5 - 06 - 2024
نگران ايرانم
من نگران ایرانم، نگران فقر، منازعه بینالمللی و فروپاشی اجتماعی و فرهنگی، ملتی که هسته مرکزی یک تمدن چندین هزارساله است. ملتی که باید عنصر اصلی پیوند ملتهای منطقه و مایه ثبات و توسعه خود و پیرامون باشد، دچار کشمکشهای بیپایان و بیانتهایی شده است.
سرزمینی که چهارراه تبادل جهان است، فرقهای از سر جهل و عناد چهارطرف آن را بستهاند و آن را تبدیل به قلعهای محصور کردهاند. تمدن ایران محصول تجارت آزاد و آمدوشد اقوام و خردهفرهنگهای گوناگون و گفتوگوی فرهنگی و مدنی شرق و غرب و شمال و جنوب عالم بوده است. حصر هیچگاه سرنوشت و ویژگی ملت ایران نبوده است. لیکن اینک بهنام فریبنده خودکفایی و با سلب آزادی فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و تجاری تبدیل به ملتی بریده از جهان و در حسرت حضور در میدانهای رقابت جهانی شده است. بیهوده نیست که شاهد سیل مهاجرت ایرانیان از پیر و جوان هستیم. با وجود این، من به ذخیره فرهنگی این ملت و نیروی اندیشه تکتک ایرانیان باور دارم. لیکن به هوش باشیم که این نیرو تنها در یک صورت از قوه به فعل درمیآید و آن هم همافزایی ار رهگذر یک گفتمان ملی است. من گفتمان ایده ایران را در میان میگذارم. گفتمانی که بر بنیان آموزههای تمدنی ایران، ارزشهای ملی ایرانیان، شناخت دقیق فرصتها و ویژگیهای سرزمینی ایران و بازخوانی تاریخ ایران اعم از پیش از اسلام، دوره اسلامی، دوره مدرن به ویژه مشروطه استوار شده است و به دوعنصر هویتی دیگر ایرانیان شامل اسلام و مدرنیته توجه دارد. به گمان من انتخابات 1403 با هدف تغییر و تحول در گفتمان حاکم که سراسر محدودیت و وادارندگی است باید تبدیل به میدان رقابت گفتمانها شود. اشخاص توان محدودی دارند. لیکن توانایی ملت ایران در صورت سامانیابی ذیل گفتمان ایده ایران بیانتهاست. انتخابات و دولت ملی برآمده از آن میتواند مبنایی برای تصحیح مسیر باشد تا ملت ایران در یک فرآیند تاریخی و با صبوری به مسیر توسعه بازگردد.
هموطنان عزیز
من میفهمم که شما پدیده چنددولتی یا بیدولتی را با تمام رگ و پوستتان حس میکنید. شما با تجربه تورم بالای 40درصد برای مدتی بیش از پنجسال دریافتید که دولتی ملی با دغدغه رفاه و توسعه ایران در راس کار نیست. اساسا دولتی در کار نیست و منافع ملی در زیر چرخ رقابت دولتهای متعدد در حال له شدن است. اندیشه ضدآزادیهای فرهنگی که بهویژه در این سه سال اخیر بر این کشور چیره شده بود و هر روز با عنوانی علیه سبک زندگی انتخابی ملت صفآرایی میکرد، شما را در وضعیت استیصال قرار داده بود. شما دیدید که دولت مستقر امکان سیاستگذاری ندارد، به بازی گرفته نمیشود و توان به نتیجه رساندن حتی سیاستهای اغلب بیبنیان خود چون صیانت و طرح نور را نیز ندارد.
سطح عمومی قیمتها و بهای اقلام خوراکی هرروز افزایش مییابد و هیچکس فردا را نمیتواند پیشبینی کند. نرخ ارزهای خارجی تغییر و زندگی و معیشت تکتک مردم ایران را تهدید میکند. اقشار عادی و مردمی که هیچگاه در اندیشه نرخ ارز نبودند، امروزه هر روز باید نگران فراز و فرود ارزش واحد پول بیگانگان باشند. کارکنان و کارمندان دولت و غیردولت و بازنشستگان عزیز هر روز میبینند که قدرتِ خرید مستمریِ دریافتیشان کاهش مییابد و شوربختانه چتر شوم فقر بیش از 30میلیون نفر از ملت ایران را فراگرفته است. اینک هیچ راهی فراروی ملت ایران جز توسعه وجود ندارد. آنانکه به دروغ و با سالوس ملت ایران را با توزیع موقتی چند کالا فریب میدهند، خیرخواه ملت ایران نیستند. اینک، تنها دولتی میتواند منافع ملی ملت ایران را تامین کند که بر مبنای یک گفتمان ملی چون ایده ایران، توسعه را هدف قرار دهد و نه هیچ چیز دیگر. دولتی که متعهد شود که تمام سنگهای فراروی توسعه ملی ایران را یکییکی از سر راه بردارد. مابقی، جز شعارهای توخالی هیچ چیز دیگری نیست.
