مراسم بزرگداشت فرامرز قریبیان، ابوالحسن داودی با بیان خاطراتی اظهار کرد: در سیزده فیلمی که کار کردم، شانس این را داشتم که با خیلی از بازیگران بزرگ و چهره‌های سینمایی کار کنم اما چند نفر بودند که به عنوان اسطوره، همیشه از آرزوهایم بود که بتوانم زمانی با آنها همکاری داشته باشم. یکی از آنها فرامرز قریبیان بود. خوشبختانه در فیلم «مرد بارانی»، شرایط فراهم شد، البته ابتدا قرار بود با زنده‌یاد شکیبایی کار کنیم که به دلیل همزمانی با فیلم آقای مهرجویی، این همکاری فراهم نشد. با ناامیدی به سراغ آقای قریبیان رفتم و ایشان پذیرفتند. این فیلم یکی از تاثیربخش‌ترین کارهایم با یک بازیگر بود. از او خیلی چیزها یاد گرفتم، آن هم زمانی که فکر می‌کردم حرفه‌ای شده‌ام.
در ادامه تهمینه میلانی گفت: من با آقای قریبیان کار نکرده‌ام اما افتخار داشتم که در ۱۶سالگی، هزار بار فیلم «گوزن‌ها» را با همکلاسی‌هایم ببینم، در ۱۹‌سالگی وقتی با آقای کیمیایی کار می‌کردم، او را از نزدیک دیدم و فکر می‌کردم پاسخ تمام سوال‌هایم درباره چریک‌های ایران را می‌توانم از او بپرسم. حضور آقای قریبیان برای من معجزه بود. می‌دانید این نتیجه چیست؟ این جادوی نقش است. نقش‌های باورپذیری که ملکه ذهن ما می‌شود و قبول می‌کنیم او همان آدم است. آقای قریبیان فقط یک چهره نیست، یک ستاره و سوپراستار نیست، او یک بازیگر است که در عمق نگاه، ایست و حرکت خود آن تصویر را می‌سازد. سپس مسعود جعفری‌جوزانی بیان کرد: حرف زدن درباره آقای قریبیان برای من کار مشکلی است زیرا ما از نسلی می‌آییم که سینما برایمان خیلی جدی بود. وقتی رفتیم سینما بخوانیم به نظر دیگران عجیب و قریب بود که مگر سینما خواندن دارد؟ آقای قریبیان، تصویری است که در ذهن نسلی مانده و حرکات و منش‌شان را تغییر داده است. در عصر جدید، بازی‌های جمعی، ورزش و کارهای جنبی هنری، شاخص هنری و فرهنگی یک ملت و یک کشور محسوب می‌شوند. چکیده تولید جمعی سینما در چهره بازیگر سینما نمایان می‌شود و او را تبدیل به یک تصویر ماندگار در اذهان می‌کند که می‌تواند از ظاهر تا ذهنیت مخاطب را تغییر دهد.
در ادامه فرامرز قریبیان با تشویق حاضران به روی صحنه آمد. وی در سخنانی کوتاه با تشکر از حاضران عنوان کرد: آقای فرهنگ خودشان از اسطوره‌های سینمای ایران هستند، به عنوان بازیگر و کارگردان کارهای درخشانی داشتند. سریال زیبای «سلطان و شبان» که یکی از بهترین‌ها در سریال‌سازی ایران است و فیلم سینمایی «طلسم» نیز یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران بوده است. آقای متوسلانی نیز سال‌ها قبل از من در سینما بودند. من قرار بود در فیلم زیبای «جستجوگر» بازی داشته باشم اما بنا به دلایلی متاسفانه نتوانستم و پس از سال‌ها او در فیلم «گناهکاران» بازیگر بود.
وی ادامه داد: شانس زیادی نداشتم که با خانم‌های کارگردان کار کنم، به غیر از خانم درخشنده که پیغام محبت‌آمیزی فرستادند و شرمنده شدم. به غیر از ایشان، شانسی نداشتم که با خانم تهمینه میلانی کار کنم، ولی دوست خوب من و از پول‌سازترین کارگردان‌های سینمای ایران هستند. ایرج راد خودش از اساتید است و افتخار داشتم در یکی از اولین فیلم‌هایشان به نام «گردباد»، من هم حضور داشته باشم البته سام پسر من، در این فیلم فرزند آقای راد بودند. وی افزود: باید از زنده‌یاد نعمت حقیقی یاد کنم، او در کتابفروشی سخن، اولین کتاب را به من داد و من کتابخوان شدم که برای حرفه‌ای که می‌خواستم شروع کنم، مهم بود. فیلم «مرد بارانی»، کار موفقی شد و زمانی که به خاطر آن برنده سیمرغ جشنواره فجر شدم، جایزه را نعمت حقیقی به من داد. از آقای داوودی سپاسگزارم که این فیلم را ساخت.