رادیو- تلویزیون دولتی

«جهان‌صنعت»- مسعود پزشکیان راه و نشان وفاق ملی را برای دولت خود برگزیده و در دوران مبارزه و نیز در دوماه تازه‌سپری‌شده که لباس ریاست‌جمهوری بر تن دارد بر این
نام و نشان پا‌فشاری کرده است. برخی باور دارند راه وفاق در ایران راهی است که به آشتی شهروندان با نهادهای حاکمیتی برسد و در آن راه گسترش یابد. برخی نیز باور دارند وفاق ملی باید از راه آشتی نهادهای انتخاباتی با نهادهای انتصاباتی و درون ساختار قدرت رسمی اتفاق بیفتد. واقعیت این است که هرکدام از گزاره‌های یادشده که قرار است رخ دهد نیاز گسترده به گفتن و نشان دادن راه وفاق دارد و شهروندان باید در جریان کار باشند. نشان دادن نمادها و واقعیت‌های وفاق نیاز به تبلیغات کارشناسانه و آگاهی بخش در ابعاد ملی دارد. سازمان رسانه‌ای در ایران گونه‌ای است که رادیو- تلویزیون حکومتی با انبوهی از سرمایه‌های تاریخی مادی که از حلقوم دولت‌ها و شهروندان بیرون کشیده شده این امکان را دارد که نشان دهد در کشور قرار است وفاق رخ دهد.
نشانه‌های قابل اعتنایی وجود دارند که نشان می‌دهند رادیو- تلویزیون حکومتی در انحصار و در اختیار گروهی از مدیران است که به دولت‌های غیر‌اصولگرا به مثابه غریبه نگاه کرده و نه‌تنها در راه ترویج راه و نشان دولت کاری نمی‌کنند بلکه سد و صخره هم در مسیر قرار می‌دهند. مدیران این نهاد و رسانه بزرگ که بودجه خود را از دولت می‌گیرند این روزها آدرس‌هایی می‌دهند که می‌خواهند همانند دوران ریاست‌جمهوری خاتمی و روحانی نیروی خود را برای تخریب نهاد ریاست‌جمهوری متمرکز کنند. به این ترتیب است که برخی سیاسیون می‌گویند دولت باید صدا‌وسیما را تحریم کند و برخی دیگر هم راه‌های دیگر پیشنهاد می‌دهند. این نوشته به دولت چهاردهم توصیه می‌کند تا روزی که نتوانسته است رادیو- تلویزیون دولتی راه‌اندازی کند با صداوسیمای فعلی کج‌دار و مریز رفتار کند و پس از آن به تاسیس یک رسانه نیرومند و فراگیر دیداری- شنیداری اقدام کند. تجربه راه‌اندازی تلویزیون نشان می‌دهد با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژیک می‌توان با هزینه‌های نه‌چندان بالا اقدام به تاسیس رادیو- تلویزیون دولتی کرد. هزینه‌های راه‌اندازی و نیز اداره این نهاد را می‌توان از تبلیغات بنگاه‌های دولتی که در حال حاضر به جیب رادیو- تلویزیون فعلی سرازیر می‌شود تامین کرد. بدیهی است با توجه به گستردگی فعالیت‌های ده‌ها نهاد و سازمان و موسسه دولتی و نیز حجم زیادی از کارهایی که دولت انجام می‌دهد می‌توان در تولید و پخش خبر و گزارش دست برتر داشت. این پیشنهاد در صورت اجرایی شدن می‌تواند رقابت را گسترده و بر کیفیت کار تبلیغ و ضدتبلیغ بیفزاید.