شهروندان عزیز
به گمان من انتخابات یک قرارداد اجتماعی میان رییسجمهوری و یکایک شماست. این یک قرارداد واقعی است. رییسجمهوری باید به حقوق شهروندان اعتراف کند و تعهدات خود به شهروندان را به وضوح بگوید تا قرارداد به صورت درست و صحیح منعقد و جاری شود وگرنه، این قرارداد ناروشن و نامعین است.
با توجه به دانش نظری، تجربه عملی در بزرگترین طرحهای توسعه و عمرانی کشور، چون بازآفرینی شهری، احداث شهرهای جدید، احداث بیش از یکصد بیمارستان، بالاترین تجربه توسعه شبکه آزاد راهها، بزرگراهها و راههای فرعی و روستایی ایران، طرح توسعه بندرهای ایران از جمله فاز3 توسعه بندر شهید رجایی، بندر چابهار، بندر امام و سایر بنادر شمال و جنوب ایران، عقد قرارداد خرید دویست فروند هواپیمای نو مستقیما از ایرباس و بوئینگ با منابع بینالمللی که با کارشکنی عناصر ضد توسعه ناتمام ماند، نوسازی سیستم ناتوبری هوایی و توسعه شبکه فرودگاههای ایران که مردم اغلب مناطق ایران شاهد آن هستند، برترین توسعه شبکه ریلی ایران از جمله اتصال 5مرکز استان به ریل و دوخطه کردن بسیاری از خطوط راهآهن، راهاندازی راهآهن حومه کلانشهرها و نوسازی و توسعه سسیستم ناوبری ریلی ایران به میدان میآیم تا با توسعه فناوریهای نوین و اکوسیستم نوآوری، ارتقای رقابت اقتصادی در تمام حوزههای صنعتی از جمله حوزههایی که ایران دارای مزیتهای نسبی و رقابتی است چون صنایع نفت، پتروشیمی، گاز، ساختمانی، کشاورزی، صنایع خلاقه فرهنگی و خدمات، رفع تبعیض در دسترسی به اعتبارات و اطلاعات، بازتعریف نظام یارانهها و سهولت کسبوکار، ظرفیت اشتغال را افزایش دهم و با اجرای برنامههای توسعه ملی با تکیه بر توسعه مناطق از شدت فقر ملت ایران بکاهم.
عدالت، آزادی و رقابت منصفانه وجههای یک حقیقت واحد به نام توسعهاند. اگر از حاکمیت قانون و حکمروایی خوب و مشروط بودن قدرت سخن بهمیان میآید یا از شفافیت، مبارزه با فساد و مشارکت شهروندان سخن گفته میشود، هیچکدام در غیاب این سه اصل قابل دسترسی نیستند. جامعه مدنی، توسعه نهادهای مردم نهاد، فعالیتهای سیاسی و حزبی یا حرفهای و صنفی و همچنین سندیکاهای کارگری همه در سایه عدالت، آزادی و رقابت قابل دستیابی هستند و من برای تحقق این سه هدف پا به این میدان گذاشتهام و هر سه را در چارچوب قانون اساسی تعهد میکنم. در ایده ایرانی که من به آن باور دارم، ایران چهارراه جهان و ستونفقرات راهِ ابریشم نوین و مرکز گفتوگوی ملتهاست. بنابراین، برترین ماموریت ما در جهان بازنگاه داشتن این چهارراه و حفظ امنیت و روانی حرکت در این راه است. بر این باورم که اسرائیل، برهمزننده امنیت و نظم این منطقه است. بنابراین، بهجای متشتت ساختن توجهمان به جهتهای مختلف باید از هرگونه رقابت درونمنطقهای دست برداریم و تنها با این رژیم نژادپرست از مجرای اعمال سیاست ضدآپارتاید، ضدپاکسازی و نسلکشی قومی از مجاری بینالمللی و همراه با مبارزات مدنی و آگاهی و همبستگی افکار عمومی جهان دستوپنجه نرم کنیم و صلح پایدار منطقهای را برقرار سازیم. میآیم تا در مسیر استقرار صلح و رفع تحریمهای ظالمانه سیاست کشور را با قوت هرچه بیشتر بهپیش ببرم و اقتصاد را آنچنان به تعهدات سیاسی منظم کنم که عدم بازگشت تحریمها تبدیل به سازوکاری درونی شود.
من عباس آخوندی شهروند ایران، دانشآموخته دانشکده فنی دانشگاه تهران و همچنین فارغالتحصیل دانشگاه لندن با تجربههای آموخته از عضویت در اولین شورای مرکزی جهادسازندگی و مسوولیت ستادبازسازی پشتیبانی جنگ، معاون سیاسی و اجتماعی وزیر کشور، رییس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، وزیر مسکن و شهرسازی، قائممقام رییس سازمان صداوسیما، وزیر راهوشهرسازی و اینک عضو هیات علمی دانشگاه تهران، آنچه در بالا گفتم را به منزله قرارداد اجتماعی میان خود و ملت تعهد میکنم. تا چنانچه مورد استقبال ملت قرار گرفت امانت ایشان را با قوت برگیرم و خداوند را بر این عهد، گواه و ملت را داور قرار میدهم.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد