31 - 01 - 2024
خیالبافی و جواب سخت اقتصاد
در دورهای که نبرد میان اصلاحطلبان و تندروهای ایرانی که زیر پرچم اصولگرایان سینه میزدند، داغ بود و اصولگرایان تندرو میخواستند بگویند اگر چنین شود چنان خواهد شد و مثال میزدند اگر ملک عبدالله از دنیا برود، قیمت هر بشکه نفت ۲۰۰ دلار خواهد شد و تاکید میکردند اگر برجام نبود قیمت هر بشکه نفت به ۱۲۰ دلار میرسد، دیدند که برجام پاره شد و قیمت هر بشکه نفت نیز سقوط کرد. از این دست خوشخیالیها در بخشهای دیگر زندگی سیاسی-اقتصادی ایران جاری و ساری بوده و امیدهای واهی دادن کار را از خوشبینی افراطی به خوشخیالی کشانده است. خوشخیالها کسانی هستند که برای آرزوهای خود و رسیدن به آرمانهای بلند و ژرف خود حقیقت را به سود نگاه خویش برمیگردانند و از خوشبینها هم پایینتر قرار میگیرند. تجربه نشان داده هرگاه اداره بخشهایی از اقتصاد یا سیاست و امور اجتماعی به دست خوشخیالها برسد برآیند کارشان جز تراژدی چیزی نیست. زیرا آنها بناهایی روی آب میسازند و خوشخیالانه میخواهند در آن خانهها بمانند.
این افراد و گروهها حتی اگر حسننیت داشته باشند و داوریهایشان بر پایه درک سطحی و کمدامنه و کمعمق باشد، به ویژه اگر نفوذ رسانهای و سیاسی داشته و به لحاظ سلسلهمراتب قدرت نوعی مرجعیت در میان گروه و طیفهای دیگر داشته باشند، بلای جان ایران خواهند شد. به این گروههای سیاسی باید هشدار داد شوخی و خوشخیالی با اقتصاد ایران شوخی نیست و تصورات خیالبافانه و آلوده به اغراض جناحی-سیاسی هر روز بر سردرگمی شهروندان ایرانی اضافه میکند. شوربختانه باید گفت چنین دیدگاههایی در میان نیروها و کادرهای دولت وجود دارد و آنها از سر عمد یا از سر سهو اقتصاد ایران را اسیر بازیهای سیاسی کردهاند. این افراد و گروههای سیاسی به دلایل گوناگون نفوذ دارند و از سوی گروههای دیگر حمایت میشوند و راه را برای اقدامهای بنیادین میبندند. به صاحبان چنین اندیشههایی باید نفرین فرستاد که آبادی و پیشرفت یک سرزمین تاریخی و شهروندان بردبار و مداراجوی این مرزوبوم را در آتش ناداری و تهیدستی میسوزانند. کاش این گروه بیش از این بر تصورات متوهمانه و خوشخیالیهای خود پافشاری نکنند و بفهمند اقتصاد شوخیبردار نیست و اگر خدای ناکرده این کشتی به خشکی رانده و زمینگیر شود، به آب انداختن آن کار آسانی نیست. تصوری وجود دارد مبنی بر اینکه با تقلیلگرایی و کنار گذاشتن اندیشههای اقتصادی مجهز به دانش روز و البته مخالف سادهانگاری در اقتصاد و کسب رضایت مخالفان، شاید راهها ختم به خیر شود. این بدترین نوع رفتار سیاسی است و نشاندهنده نشناختن قانونهای انعطافناپذیر اقتصاد است. برای اینکه با مثالی این سادهانگاریها و این دیدگاههای سخیف را به اقتصاد برملا کنیم میتوان به آمارهای تجارت خارجی در ۱۰ ماهه سال و افزایش جدی آن اشاره کرد. اگر با اقتصاد شوخی کردیم و ادامه دادیم، باید منتظر جواب سخت و مهلک آن باشیم. جواب اقتصاد به خوشخیالیها کشنده و سمی است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد