هر کسی را بهر کاری ساختند…

تک جمله بالا شاید بهترین و مناسب‌ترین مَثَل برای اثبات توانمندی افراد باشد. اساسا بزرگ‌ترین ایراد نمایش «کلنل» کارگردانی اثر است. نمایش نه‌تنها در طراحی صحنه گنگ و بی‌هدف مانده، بلکه کارگردان در خلق اکثر صحنه‌های نمایش ناموفق است. شاید اگر تک‌صحنه‌هایی مثل کابوس‌های شبانه و هجوم اسب‌ها در خیال کلنل نبود، چیز قابل دفاعی برای کارگردان نمایش وجود نداشت.
شاید باور کردنی نباشد، اما هنگام اجرای نمایش، برخی بازیگران که تیم حرکت بودند و نقش اسب‌ها را در برخی صحنه‌ها بازی می‌کنند؛ در حیاط پُشتی تالار وحدت ولو بوده و مشغول سیگار کشیدن بودند! این هم یکی از شاهکارهای کارگردانی این اجراست…