رقابت داغ برای اتاق بازرگانی

«جهان‌صنعت»- انتخابات اتاق‌های بازرگانی شروع شده است. سرگروه‌های طیف‌های گوناگون در این اتاق تلاش کرده‌اند با یارگیری از زبده‌ترین بازرگانان، صنعتگران، معدنکاران و صاحبان بنگاه‌های بخش کشاورزی با رقیب به مبارزه بپردازند. آداب مبارزه و ادب برخورد فرمان می‌دهد رقابت‌ها در خصوصی داغ و پرهیجان باشد اما رقبا از افشاگری و لج‌بازی‌های بیجا دست بردارند. تا امروز اما جز یکی، دو نفر این ادب مبارزاتی را رعایت کرده‌اند و در قالب ائتلاف‌ها تلاش می‌کنند با معرفی ویژگی کاندیداها و نیز عرضه بیانیه‌های انتخاباتی بر مزیت‌های ائتلاف خود تکیه کنند. بدیهی است بی‌اخلاقی‌ها و جرزدن‌های بهانه‌جویانه کار را بر کسانی که این اقدام را به مثابه یک راهبرد در دستور کار دارند و نیز اعضای ائتلاف مورد حمایت بداخلاق‌ها تنگ می‌کند.

بررسی اعضای معرفی‌شده از سوی اتحادهای اصلی برای رقابت نشان می‌دهد در هر دو ائتلاف چهرهای فعال، ورزیده و نیز دارای کارنامه مدیریتی مناسب وجود دارد. برخی گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد یک ائتلاف منسجم و دارای کارنامه و هویت تشکیلاتی یکپارچه و روشن می‌تواند برنده انتخابات باشد. برخی دیگر از گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد ائتلاف‌های اصلی امیدوارند بتوانند با اکثریت قاطع نامزدهای خود را به اتاق تهران بفرستند. در شهرستان‌ها نیز رقابت میان گروه‌های گوناگون داغ است. واقعیت این است که بخش خصوصی ایران به اتاق‌هایی نیرومند، مطالبه‌گر، شجاع، اندیشمند و دارای برنامه روشن نیاز دارد تا بتواند در برابر نهاد دولت که همواره نهادی تمامیت‌خواه است بایستد و راه رشد بخش خصوصی را باز کند. هرگونه ناخالصی در اعضای هیات نمایندگان که گرایش‌های دولتی یا خصولتی داشته باشند می‌تواند این وضعیت را از تعادل خارج کند. اتاق‌های بازرگانی در دوره رو به پایان توانستند با استفاده از عنصر دانایی و شهامت در طرح بحث‌های کلان اقتصادی دولت را در شرایط پاسخگویی قرار دهند.
یکی از کاستی‌های اتاق‌های بازرگانی در ایران که همیشه پاشنه‌آشیل این نهادها بوده و هست نبود تعامل با قشرهای گوناگون اجتماعی در کشور است. شاید ایجاد معاونت اجتماعی در اتاق‌ها برای برطرف کردن این ضعف یک گام مهم باشد. در شرایط فقدان تعامل اعضای اتاق با کارگران، دانشجویان، روشنفکران و دیگر اقشار نهادهای دیگر می‌توانند به سادگی و با تبلیغات منفی اتاق‌ها را منزوی کنند. اتاق‌های بازرگانی باید بتوانند با شهروندان تعامل برقرار کنند تا دل‌چرکینی احتمالی آنها از صاحبان سرمایه به رفتاری بر پایه آگاهی تبدیل شود. اتاق‌های بازرگانی باید در دوره آتی به این نقص پایان دهند و راه را بر اتهام‌زنی‌ها ببندند.