خوشحالی از حراج نفت ایرانیان؟!

«جهان‌صنعت»- شهروندان ایرانی هر روز در رسانه‌های دولتی می‌خوانند و از رسانه‌های شنیداری و دیداری می‌شنوند و می‌بینند اعضای ارشد دولت سیزدهم هر روز افتخار می‌کنند که بیشتر از دولت دوازدهم نفت ارزان و قاچاق به حزب کمونیست چین می‌فروشند. بدون چون‌وچرا ایرانیانی که خبرهای صادرات نفت را از نزدیک‌تر دنبال می‌کنند از شادی‌های شگفت‌انگیز اعضای دولت سیزدهم‌، هواداران دولت و نیز افراطیون سیاسی در بهت فرو می‌روند. آیا در حالی که ایالات‌متحده آمریکا به عربستان فشار می‌آورد برای کاهش قیمت نفت تولید خود را افزایش دهد و عربستان در این راه ایستادگی می‌کند و آیا در حالی که روسیه نیز برای فروش نفت ارزان شتابی ندارد این فروش ارزان و با تخفیف‌های کلان در هر بشکه نفت از سوی ایران جای خوشحالی دارد؟ افزایش صادرات نفت قاچاق ایران به کشور چین همان چیزی است که در حال حاضر با رضایت آمریکا همراه است. وزیر نفت ایران اگر در این دو سال می‌توانست یک مشتری تازه برای نفت ایران پیدا کند و نفت را مثل دیگر کشورهای عضو اوپک به صورت عادی و با قیمت‌های روز بازار جهانی می‌فروخت تازه به وظیفه خود عمل کرده بود و می‌توانست این را اعلام کند.
بدون تردید شهروندان ایرانی در ژرفای دل و ذهن خود از این رفتار وزیر نفت خرسند نیستند و از اینکه دولت‌ها راه ورود ایران به بازار غیرعادی صادرات نفت خام را هموار و فراخ می‌کنند و به گسترده کردن این راه افتخار می‌کنند اندوهگین هستند. به نظر می‌رسد شهروندان چینی و بنگاه‌های اقتصادی کشور چین که نفت ایران را به صورت حراجی خریداری کرده‌اند و بخشی از پول را نیز به صورت تهاتر پرداخت می‌کنند باید از افزایش صادرات نفت ایران خرسند باشند نه مردم ایران که می‌بینند ثروت ملی آنها و ثروت ملی نسل‌های آینده به نازل‌ترین قیمت و با بیشترین ریسک و با هزینه‌های سربار به فروش می‌رسد.
مساله بسیار مهم‌تر از خوشحالی وزیر نفت و دیگر اعضای دولت سیزدهم که هر روز دولت قبلی را تحقیر می‌کنند این است که این وضعیت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. آیا ایرانیان باید قبول کنند که تا مدت‌های طولانی چینی‌ها ثروت ملی ایران را با قیمتی بسیار نازل‌تر از قیمت‌های بازار جهانی نفت خریداری کنند. فروش یارانه‌ای نفت در شرایط مماشات تحریم‌کنندگان افتخارآفرین نیست و باید از این وضع ناراحت باشیم.