سلامت بیماران بازیچه وعده‌های توخالی مسوولان شده است

بهمن سال گذشته بود که پرستاران شیرازی تجمع اعتراضی برپا کردند و مسوولان وزارت بهداشت و درمان به آنها وعده‌های مختلفی دادند اما به گواه همان پرستاران، با گذشت نزدیک به هفت ماه هنوز هیچ‌کدام از آن وعده‌ها عملی نشده است. حالا پرستاران این بیمارستان‌ها دست از کار کشیده‌اند و بیماران سرگردان مانده‌اند. پزشکان تنها عمل‌های اورژانسی را انجام می‌دهند و بخش‌ آی‌سی‌یو بیمارستان‌ها به حالت نیمه‌تعطیل در آمده است. دقیقا پنج روز از زمانی که پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز و دیگر شهرهای اطراف دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند می‌گذرد. پنج روز است وضعیت بیماران در بیمارستان‌های دولتی اسیر بلاتکلیفی و بی‌توجهی مسوولانی است که داعیه بهبود شرایط بهداشتی و درمانی در کشور را دارند. همان مسوولانی که تا از کمبود دارو حرفی به میان می‌آید، اخباری نظیر کاهش کمبود و نبود مشکل در چرخه دارویی کشور را منتشر می‌کنند؛ مسوولانی که وقتی مردم از هزینه‌های بالای درمانی گلایه دارند وعده درمان رایگان کودکان زیر هفت سال را می‌دهند؛ همان مسوولانی که اگر امروز پرستاران بیمارستان‌های شیراز به‌یک‌باره تصمیم گرفته‌اند اعتصاب کنند، ۱۵‌سال است که صدای آنها را نمی‌شنوند یا اصلا نمی‌خواهند که بشنوند و به مشکلاتی که سال‌هاست گریبان این قشر را گرفته است اعتنا کنند. همه چیز در وعده‌هایی خلاصه شده که هیچ‌وقت اجرایی نمی‌شوند.
همانطور که بهمن سال گذشته وقتی همین پرستاران شیرازی تجمع اعتراضی برپا کردند، مسوولان وزارت بهداشت و درمان با حضور در این شهر به آنها وعده‌های مختلفی دادند و به گواه همان پرستاران، با گذشت نزدیک به هفت ماه هنوز هیچ‌کدام از آن وعده‌ها عملی نشده است. حالا پرستاران این بیمارستان‌ها دست از کار کشیده‌اند و بیماران سرگردان مانده‌اند. پزشکان تنها عمل‌های اورژانسی را انجام می‌دهند و بخش‌‌ آی‌سی‌یو بیمارستان‌ها به حالت نیمه‌تعطیل در آمده است.
تبعیض آشکار در نظام سلامت
محمد شریفی‌مقدم، دبیر کل خانه پرستار در‌این‌باره به تجارت‌نیوز گفت: مساله اینجاست که اولین وظیفه دولت‌ها تامین سلامت و امنیت مردم است اما می‌بینیم که متاسفانه سال‌هاست سلامت بیماران بازیچه وعده‌های توخالی مسوولان شده است. پرستاران تمام تلاش خود را کرده‌اند. آنها در دوران پاندمی کرونا از جان مایه گذاشتند اما همین مسوولان به‌رغم وعده استخدام، بعد از پایان پاندمی تمام این پرستاران را تعدیل کردند.
محمد شریفی‌مقدم ادامه داد: ما بارها به عنوان مدافع حقوق پرستاران به مسوولان در این‌باره هشدار داده بودیم؛ ما از سر دلسوزی چنین روزهایی را پیش‌بینی و از مسوولان وزارت بهداشت و درمان تقاضا کردیم نسبت به خواسته‌های پرستاران ترتیب اثر بدهند اما در نهایت بی‌توجهی‌ها کار را به جایی رساند که الان پرستاران با وجود حضور بیمار در بیمارستان‌ها دست از کار کشیده‌اند. وضعیت پرستاران در هیچ‌کدام از کشورهای دنیا به بدی وضعیت پرستاران در ایران نیست.
او توضیح داد: برخلاف آن آمارهایی که مسوولان بدون اسناد و مدارک مستدل اعلام می‌کنند، ما با تحقیق و بررسی به استناد مدارک می‌گوییم که وضعیت پرستاران در هیچ‌کدام از کشورهای دنیا به بدی وضعیت پرستاران در ایران نیست. پرستار در ایران حقوق ماهانه‌اش ۲۰۰‌دلار است در حالی که همین پرستار در کانادا 4هزار دلار حقوق، در آلمان 2هزار یورو و در آمریکا ۶‌هزار دلار دریافت می‌کند حتی در کشورهای خاورمیانه همچنین دستمزد اندکی که پرستاران ایرانی برای کاری سخت و طاقت‌فرسا دریافت می‌کنند وجود ندارد.
