14 - 10 - 2020
سیاستهای متناقض
بانک جهانی با وجود تعهد در زمینه مبارزه با تغییرات آب و هوایی، همچنان به سرمایهگذاری در سوختهای فسیلی ادامه داده و از سال ۲۰۱۵ بیش از ۱۲ میلیارد دلار برای چنین پروژههایی هزینه کرده است.
بر اساس مطالعهای که توسط گروهی از طرفداران حفاظت از محیطزیست در آلمان موسوم به گروه «اِرجوالد» صورت گرفته است، بانک جهانی با وجود تعهد در زمینه مبارزه با تغییرات آب و هوایی، همچنان به سرمایهگذاری در سوختهای فسیلی ادامه داده است که بیش از دو میلیارد دلار برای پروژههای دو سال گذشته هزینه کرده است.
این مطالعه نشان میدهد که بانک جهانی از زمان تصویب توافق پاریس برای مقابله با گرم شدن کره زمین در سال ۲۰۱۵ بیش از
۱۲ میلیارد دلار برای چنین پروژههایی هزینه کرده است.
دادههایی که اِرجوالد سالانه به روز میکند از دادههای بانک جهانی و از طریق تماس با پروژهها، شرکتها و دولتهایی که این وجوه را دریافت کردهاند، جمع آوری شده است.
آخرین رقم اِرجوالد در مورد هزینههای بانک جهانی برای سوختهای فسیلی نشان میدهد که اکثر پول سرمایهگذاری شده در پنج سال گذشته که به ۵/۱۰ میلیارد دلار میرسد، سرمایهگذاری مستقیم از جمله وامهای جدید، ضمانتها و سهام بوده است.
بانک جهانی در بیانیهای اعلام کرد که تامین مالی سرمایهگذاری در صنایع بالادستی نفت و گاز را در سال ۲۰۱۹ متوقف کرده است اما همچنان به «کشورهای در حال توسعه وابسته به این منابع» با «مشاوره در مورد راهحلهای انرژی که از نظر اقتصادی مناسب هستند» کمک میکند.
این مطالعه گروه ارجوالد پیش از نشستهای سالانه بانک جهانی که از روز گذشته آغاز شده است، منتشر شد. این بانک میگوید بدون اقدامات فوری برای کاهش اثرات گرم شدن کره زمین، تغییرات آب و هوایی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر را تا سال ۲۰۳۰ به فقر سوق خواهد داد.
در همین راستا طبق توافق پاریس یا پیمان پاریس قرار شد از سال۲۰۲۰ هدفهایی مربوط به حل مسائل مرتبط با تعدیل، تامین بودجه و سازگاری با بحران انتشار گازهای گلخانهای در سطح جهان محقق شود.
متن این توافقنامه میان نمایندگان ۱۹۵ کشور جهان در بیست و یکمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد در پاریس تصویب شد و در ۲۱ دسامبر سال ۲۰۱۵ ،به تایید عمومی رسید. این پیمان در روز «زمین«، برابر با ۲۲ آوریل سال ۲۰۱۶ ،در مراسمی در نیویورک به امضا رسید. تا ماه نوامبر سال ۲۰۱۶ ،۱۹۳ عضو کنوانسیون سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی، این توافقنامه را به امضا رساندند که از این میان، ۱۰۰ عضو آن را تصویب کردند.
پس ازتصویب این قرارداد توسط اتحادیه اروپا در اکتبر سال ۲۰۱۶ ،تعداد کشورهای تصویبکننده آن از نظر میزان تولید گازهای گلخانهای به حد نصاب لازم برای اجرایی شدن پیمان رسید. این توافقنامه از چهارم نوامبر سال ۲۰۱۶، به اجرا درآمده است. بر اساس متن این توافق قرار بود، زمانی که ۵۵ کشور جهان که عامل تولید حداقل ۵۵درصد از گازهای گلخانهای جهان هستند، این توافقنامه را تصویب، پذیرش یا امضا کنند، پیمان وارد فاز اجرایی شود. در حال حاضر تمام کشورها به جز آمریکا، عضو این توافق هستند.
اگرچه در ظاهر هیچ مجازاتی برای کشورهایی که از هدفهایشان تخطی کنند، وجود ندارد، اما توافق پاریس، مقرراتی را برای شفافیت عملکرد کشورها برای ترغیب دولتها به منظور پایبندی به تعهدهایشان، وضع کرده است.
توافق پاریس کشورها را ملزم میکند تا درباره میزان آلایندگیهای جوی خود و نیز درباره چارهاندیشیهایی که برای کاستن از این آلایندگیها داشتهاند، گزارش دهند.
از سوی دیگر، هر کشوری که توافقنامه را به رسمیت شناخته، درجهای از مشارکت ملی را برای خود تعیین میکند که در بند سوم پیمان، به آن اشاره شده است.
این بند از کشورها خواسته تا بلندپرواز باشند، در طول زمان روند پیشرفت خود را ارائه دهند و دیدگاه خود را دستیابی به هدف پیمان قرار دهند. میزان مشارکت باید هر پنج سال یک بار به دبیران کنوانسیون سازمان ملل متحد در زمینه تغییرات اقلیمی، گزارش شود تا به ثبت برسند.
هدف این پیمان در بند دوم این معاهده، شرح زیر است:
– ارتقای اجرای چارچوب سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی از طریق حفظ افزایش میانگین دمای جهانی پایینتر از دو درجه سانتیگراد، بالای میانگین دوران پیش صنعتی.
– تلاش برای جلوگیری از افزایش ۵/۱ درجهای دما نسبت به دوران پیش صنعتی به منظور کاهش خطرات و عوارض ناشی از تغییرات اقلیمی.
– افزایش توانایی سازگاری با عوارض شدید تغییرات اقلیمی و ایجاد مقاومت اقلیمی.
– شرایطی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای به شیوهای که روند تولید غذا دچار نقصان نشود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد