1 - 11 - 2023
برای هامون ارجمند
محمد عرب‌محمدی- آدمی به آرامی و با تن دادن به آتش بی‌مهری‌ها و سوختن در فولاد زندگی اجتماعی- سیاسی می‌آموزد جایی به نام میهن و سرزمین همانند پدر یا مادر یا فرزندان و بهترین دوستان برایش ارجمند و ارزشمند است و باید برایش شادی کند و غصه بخورد. اگر ایران‌زمین و شهروندانش دانا و توانا شوند و سری در میان سرها درآورند باید جشن گرفت و پایکوبی کرد. واژگونه روزگار یادشده نیز جای اندوه و گریه دارد. از دست دادن و از دست رفتن توانایی‌های ایران عزیز در هر بخش و در هر فعالیتی جای غصه خوردن دارد. خوشبختانه و برخلاف دهه ۱۳۶۰ و نیز برخلاف برخی دیدگاه‌های پنهان‌شده در زرورق‌های ضخیم که میهن‌دوستی را برنمی‌تابیدند و امروزه نیز بر‌نمی‌تابند، ایرانیان به آرامی از سایه این اندیشه‌های آلوده به بدی بیرون آمده‌اند. ایرانیان امروز میهن خویش را چو جان خود ارجمند می‌دانند و برای دانا و تواناتر کردن آن گام برمی‌دارند.
آنهایی که دلشان با ایران بزرگ و گام‌هایشان در راه پیشرف و آبادانی این سرزمین باستان است، این روزها حال و روز خوشی ندارند و خبرهای اندوه‌بار از مرگ طبیعت بخشنده ایران اندوهی سترگ بر دل دارند. در غرب ایران دریاچه زیبای ارومیه به مرز نابودی رسیده و در مرکز ایران زاینده‌رود دوست‌داشتنی نابود شده و در شرق ایران هامون عزیز از دست رفته است. شهروندان ایرانی این خبرها را که می‌خوانند غصه می‌خورند و نمی‌دانند نابودی دارایی‌های طبیعی ایران تا چه میزان بر اثر ناکارآمدی انسانی و کوتاهی سیاستگذاری نادرست است و تا چه میزان به دگرگونی‌های اقلیمی مربوط می‌شود.
ایرانیان می‌خواهند این را بدانند و برایشان واکاوی کارشناسانه شود که آیا می‌توان هامون را از مرگ همیشگی رهانید یا با سیاستگذاری‌های ناکارآمد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دیگر امیدی به زنده ماندن آن نیست. کاش این ناتوانی‌های پدیدار‌شده که در این دهه‌ها رخ داده یک بار به صورت روشن و شفاف به مردم گفته شود و اگر راهی هست آن راه را رفت، حتی اگر قرار باشد روزگار در کوتاه‌مدت بر ایرانیان سخت بگیرد. اگر به‌طور مثال لازم است با همسایه شرقی گفت‌وگویی از سر اقتدار شود، چرا نباید انجام شود؟ اگر با سرمایه‌گذاری مناسب می‌توان هامون را نجات داد، چرا نباید از هر جای جهان سرمایه به ایران آورد. تالاب‌ها، بندرها و جزیره‌های ایران ارجمند را طبیعت بخشنده به ایران داده و نباید با ناکارآمدی و کوتاهی آنها را از دست داد.