بی‌اطلاعی عمدی آقای رییس‌جمهور

نادر کریمی‌جونی – مهم‌ترین سخن حسن روحانی در کنفرانس خبری دیروز شاید موضع او درباره آزادی‌های مدنی شهروندان و حقوق شهروندی باشد.
پیش از این و هنگام نزدیک شدن به پایان دوره اول زمامداری، روحانی از منشور حقوق شهروندی رونمایی کرد و دستور داد مجموعه‌ای برای پیگیری همین حقوق در دفتر رییس‌جمهور تشکیل شود. در آن هنگام برخی ناظران این اقدام روحانی را تدارک برای پیروزی در انتخابات دور بعدی ریاست‌جمهوری ارزیابی کردند؛ مساله‌ای که به صراحت هم از طرف خود رییس‌جمهور و هم از طرف اطرافیان و نزدیکان دولت انکار شد.اما اگر دیروز درباره حقوق شهروندی و مسوولیت رییس‌جمهور درباره احقاق این حقوق سوال نمی‌شد بعید به نظر می‌رسید که حسن روحانی برنامه یا اراده‌ای برای ورود به این مساله داشته باشد چنان که در مقدمه سخنانش نیز از ورود به این‌گونه مسائل پرهیز کرد و ترجیح داد عمل نکردن به وعده‌هایش در این باره همچنان مسکوت بماند.
با این حال مقصر کردن دیگران تکنیکی است که همیشه در ایران مورد استفاده مقامات و مدیران قرار می‌گیرد چنان که در این مورد نیز روحانی، شورای نگهبان را مقصر دانست و گفت که به واسطه تفسیر این شورا دستان رییس‌جمهور برای اجرای قانون اساسی و پاسداری از اجرای آن کاملا بسته است. نکته جالب آن بود که روحانی پیشنهاد کرد از دور بعدی انتخابات ریاست‌‌جمهوری، محدود بودن اختیارات رییس‌جمهور و قوه مجریه به ایرانیان اطلاع داده شود تا مردم در این باره آگاه شوند.اما اگر حسن روحانی اندک توجه بیشتری به اخبار موجود می‌کرد، حتما به یاد می‌آورد که در زمان دولت اصلاحات، رییس آن دولت تصریح کرده بود که شأن و جایگاه رییس‌جمهور در حد یک تدارکاتچی پایین آورده شده است. همچنین رییس‌جمهور می‌توانست در مواضع محمود احمدی‌نژاد سخنانی را پیدا کند که طی آن حدود اختیارات رییس‌جمهور حتی از معنای موسع اداره قوه مجریه هم کمتر است. بنابراین با شگفتی می‌توان از آقای رییس‌جمهور پرسید که چگونه و چرا نسبت به این مواضع و رفتارهای گذشته نهادهای قدرتمند حکومتی نسبت به دولت و رییس‌جمهور بی‌اطلاع بوده است. البته حسن روحانی دیروز سخنی که برایش مسوولیت‌آور باشد نگفت یا دست‌کم اظهارات مسوولیت‌آور و وعده‌های تعهدآور را با اماواگرهای فراوان‌ بیان کرد مثل وقتی که از وی صریحا پرسیده شد آیا ایران گام چهارم را برمی‌دارد؟ او ترجیح داد این سوال را نشنیده بگیرد و از جواب دادن به آن خودداری کند.با این حال افکار عمومی و رسانه‌ها هنوز می‌توانند خوشحال باشند که رییس دولت- هر چند با فاصله‌های زیاد- در میان نمایندگان افکار عمومی حاضر می‌شود و به برخی سوال‌ها پاسخ می‌دهد؛ پاسخ‌هایی نه‌چندان صریح و البته سیاستمدارانه.