سوابق «گزینه احتمالی وزارت» تناسبی با نیازهای وزارتخانه ندارد

سفر امروز- در حالی که افکار عمومی منتظر رونمایی پزشکیان از کابینه پیشنهادی‌اش به مجلس است، هراز گاهی اخبار غیررسمی از احتمال این یا آن فرد برای تصدی یکی از وزارتخانه‌ها حکایت دارد. حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هم از این قاعده مستثنا نیست. روز گذشته
۱۵ مرداد وب‌سایتی از انتخابِ نهایی وزیر خبر داد. این خبر تا لحظه تنظیم این گزارش از سوی هیچ مقام رسمی تایید نشده است. در تماس رسانه‌ای با دو نفر از اعضای کارگروه معرفی وزیز نیز نهایتا منجر به شنیده شدن این جمله شد: «من هم به اندازه شما مطلعم.»
اگرچه فرد مورد نظر یعنی حسن فرطوسی یکی از
۱۵ گزینه‌ای بود که پیشتر از سوی بهمن نامور مطلق، رییس کمیته از آنها نام برده شده بود اما مطرح شدن نام او امروز واکنش‌های نا‌همسویی را از سوی رسانه‌ها برانگیخته و این واکنش‌ها طبعا در ساعت‌های پیش‌رو هم ادامه خواهد داشت.
دلیل این واکنش‌ها پیش از هر چیز غیرمرتبط بودن سابقه، تحصیلات و اساسا نبود پیوندی روشن میان نام فرطوسی با حوزه‌های سه‌گانه وزارتخانه است. او حقوقدانی است که جست‌وجوها برای پیدا کردن ردی از او در فضای وب ما را به اطلاعات مختصری می‌رساند از جمله اینکه وکیل پایه یک دادگستری است و دانش‌آموخته سوییس و سوابقی هم در حوزه دیپلماسی دارد.
گرچه هنوز منبعی به طور رسمی این خبر را اعلام نکرده اما اگر این خبر غیررسمی درست باشد و امروز یا فردا کابینه‌ای معرفی شود با نام حسن فرطوسی به عنوان وزیر، طبعا اولین پرسش متوجه رییس‌جمهور و البته معاون راهبردی او –که گفته می‎شود فرطوسی از نزدیکان اوست- خواهد بود. اینکه به راستی چه ملاکی برای انتخاب وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مد نظر بوده که سرانجام پس از آن‌ همه بحث و نقد و جلسات متعدد، نهایتا گزینه‌ای انتخاب شد که تناسبی با تاکیدات رییس‌جمهور بر مساله «تخصص» ندارد. نظر به ارتباط ناچیز رزومه فرطوسی با زمینه‌های کاری وزارتخانه، اساسا دلیل حضور او در میان فهرست ۱۵ نفره هم روشن نبود، چه رسد به اینکه نهایتا به عنوان وزیر معرفی شود!
حسن فرطوسی کیست؟
اما حسن فرطوسی کیست؟ او ۴۶ ساله، متولد خرمشهر، دانش‌آموخته پسادکترای اقتصاد و فرهنگ، موسسه تجارت جهانی، دانشگاه برن و دکترای حقوق بین‌الملل از دانشگاه ژنو است. در سوابق تحصیلی‌اش پیش از آن به کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی سازمان مدیریت صنعتی و کارشناسی ارشد پیوسته معارف اسلامی و حقوق خصوصی از دانشگاه امام‌صادق(ع) اشاره شده است. او سوابقی هم در تدریس و پژوهش دارد.
A Portrait of Trade in cultural goods عنوان تالیف او است. همچنین پژوهشگر و استاد مدعو در موسسات و دانشگاه‌ها از جمله موسسه تجارت جهانی، دانشگاه برن از دیگر سوابق اوست. انگلیسی، عربی و فرانسه بلد است.
مرتبط‌ترین بخش از سوابق او به وزارتخانه، سمت‌های اجرایی‌اش در حوزه فرهنگ و میراث فرهنگی است که به گواه رزومه‌لاش عبارتند از:
رییس موسسه تنوع فرهنگی و توسعه پایدار برای صلح ژنو ۱۳۹۶ تاکنون، مشاور دبیرکل کمیسیون یونسکو، تهران 1401-۱۳۹۲، مدیر فرهنگ و دفتر منطقه‌ای سازمان آموزشی، علمی و فرهنگ اسلامی (ISESCO) تهران، ۱۳۸۴ تا فروردین ۱۳۹۰، مشاور مدیر و عضو کابینه مدیر، دفتر منطقه‌ای سازمان آموزشی، علمی و فرهنی اسلامی (ISESCO) تهران، ۱۳۸4-۱۳۸3، مدیر ارتباطات بین‌الملل موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، ۱۳۸6-۱۳۸4، مدیر ارتباطات بین‌المللی معاونت بین‌الملل بعثه حج مقام معظم رهبری، تهران، فروردین- اسفند ۱۳۸۴، مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، خرداد ۱۳۸3-۱۳۸2.
جمع‌بندی
بی‎شک نگاهی به تجربه‌های پیشین در ارتباط با انتصاب مدیران وزارتخانه، حتی رده‌های بعد از وزیر در سطح معاونت‌ها و مدیران کل هم به خوبی به ما نشان می‌دهد که در نظر نگرفتن موضوع مهمی مانند برخورداری از سوابق کار در بدنه وزارتخانه تا چه اندازه حوزه‌های تحت مدیریت این مدیران را دچار مشکل کرد. حال در نظر بگیرید وزیری به این وزارتخانه بیاید و بخواهد چارچوب‌های اجرایی و ساختار این دستگاه عریض و طویل را حین خدمت بشناسد. چیزی که دقیقا در منتهاالیه فاصله با وعده‌های رییس دولت چهاردهم قرار می‌گیرد. رییس‌جمهوری که قول داده بود مدیران کابینه‌اش را با لحاظ کردن ملاک‌های توامانِ «تجربه» و «تخصص» معرفی کند.
باید صبر کرد و دید خبر غیرمنتظره‌ای که به طور غیررسمی مبنی بر تعیین قطعی وزیر منتشر شده، مقرون به صحت است یا اینکه گمانه‌ای بیش نبوده و نگرانی‌های مخاطبان وزارتخانه در بخش‌های سه‌گانه‌اش، محلی از اعراب ندارد.