رقابت با تولیدکنندگان داخلی در بازارهای صادراتی!

یک فعال صنعتی گفت در حال حاضر بعضی تولیدکنندگان داخلی به رقیب اصلی ما در بازار کشور ترکیه مبدل شده‌اند. این افراد در حالی تخفیف‌های 8 تا 10‌درصدی را برای مشتریان ترکیه‌ای در نظر می‌گیرند که تولیدکنندگان اروپایی و آمریکایی فرومولیبدن تولیدی را با حداکثر تخفیف 4 تا 5‌درصدی در این کشور عرضه می‌کنند. متاسفانه این اقدام تولیدکنندگان داخلی منجر به کاهش قدرت رقابت شرکت‌های ایرانی در بازار کشورهای همسایه شده است و سرمایه ملی کشور را به آسانی روانه جیب تاجرهای ترکیه‌ای و حتی هندوستانی می‌کند!
علی موسوی عنوان کرد در پنج ماهه ابتدایی سال‌جاری، قیمت فرومولیبدن در بازارهای جهانی با نوسان همراه بوده و طی روزهای اخیر روند کاهشی به خود گرفته است. در زمینه تامین مواد اولیه نیز تمام شرکت‌های فعال در حوزه تولید فرومولیبدن همچون سال‌های قبل، کماکان با معضل کمبود مواد اولیه روبه‌رو هستند. از طرفی با توجه به شرایط تحریمی که کشور در آن قرار دارد، هرگونه اقدام جهت دور زدن تحریم‌ها منجر به افزایش ریسک موجود در تولید و فروش این محصول می‌شود. در حال حاضر قدرت تولیدگنندگان داخلی فرومولیبدن در بازارهای جهانی نسبت به رقبا در زمینه چانه‌زنی به دلیل مسائل مرتبط با برگشت پول و هزینه‌های اضافی که از سوی صرافی‌ها به آنها تحمیل می‌شود، کاهش یافته و عملکرد فعالان این بخش را تحت تاثیر قرار داده است.وی با اشاره به اجرای اقدامات ابتدایی جهت احداث کارخانه فروسیلیس در طرح توسعه افزود: هم‌اکنون قیمت عمده فرومولیبدن به حدود یک‌میلیون و ۳۰۰ تا ۳۵۰‌هزار تومان در بازار داخلی می‌رسد و این قیمت ممکن است در جزئی‌فروش‌ها حدود یک‌میلیون و ۷۰۰ تا ۸۰۰‌هزار تومان نیز تعیین شود. قیمت فرومولیبدن در حالی متاثر از ارزش‌دلار در بازارهای جهانی بوده که الزام به رفع تعهد ارزی با استفاده از نرخ ارز نیمایی، صادرات این محصول را از رونق انداخته است. از طرفی، عمده هزینه‌های تولید فرومولیبدن براساس نرخ ارز آزاد محاسبه می‌شود و هیچ تطابقی با نرخ‌دلار نیمایی ندارد. نکته قابل ذکر اینکه فرآیند صادرات نیز هزینه‌های مختص به خود را داشته و متاسفانه مسوولان و بخش‌های مرتبط هیچ توجهی به این هزینه‌ها نمی‌کنند؛ این در حالی است که ایران به عنوان یکی از برترین تولیدکنندگان انواع فروآلیاژها در سطح جهان شناخته می‌شود و چالش‌های موجود در حوزه صادرات، منجر به کمرنگ‌تر شدن محصولات ایرانی در بازارهای بین‌المللی شده است.
گل‌به‌خودی!
این فعال صنعتی با بیان اینکه عمده تولیدات این مجموعه به کشورهایی همچون ترکیه، روسیه، ارمنستان و هندوستان صادر می‌شود، تصریح کرد: شاید باور این مساله کمی غیرقابل باور به نظر برسد اما در حال حاضر بعضی تولیدکنندگان داخلی به رقیب اصلی ما در بازار کشور ترکیه مبدل شده‌اند. این افراد در حالی تخفیف‌های ۸ تا ۱۰‌درصدی را برای مشتریان ترکیه‌ای در نظر می‌گیرند که تولیدکنندگان اروپایی و آمریکا حداکثر فرومولیبدن تولیدی را با حداکثر تخفیف ۴ تا ۵‌درصدی در این کشور عرضه می‌کنند. در واقع این اقدام تولیدکنندگان داخلی منجر به کاهش قدرت رقابت شرکت‌های ایرانی در بازار کشورهای همسایه شده است و سرمایه ملی کشور را به آسانی روانه جیب تاجرهای ترکیه‌ای و حتی هندوستانی می‌کند!
موسوی با اشاره به اینکه کشورهای شیلی و چین به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده فرومولیبدن در جهان به شمار می‌آیند که نقش بسزایی در وضعیت بازار جهانی این محصول دارند، مطرح کرد: آنچه در این بین حائز‌اهمیت است، هماهنگی میان تولیدکنندگان فعال در این دو کشور بوده که به طور مشخص توسط یک سازمان و تشکیلات جهت عدم رقابت با همتایان خود در بازارهای خارجی جلوگیری به عمل می‌آورند. وی میزان سولفور مولیبدن عرضه شده در بورس کالای ایران به عنوان ماده اولیه تولید فرومولیبدن را بین هفت تا هشت‌هزار تن اعلام کرد و گفت: متاسفانه این میزان سولفور مولیبدن برای تولیدکنندگان فرومولیبدن کافی نیست زیرا ظرفیت نصب شده برای تولید این محصول در کشور به حدود ۲۴‌هزار تن می‌رسد و با وجود افزایش مجوزهای صادر شده در زمینه احداث کارخانه‌های جدید، میزان تولید سولوفور مولیبدن توسط تنها تولیدکننده آن در داخل رشد پیدا نکرده است. در حال حاضر تولیدکنندگان فرومولیبدن در کشور مشغول تولید با عددی کمتر از میزان ظرفیت اسمی خود هستند و چاره‌ای جز ادامه فعالیت با بخشی از توان موجود ندارند. از سوی دیگر هم‌اکنون میزان نیاز کشور به فرومولیبدن در حدود یک‌هزار تن برآورد می‌شود و اگر ما بتوانیم کل سولفور مولیبدن را به محصول نهایی تبدیل کنیم در حدود پنج‌هزار تن مازاد نیاز اکسید مولیبدن و فرومولیبدن در داخل خواهیم داشت که این میزان باید در بازارهای صادراتی عرضه شود.