دود بی‌تدبیری جاده‌ای مسوولان در چشم مردم

گروه حمل‌و‌نقل- یک مقام مسوول سازمان راهداری کشور پس از گذشت سه سال از شناسایی نقاط حادثه‌خیز در جاده‌های کشور از تامین نشدن منابع مالی برای اصلاح 475 نقطه حادثه‌خیز در کشور و نیاز به تامین هفت همت بودجه از سوی دولت خبر داد. این در حالی است که اخبار حوادث جاده‌ای و تلفات انسانی به صورت روزانه به گوش می‌رسد.
تعداد جانباختگان جاده‌ای در سه ماه نخست سال ۱۴۰۳ افزایش نگران‌کننده‌ای داشته است. آمار و ارقام نشان‌دهنده ضعف‌های سیستم مدیریت ترافیک و ناکافی بودن اقدامات پیشگیرانه است.
آمار تصادفات و تلفات جاده‌ای در ایران به یک معضل جدی تبدیل شده است. افزایش تعداد جانباختگان جاده‌ای در سه ماه نخست امسال نسبت به سال گذشته موضوع نگران‌کننده‌ای است که نشان‌دهنده بی‌توجهی مسوولان و عدم اقدامات موثر برای بهبود وضعیت جاده‌هاست.
آمارهای رسمی نشان می‌دهند که ایران یکی از بالاترین نرخ‌های تصادفات جاده‌ای را در جهان دارد. در سال‌های اخیر، این آمار به طور پیوسته رو به افزایش بوده و جان بسیاری از شهروندان را تهدید کرده است. عوامل متعددی از جمله رفتارهای پرخطر رانندگان، کیفیت پایین زیرساخت‌ها و عدم رعایت قوانین رانندگی در این آمار تاثیرگذار هستند.
نقاط حادثه‌خیز معمولا در مناطقی با طراحی نامناسب جاده‌ها، کمبود روشنایی و عدم وجود علائم راهنمایی کافی قرار دارند. برخی از این نقاط به دلیل نبود ایمنی کافی، بار ترافیکی بالا و نیز شرایط جوی نامناسب تبدیل به کانون‌های خطر می‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که عدم انجام اصلاحات لازم و کمبود سرمایه‌گذاری در این بخش، وضعیت را به وخامت کشانده است.
بی‌توجهی مسوولان در شناسایی و اصلاح نقاط حادثه‌خیز، نشانه‌ای از فقدان اراده سیاسی و مدیریتی است. در بسیاری از موارد، برنامه‌های اصلاحی در سطح مقامات مربوطه مطرح می‌شود اما این برنامه‌ها به دلیل عدم تخصیص منابع مالی و پیگیری نا‌مناسب، در عمل به اجرا درنمی‌آید. این بی‌توجهی موجب افزایش تلفات و تصادفات شده و احساس ناامنی را در بین رانندگان و مسافران تقویت کرده است.
برای کاهش تلفات جاده‌ای و افزایش ایمنی، ضروری است که اصلاحات جدی و مستمر در نقاط حادثه‌خیز انجام شود. طراحی و ساخت جاده‌ها باید با استانداردهای جهانی همخوانی داشته باشد. این شامل افزایش عرض جاده‌ها، ساخت پل‌های عابر پیاده و تقاطع‌های ایمن است. نصب علائم و تابلوهای راهنمایی در نقاط حادثه‌خیز می‌تواند به کاهش تصادفات کمک کند. این تابلوها باید به وضوح قابل مشاهده باشند و اطلاعات دقیقی را به رانندگان ارائه دهند. همچنین برنامه‌های آموزشی برای رانندگان و مسافران در مورد رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و اهمیت ایمنی در جاده‌ها می‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد. افزایش نظارت بر رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و اعمال جریمه‌های سنگین‌تر برای تخلفات نیز می‌تواند به کاهش رفتارهای پرخطر کمک کند.
با توجه به موضوع مهم تصادف که مستقیما با جان و اموال مردم ارتباط دارد، نیاز است تا مشخص شود که نقاط حادثه‌خیز در چه حدی از خطرآفرینی قرار دارند و اینکه کدام نقاط به‌طور خاص اصلاح شده‌اند و چه اقداماتی در این زمینه انجام شده است.