چرا باید حق کارانه یک پزشک ۱۰۰ برابر یک پرستار باشد
دبیر کل خانه پرستار گفت: به همین خاطر است که ما با موج مهاجرت پرستاران مواجه هستیم. این افراد هم انسان هستند و نیازهایی دارند. در همین سرزمین با همین تورم بالا زندگی می‌کنند و مشکلات معیشتی متعددی مقابل خود می‌بینند. چرا باید در این شرایط حق کارانه یک پزشک ۱۰۰‌برابر یک پرستار باشد اما در اکثر کشورهای دنیا در نهایت این کارانه اگر برای پزشکی ۱۲‌هزار دلار است قطعا برای پرستار ۶‌هزار دلار خواهد بود. در ایران کارانه یک پزشک که البته در اکثر مواقع هم در اتاق جراحی حضور ندارد و کار را به رزیدنت‌هایش می‌سپارد ۳۰۰‌میلیون تومان است اما کارانه همان پرستار در همان اتاق عمل 3میلیون تومان. اگر این اسمش تبعیض فاحش نیست پس چیست؟
بهبود شرایط فعلی از توان وزارت بهداشت و درمان خارج است
شریفی‌مقدم در پاسخ به این سوال که در نهایت این اعتصاب‌ها به کجا می‌رسد و تکلیف بیماران چه می‌شود، توضیح می‌دهد: «حل این مساله دیگر از وزارت بهداشت و درمان برنمی‌آید همانطور که دیگر معاونت پرستاری هم نمی‌تواند کار مفیدی در این زمینه انجام دهد. در حال حاضر رییس دولت چهاردهم دکتر پزشکیان هستند که با توجه و تسلطی که به حوزه بهداشت و درمان دارند باید سکان هدایت را در دست گیرند و پرستاران را قانع کنند.
تنها شاید شخص رییس‌جمهور بتواند مشکل پرستاران را حل‌وفصل کند
شریفی‌مقدم افزود: این‌بار پرستاران دیگر به هیچ‌کدام از مسوولان حوزه بهداشت و درمان اعتماد و باور ندارند به همین خاطر است که تنها شاید شخص رییس‌جمهور بتواند این مشکل را حل‌وفصل کند. بدقولی و بدعهدی مسوولان وزارت بهداشت و درمان به امروز و دیروز ختم نمی‌شود و سال‌هاست ادامه دارد اما طی سه سال گذشته مشکلات چندین و چند برابر شده است.
بیمارستان‌های افتتاح‌شده نیروی پرستار ندارند
دبیرکل خانه پرستار ادامه داد: بیمارستان حکیم که در جنوب شهر تهران راه‌اندازی شده و مختص کودکان است در حال حاضر با کمتر از ۵۰‌درصد ظرفیت خود کار می‌کند چراکه نیروی پرستار به تعداد کافی ندارد. ساختمان جدیدی که در بیمارستان امام خمینی هم ساخته شد همین مشکل را دارد چون دیگر پرستاران خانه‌نشینی را به کار سخت و طاقت‌فرسا با حقوقی که حتی هزینه‌های ایاب و ذهاب‌شان را هم تامین نمی‌کند ترجیح می‌دهند.
هیچ‌کدام از مطالبات پرستاران جدی گرفته نشده است
دبیرکل خانه پرستار افزود: مساله اینجاست که تابه‌حال هیچ کدام از مطالبات پرستاران اعم از تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، کارانه، برداشتن اجبار اضافه‌کار در ازای ساعتی ۲۰‌هزار تومان که البته تازگی به ۲۲‌هزار تومان افزایش پیدا کرده، حقوق پایین و دریافتی که از تمامی کارکنان دولت پایین‌تر است و امنیت شغلی تحقق نیافته است.
شریفی‌مقدم گفت: سال‌هاست پرستاران به دلیل اینکه در خط مقدم حفظ سلامت بیماران فعالیت می‌کنند در اکثر کشورهای دنیا حتی کشورهای آفریقایی هم از شرایط خاصی بهره‌مند می‌شوند. حقوقی که دریافت می‌کنند بالاترین میزان دریافتی کارمندان دولت است. از سوی دیگر استاندارد این بیمارستان‌ها چه از لحاظ میزان ساعت کاری و نیروی کار و چه مشوق‌هایی که دریافت می‌کنند بسیار بالاست.
پرستاران اگر اعتراض کنند، حق طبیعی آنهاست
دبیرکل خانه پرستار توضیح داد: سالیان سال است تعداد استاندارد پرستار برای هر تخت در جهان، سه پرستار است اما در اینجا بر اساس پروتکل وزارت بهداشت و درمان ایران، دو پرستار تعیین شده که آن هم الان به دلیل کمبود تعداد پرستاران تنها یک نفر است و این خود نشان می‌دهد پرستاران در شرایط دشواری کار می‌کنند و اگر اعتراض کنند، حق طبیعی آنهاست.
تهدید و اخراج پرستار چاره کار نیست
شریفی‌مقدم در پایان به مساله تهدید و اخراج پرستارانی که اعتراض می‌کنند، اشاره می‌کند و گفت: طی سه سال گذشته هیات نظارت دانشگاه‌های علوم پزشکی که افراد این هیات هم از داخل همین دانشگاه انتخاب می‌شوند تعداد قابل توجهی از پرستارانی را که به شرایط موجود اعترض داشته‌اند احضار و به انواع مجازات‌ها از قبیل تبعید، معلق کردن به مدت شش‌ماه یا بیشتر و حتی اخراج محکوم کرده‌اند. سوال اینجاست وقتی شما حق مسکن پرستاری را ۱۲۰‌هزار تومان در نظر می‌گیرید، چطور انتظار دارید این پرستار هیچ اعتراضی به شرایط کاری و معیشتی خود نکند؟