طی روزهای اخیر مجید صباغ، مدیرکل دفتر توسعه ایمنی راه‌های سازمان راهداری کشور اعلام کرده که از مجموع 887 نقطه حادثه‌خیز در کشور، ممکن است برخی از این نقاط به‌طور واقعی حادثه‌خیز نباشند و برخی از آنها تنها مستعد وقوع حادثه باشند. البته در ادامه اظهارات او این‌طور آمده که تاکنون 412 نقطه از این نقاط اصلاح شده و 475نقطه دیگر همچنان در انتظار اقدامات لازم هستند.
به طوری کلی این نقاط که به عنوان کانون‌های خطر در جاده‌ها شناخته می‌شوند، سال‌هاست که جان بسیاری از هموطنان را تهدید می‌کنند و ما شاهد آمار نگران‌کننده تصادفات و تلفات جاده‌ای در کشور هستی؛ تا جایی که آمار جانباختگان و مصدومان تصادفات طی سه ماه ابتدایی سال 1403 نسبت به سال گذشته صعودی شده است بنابراین نیاز به شفاف‌سازی در مورد نقاط اصلاح‌شده و همچنین نقاط باقی‌مانده احساس می‌شود به‌ویژه اینکه مشخص نیست کدام نقاط اصلاح شده و کدام نقاط هنوز در لیست انتظار قرار دارند.
پرسش‌های زیادی در مورد محل هزینه‌کرد برای اصلاح این نقاط وجود دارد. در حقیقت این سوال وجود دارد که آیا این بودجه به‌طور موثر صرف بهبود زیرساخت‌ها، نصب علائم هشداردهنده یا ایجاد تغییرات در طراحی جاده‌ها شده یا اینکه صرفا به اقدامات سطحی و کوتاه‌مدت محدود شده است؟
با وجود اینکه این نقاط از سال 1401 شناسایی شده‌اند، جزئیاتی از آنها برای عموم مردم اعلام نشده است. در نتیجه برای آگاهی بخشی عموم جامعه با توجه به موضوع مهم تصادف که مستقیما با جان و اموال مردم ارتباط دارد، نیاز است تا مشخص شود که نقاط حادثه‌خیز در چه حدی از خطرآفرینی قرار دارند و اینکه کدام نقاط به‌طور خاص اصلاح شده‌اند و چه اقداماتی در این زمینه انجام شده است.همچنین ارائه گزارشی از هزینه‌های صرف شده و نتایج حاصل از این اصلاحات می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی کمک کند که انتظار می‌رود مسوولان امر، به این درخواست پاسخ دهند و اطلاعات لازم را در اختیار عموم قرار دهند.
در این میان آنچه در میان سخنان مجید صباغ بیش از هر موضوع دیگری اهمیت دارد اعلام او مبنی بر عدم تامین مالی اصلاح 475 نقطه حادثه‌خیز در کشور و نیاز به تامین هفت همت بودجه از سوی دولت است. تصور می‌شود که تصمیم‌گیران بالادستی کشور دقیقا متوجه گذر سه سال از شناسایی این نقاط نیستند، در حالی که هر روز اخبار حوادث جاده‌ای و تلفات انسانی به گوش می‌رسد.
به نظر می‌رسد که با توجه به عواقب جبران‌ناپذیر جانی و مالی تصادفات، نیاز است تا مسوولان با جدیت و سرعت بیشتری اقدامات لازم را انجام دهند تا سه سال دیگر برای اصلاح نقاط باقی مانده زمان صرف نشود.
با توجه به افزایش آمار تصادفات و تلفات جاده‌ای، اصلاح نقاط حادثه‌خیز و انجام اقدامات عملی و موثر از سوی مسوولان ضروری است. این اصلاحات نه‌تنها به نجات جان شهروندان کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش هزینه‌های اقتصادی ناشی از تصادفات نیز منجر شود. اگر اراده و اهتمام جدی در این زمینه وجود داشته باشد، می‌توان به بهبود وضعیت جاده‌ها و کاهش تصادفات امیدوار بود.